Typisch

Wat is nu typisch Hollands? Wij denken waarschijnlijk aan kaas en water.

Over de grens denken ze dat we in molens wonen en de hele dag klompen dragen. Okee het zijn voornamelijk Amerikanen die dat denken en tja sommige gekken lopen nog dagelijks op klompen ( jullie met je Crocs tel ik mee).

Maar we wonen niet allemaal in molens, maar goed ook want hoeveel van ons zouden dan inmiddels een klap van het ding hebben gehad. Voor een snugger volkje zouden we al snel niet meer kunnen doorgaan.

Bovendien zou Ikea geen voeten meer aan de grond krijgen, want een molen daar kun je slecht rechte meubeltjes kwijt. Of zou de Zweedse slimmerd dan ronde meubels hebben bedacht. Vast wel. Over Zweden gesproken zouden ze daar echt allemaal knackebrod eten en zijn de struise blondines altijd wel in voor een spannend spel? Lijkt me niet.

Maar wat is nu zo typisch Schots dat je het overal ziet?

Afgelopen vakantie kwamen we erachter.

Nee het zijn niet de doedelzakspelers.

Die zie je sporadisch en dat is maar goed ook want als ze spelen komt een bepaalde teraardebestelling nog erg vers terug.

Wel erg mooi dat wel.

Zijn het de lekkere mannen met een kilt aan?

Nee, die dragen ze alleen nog bij speciale gelegenheden.

Dus mijn honger naar harige vreemde mannenbenen is

amper gestild in die 3 weken.

Laat staan dat ik heb mogen genieten van opwaaiende rokjes. Zucht.

Maar wat kom je overal tegen en waar zijn de Schotten totaal niet vies van???

Juist whisky.

Hubbie is een aantal jaren geleden ingewijd in de edele kunst van het drinken van Malt Whisky. Nee geen blended voor mijn mannie, het pure product.

Tja en als je dan in de whiskyhemel bent dan moedig je hem natuurlijk aan om wat flesjes

mee te nemen. Vooral die exemplaren die niet overal te koop zijn.

Ik vond alles best, maar om er thuis een plekje voor te vinden.......dat viel nog niet mee.

In ieder geval heeft hij een paar jaartjes nodig om dit leeg te krijgen.

En anders hebben we een goede reden om volgend jaar naar Ierland te gaan.

Second hand stone

Ik heb een fascinatie. Ik ben gek op rondlopen op kerkhoven. Het is niet zo dat als ik ergens ben per se de zerkjes moet gaan bekijken op het plaatselijke kerkhof, want ik hoef niet te lezen dat vorige maand mevrouw Pietersen is aangeschoven bij meneer Pietersen en dat ze beiden gemist worden. Nee dat vind ik te persoonlijk en erg respectloos om daar naar te loeren. Bovendien is het ook nog een open deur intrappen. Allemaal veel te duidelijk. Het is nl. allemaal leesbaar.

Nee ik ben dol op kerken, kathedralen en kastelen en alles wat

een noemenswaardig aantal jaren lang al bezocht wordt door

delen van onze mensheid. Daar zijn grafstenen waar je bekant met je neus bovenop moet staan om te ontcijferen in welk jaar deze is uitgebeiteld en neergezet.

Dat is nu boeiend.

Gelukkig is hubbie altijd geinteresseerd in geschiedenis en dochterlief ook (nog wel) dus de honger naar zerkjes wordt danig gevoed als je 3 weken in Groot Brittannie rondhobbelt.

Ik hoef me niet in te houden.

Als je al veel hebt gezien leer je niets nieuws meer op dat gebied dacht ik.

Fout!

In Elgin Cathedral waren ze erachtergekomen dat er een paar eeuwen terug al aan hergebruik werd gedaan. Onderop de steen staat soms nog de tekst van de vorige gebruiker. En omdat deze tekst goed beschermd is tegen weer en wind is deze voor de verandering wel te lezen. Leuk!

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand wie is er voor mij in dit graf beland!

Bye, bye Love

Ik ben een echte theedrinker. Af en toe verlaag ik mezelf tot een calorierijke cappuccino zonder suiker, maar verder is het toch thee op het program.
Het mag natuurlijk niet zomaar thee zijn denk je.
Dat valt wel mee, of het nu smerige automatenthee is of een homemade bakkie,
alles gaat er wel in.

Maar sommige smaakjes. Oh gruwel!

Wat dacht je van kaneelthee. Kaneel lekker, thee ook, maar gecombineerd!!!!!!! Ik noem het altijd al oneerbiedig kamelenthee. Dan heb je ook nog meloenthee en aardbeienthee. O jesses. Dit heeft toch niets meer met thee te maken denk ik dan.


Maar goed ik heb wel een favoriet.
Dat is hele sterke thee, bloedheet met een paar zoetjes (tja suiker dat is nu taboe en het went).

Het liefst moet de thee Yorkshire tea zijn. Nu maken ze het theemengsel voor de Britse markt ietwat sterker vandaar mijn voorkeur natuurlijk. Daarom drinken ze het aan de overkant van het Kanaal met melk. Jech!

Mijn voorraadje, daar was ik al doorheen. Ondanks de hulp van mijn vriendin uit Spanje (die kende weer Engelsen) en onze eigen Engelse vrienden was ik er toch opeens doorheen.

Mijn mutti is ook erg gecharmeerd van deze thee dus op vakantie naar good old Britain?
Dozen mee terugnemen natuurlijk. Zo gezegd zo gedaan.

Nu heb ik toen ik het ouderlijk huis ging verlaten een prachtig kado gekregen van zus en zwager.

In die tijd kookten de meeste mensen nog geselli hun water op het gasfornuis en waren waterkokers schaars of superlelijk. Wat ik kreeg was een echte Engelse waterkoker.
Het heeft bijna 20 jaar dienst gedaan. Is nimmer kaduuk gegaan ondanks slechte verzorging van mijn kant, maar het verval was nu reeds begonnen.
De buitenrand viel er als eerste af, maar het ding bleef netjes het water koken. Toen dacht het hengsel ik deel mezelf door tweeen. Dat betekende waterkoken met een beetje extra aandacht . Verslapte je aandacht dan werd je vanzelf weer attent gemaakt door een heerlijk verwarmend stoomwolkje zodat je je fikken verbrandde.

Ja je begrijpt het al, hubbie zag wat moois in een winkel in Schotland en keek me aan: zullen we 'm maar vervangen??? Zucht, tja ik ben supertrouw en het ding heeft me nooit in de steek gelaten. Moeilijk, maar dit exemplaar past gigagoed in de keuken en is ook Brits dusss.. ik ging overstag.

Thuis gekomen zei ik dat ik wel respectvol afscheid wilde nemen. Ja hoor dat is goed zegt hubbie.
Voor ik het wist zag ik oldie niet meer staan.
Flauw zeg. Maar wie schets mijn verbazing: hubbie maakte een foto. Kunnen jullie ook oordelen. Is t' ie niet mooi?


En mocht je het niet zien, links de nieuwe!!!

Vorige week nog....

Ik zeg nix.

Maar binnenkort meer...

Out of office

Okee, je doet het zelf. Precies 3 weken weg gaan in je vakantie. Maar het is toch errug moeilijk om de draad op te pakken op maandag.Het eerste uur is leuk. Ervaringen uitwisselen met elkaar. Gezellig. Maar het voelt zo raar. Op zaterdagmiddag kom je thuis. Je pleurt als een gek die was in de machine en bent samen een dagje druk met wasmiddel, droger, wasmand en kastruimte (altijd tekort, hoe kan het!). Je gaat even je gezicht laten zien bij moeders, want die vind het maar nix als je zo lang wegblijft. Dan natuurlijk ook gezellig bij praten met je klankbord en je weekend is om.
Je hebt nog niet eens tijd gehad om de 2300 foto's fatsoenlijk te ordenen. Op de computer dan.
Laat staan de hele camper leeghalen. Meestal kom je na een week erachter dat je iets mist wat vast nog in de camper staat.
Maar na dat eerste uur komen er een paar uurtjes van mail doorworstelen, moet je je voorstellen hoeveeel je hebt als je niet "out of office"aangeeft. Gelukkig ben ik tegenwoordig wel zo slim om onderaan de lijst te beginnen. Daarna gaat men je niet meer ontzien en is weer de volledige werkelijkheid tot je brein doorgedrongen. Daar had ik zo de pest aan, daar was ik zo zat van. Dat ene, dat irritante gezeik onder elkaar. Praat toch eens wat meer met elkaar i.p.v. meteen je oordeel te vellen.

Mag ik a.u.b. weer vakantie????

Heuveule wil je dr?

Stel je hebt een zeer gewaardeerde zus met een passie voor kleine, iniminnie vervoersmiddelen. Het liefst niet al te jong meer en je gaat naar het land van herkomst, daar waar het een waar paradijs moet zijn voor de ukkepukkies?

Nou dan ga je natuurlijk zeggen, ik maak foto's van de dingen en kom vast heeeeeeeeeel veel vreemde exemplaren tegen. En dan bedoel ik niet het spul wat achter het stuur zit, maar het omhulsel van metaal eromheen.

Zo gezegd zo gedaan. Wat blijkt: de halve hippe, jonge, goed verdienende bevolking rijdt in zo'n ding. Spiksplinternieuw of hooguit een paar jaartjes oud.

De oudjes, waar zijn die in hemelsnaam?

Uiteindelijk zie je ze toch nog, niet zo gekoesterd als door zussie

maar toch duidelijk met een doel in hun leventje.

En de Mr Bean autootjes? Niet gezien of je moet dit wel een grappig exemplaar vinden.

Overigens, hij staat daar geparkeerd hoor. Er zat niemand in. Midden op het kruispunt.Makkelijk toch zo'n kleurtje als je niet groot bent...

Piraten

Helaas komen aan alle leuke dingen een einde. Zo ook de zomervakantie. Gisteren net terug van 3 weken camperen.

Zou je bijna vergeten dat je 4 weken geleden ook nog even met
dochter en vriendin naar Eurodisney bent geweest.

En dat was toch regelrechte pret.
Als je ziet hoe zo'n kind (ja, ja ik dus ook) geniet van al die fantastische attracties en bovenal al die Disneyfiguren. Heerlijk.

Rondraaien in een theekopje. Vliegen in een olifant.Hoe verzinnen ze het. Een doolhof waar de groten natuurlijk nooit uit kunnen komen zonder hulp van de kleine dame. Prachtig.

Lynn vond uiteindelijk de verlichte avondpirate het allermooist.

Ja, ja ik weet wel dat het parade is, maar ik heb het woord niet verzonnen, hoor.

We gaan misschien nog wel eens een keer, over een jaar of 5. Of niet. Met eigen vervoer.

In ieder geval een leuke ervaring met geweldig gezelschap.