Gelukt

Afgelopen vrijdag op pad gegaan voor wat goede kledij.
Een rib uit mijn lijf later had ik een outfit waarbij ik het gevoel had dat mijn benen waren verworden tot 2 houten benen in betonschoenen en mijn hoofd werd getooid door Frankensteins hoofddeksel. Kortom: niet fijn.
Maar als je wat wilt dan moet je het een beetje goed aanpakken.
Vanavond dus zou het gebeuren. Naarmate het moment vorderde werd ik steeds zenuwachtiger.
En toen ik er eenmaal was werd het hoogtepunt bereikt. Mijn hart klopte in mijn keel en ik hoopte maar dat mijn investeringen niet voor niets waren geweest.
Met een trapje erbij klom ik er op. Dat was alvast gelukt.
Gelukkig was ik van ons tweetjes de hekkensluiter en wist "mijn paard" daardoor wat het moest doen, want ik had het best wel druk met wennen aan de hoogte en het op en neer bewegen in het zadel. Na even rondlopen mochten we zelfs in draf.
Joehoe,hallo, dacht ik, dit is mijn allereerste keer!!!!
Maar ik liet me natuurlijk niet kennen en zei niets.
Maar sodeknetter dat draven is helemaal een spannende actie.
Ik beweeg natuurlijk bij lange na nog niet met het dier mee dus mijn kruis is nu wel wat gevoelig.
Gelukkig kon ik zelf, zonder lachers op mijn hand, afstijgen.
Nou ik ben blij dat ik het gedaan heb en ga zeker door. Ben alleen benieuwd of ik die mening morgen (of zelfs overmorgen) nog deel.