* Zustertjen *: Een klap van de molen

Gisteren een groot feest meegemaakt van het werk van hubbie. Heb me prima vermaakt en ik was zeker niet de enige. Met een boot midden op het Slotermeer liggen terwijl er onweersbuien overkomen was weer een geheel nieuwe ervaring. Maar gezien het geluid wat we met elkaar produceerden was het heel begrijpelijk dat er gekozen was om voor anker te gaan midden op het meer.

Nadat we eindelijk ons hoofd te rusten konden leggen op ons kussen dachten we een lange nacht te kunnen maken.

Dom natuurlijk het was vandaag VADERDAG. Dus hoezo uitslapen.

Ach voor zo'n dag moet je het maar over hebben dus lekker op tijd, na het een uur gerekt te hebben door de kleine meid bij ons in bed te nemen, heeft moeders een lekker bakkie koffie gezet en met het door kindlief gemaakte gebak naar boven getogen om de kadootjes te presenteren. Manlief doet net alsof hij nog diep in slaap is terwijl hij al voor moeders wakker was. Don't spoil the fun, dus deze misleiding is goedgekeurd.

Nadat paps het zelfgedecoreerde t-shirt van Lynn onder begeleiding van een geweldig rijmpje in ontvangst heeft genomen is de eerste vrolijke noot al weer gezet.

Het door kindlief vol overtuiging gesproken zinnetje" papa mag alles doen want het is zijn dag" heeft in de loop van de dag al menig "ik wil mijn zin" scene abrupt doen eindigen.

Arm kind. Hahaha.

Na dit geweldige kado kreeg papa ook nog een proefles voor het vrachtwagenrijbewijs. Dat was toch wel een hele verrassing.

Na dit leuke begin gingen we op pad naar een collega om eens een bakkie te doen.

Het Venetie van het Noorden is reeds eerder door ons bezocht, maar nu blijkt dat we het echte Giethoorn toch nimmer hadden gezien. Mooi afgelegen, midden in de natuur. Prachtig.

Dus , ondanks de mogelijke buitjes hebben we met elkaar een rondvaart gemaakt door Giethoorn. Voor de collega was dit de eerste keer.

Een schipper met een lekkere cynische kijk op de zaken maakt e.e.a. nog leuker.

Vooral als hij ook nog bereid blijkt even langs een paviljoen te varen waar we net een oud stagiair hadden gespot. Geinig.

Voor vertrek ontving kindlief een gratis windmolentje en hop daar gingen we de boot in.

En hop daar ging op een gegeven moment ook het bovenste deel van het molentje de plomp in. En dat midden op het meer.

Moeders dacht: ik speel er ook even mee en plop weg was het molentje. Het was zeer komisch, maar daar dacht de kleine meid natuurlijk iets anders over. Beiden met tranen in de ogen hetzij van het lachen(ik), hetzij van het huilen (zij) duurde het zeker 10 minuten eer dochterlief moeders weer wilde aankijken.

Gelukkig was er zonder problemen weer een nieuw molentje geregeld en kon de dame weer lachen. Maar de schuldige moeders trapte er natuurlijk in; ze wilde wel graag een ijsje. Tja wat kun je anders doen als je je kind net een trauma voor het leven hebt bezorgd.

Slimme meid, die is zeker op haar toekomst voorbereid.

Daarna hebben we nog een beetje rondgelopen en heeft dochterlief een steen mogen kraken bij "de Oude Aarde". Ik heb daar vele jaren geleden, echt erg lang geleden, ooit eens vol bewondering gekeken naar al die steensoorten en mineralen. Geweldig. Ik kreeg toen een boek van mijn moeder en dat heb ik jaren gekoesterd en ik heb het nog steeds. Dochterlief heeft dezelfde interesse dus dat is super. Na het kraken van 3 mexicaanse bollen had ze een prachtig exemplaar met o.a. agaat en bergkristal. Vanwege de drukte hebben we lang niet alles gezien, dus een herbezoek is aan te raden.