Verdroevig

Ben wel triest. Wordt je gebeld op je mobiel, blijkt het een naar bericht te zijn van mien zustertjen. Hondje is dood.
Ik begrijp zo goed hoe ze zich moet voelen. Heb ik echt wel alles gedaan? Hij was zo aanhankelijk en ik heb het vertrouwen beschaamd!
Dat is zoals je het voelt, maar we kunnen niet in hun hoofd kijken, misschien dacht hij wel: het is zover ik krijg de rust die ik wil. Ik knuffel nog even met mijn baasje, die ik volledig vertrouw.
Het is goed zo.

Tja het blijft gewoon k.. natuurlijk.

Boeren in de tang?

Dit weekend de herkansing na het debacle van vorige week in Zutphen.

Bovendien met zulke goede weersverwachtingen kunnen we natuurlijk niet thuis blijven en zijn we naar het Groninger Land getogen.

Okee, hubbie wilde even langs het durppien Vries om een paar kopjes op te halen, heb ik meteen een leuk nostalgisch setje glazen meegenomen.

Vroeger hadden wij zo'n typisch jaren zestig setje met gekleurde glazen. Zo leuk vond ik dat, dus tja toen ik het zag was ik en met mij de ieniemienie glaasjes meteen verkocht.

Ja, ja ik heb ze absoluut niet nodig, maar je hebt een zwak voor glaswerk of je hebt het niet.

Hubbie heeft ook een nostalgische zwakheid.

Serviesgoed van toen ieder kid thuis een eigen net kopje had.

Hij had een op zijn zachts gezegd saai patroon op zijn kopje, maar het gaat om het gevoel wat je erbij hebt.

Dus nu staat er ook in huize Zustertjen een onooglijk setje van hubbie.

Overigens hebben ze wel een vreemd gevoel voor humor daar in het noorden. Bij een wegomlegging in Norg kwamen we terecht op zandpaden waar we met onze camper toch wel wat peentjes zwetend over heen gingen ( en dan ook nog eenrichtingsverkeer!!!). Wij denken dat we verkeerd zijn gereden, maar een breedlachende buurtbewoner knikte ons vriendelijk toe en gaf aan dat we helemaal correct reden. Tjonge jonge jonge!

Maar goed, uiteindelijk aangekomen op een gezellige camping net buiten de vesting Bourtange.

Het naspelen van de veldslag tegen de Fransen in 1814 was al in volle gang, maar van de campingbaas mochten we gerust de volgende dag pas aan het einde van de middag verkassen. Dus konden we zondag de hele slag zien.

En och wat was dat gaaf. Kanonnen, kampementen met alles geheel in stijl, heel erg leuk.

En ach die Schotten waren toch wel gaaf hoor.

En je weet het als ik doedelzakken hoor ben ik verkocht.

In augustus staat het allemaal in het teken van de Middeleeuwen en de pest.

Wil ik eigenlijk ook wel weer heen, en die camping beviel ook uitermate goed. Erg basic, maar superaardige eigenaren en genoeg speeltoestellen voor kiddie (en dat is errug belangrijk).

GBV

Is het jullie ook al opgevallen dat er soms mensen om je heen lopen die niet vooraan stonden bij het uitdelen van GBV?
Soms zelfs, zegt hubbie, staan sommigen nog steeds in de rij hiervoor.

Weet je het is zo balen als je er weer een hebt gevonden en het blijkt er een waarmee je nog een hele tijd moet samenwerken.


Misschien moeten ze maar eens deze workshop doen:

http://www.authenticiteit.nl/documents/workshopBoerenverstand08.pdf

To believe or not to believe

Het is toch niet te geloven. Zou het nu eindelijk lente worden?

Je zal morgen maar vrij zijn!!!!!

K.. met peren

Dit weekend allerlei leuke dingen gepland.

We dachten dat we in Breda moesten zijn voor de antiekmarkt, maar gelukkig moesten we onze Navi nog vullen en gut die straatnaam was onbekend. Blijkt dat we naar Den Bosch moeten!

Scheelt weer, is nl dichterbij.

Komen we daar, zien we erg duur uitziende auto's en nog rijkere dames en heren.
We keken onze ogen uit op deze antiekmarkt. Rembrandt was er samen met mooie grafbeelden uit de tijd dat die man aan het kruis er nog niet was, ikonen, juwelen en een altaar uit de 12 de eeuw. Prachtig, maar het lag ietwat boven ons budget. Tja 530.000 eurietjes hebben we niet in onze achterzak zitten. En die boom in onze achtertuin krijgt ook niet de juiste voeding om geld aan te laten groeien.
Al met al leuk om eens te zien. Hierna gingen we gezellig naar een camperplek in Zutphen. Niet via de oude IJsselbrug want we waren te hoog!!! De plek was gezellig bij het water en de ondergrond heerlijk schuin dus visioenen van een te water lating doken al op. Gelukkig was er een boot aangemeerd, is toch een mooie buffer.

Zaterdagavond heerlijk begonnen met een stadswandeling tot mijn recalcitrante darmen begonnen te werken. Hup ik voor de tweede keer die avond op de kleine plee in ons tweede huisje. Hubbie en kiddie hebben lekker nog even rondgelopen en een heuse vuurceremonie meegemaakt.

De rest van de avond helemaal goed doorgekomen en voor de verandering samen lekker gelezen en niet TV gekeken!

Liggen we in bed zegt hubbie "ik heb een vakantiegevoel". Kijk dat hoor ik graag, dan is ons doel bereikt. Al is het maar kort, we zijn er echt even uit.

Midden in de nacht verga ik van de pijn en wordt regelmatig wakker. Mijn rechterzijde doet gigantisch pijn tegen de tijd dat ik mag opstaan en ben zo misselijk als een kat. Probeer wat eten naar binnen te krijgen, maar na een half bammetje geef ik de strijd op en ga gestrekt terug naar mijn lekkere 2de bedje. Gezellig hoor voor de rest!
De medereizigers gaan maar weer samen naar buiten en zien daardoor een heuse waterceremonie!

Na een paar uurtjes kan hubbie het niet meer aanzien en zegt onze wandel- en pannenkoekafspraak met vrienden af.
De tranen van kiddie zijn snel gedroogd als er wordt beloofd vanavond pannenkoeken te eten.

Met grote vriendin Saridonnetje red ik het tot thuis en ik crash meteen in de luie stoel.

Zolang ik niet buig en niet naar rechts draai is het nog wel te houden, maar wat is het toch in hemelsnaam.

Een gewone vrijdag

Het begon vandaag weer "goed". Kreunend hees ik me, eerlijk gezegd draaide ik me op mijn rechterzijde en stortte mezelf uit het bed richting grond. Overigens een harde ontmoeting zo'n houten vloer.
Enigszins wankel sleep ik mezelf naar de douche.
AH de douche, mijn grote vriend in brakke tijden.
Zo vaak als ik ,om een beetje bij te komen, een douche heb genomen.
Heerlijk wat een genot. Uiteindelijk kom ik aan op de benedenverdieping ,
onderwijl hubbie waarschuwend dat het er vandaag niet inzat dat ik tijd
genoeg ga hebben voor het hele bammetjes smeren, fruityoghurt maken, kind helpen aankleden en kattenvoeren ritueel.
Geen nood aan de man, hubbie heeft 's morgens tijd zat.
Zoveel dat hij als het nodig is altijd mijn autoruiten ijsvrij maakt. Lief he!

Maar goed, sjokkend richting keuken maak ik een stop in de computerkamer waar mijn optutspul ligt (grote spiegel he!). En tuurlijk ging het mis en keek er in de spiegel een tranende koalabeer me slaperig aan. Gut dat was ik!

Uiteindelijk ben ik op tijd op het werk gearriveerd en begon een nieuwe dag vol

goede moed.

Tja de rit naar het werk is net lang genoeg om helemaal bij te komen of om mezelf

op te peppen.

Als we de zere voetzolen van het dagenlang staan en lopen, buiten beschouwing laten.

Halverwege de dag hoorde ik "knap". Maf wat dat nu kan zijn.

Nou na een tijdje kreeg ik het in de gaten: af en toe

voelde ik al een scherp ding in mijn weelderige

boezem porren.

Jawel: de beugel van mijn BH gebroken.

Snel al gravend in mijn blouse het vervelende onderdeel eruitgehaald.

Het is maar goed dat die bankjasjes zoveel kunnen verhullen! Goed dicht houden en geen mens die het ziet. Hoop je.

GROMM

Een paar weken geleden kwam ik aan de praat met een cliënt. Deze man moest een behoorlijk bedrag betalen om met zijn zaak te mogen staan op een heel bekende beurs voor antiek en kunst. Ik was natuurlijk super geïnteresseerd en vroeg hem waar en wanneer dat was, want tja zoveel mooie antiekbeurzen loop je niet in het wild tegen het lijf. En dan konden we er misschien wel heen gaan. De man was blijkbaar erg gecharmeerd van mijn interesse en ipv de info die ik wilde beloofde hij me ook nog vrijkaartjes.
De beurs zou afgelopen week beginnen en ik dacht dat komt goed uit dan hebben we een afspraak in de buurt dus campertje mee en combineren met die hap.
Helaas de man was blijkbaar te druk of hij had last van geheugenverlies, hoe dan ook; geen kaartjes. Hadden natuurlijk zelf ook wel kaartjes kunnen kopen, maar goed blijf een Hollander natuurlijk. En hoe ouder kiddie wordt des te meer gaan we op pad en ben ik steeds meer bewust dat er vaak leuke kortingen zijn te scoren. En af en toe valt er een in je schoot. Denk je dan.

Maar goed, kom ik vandaag op kantoor en ik kijk per ongeluk in de kast. In een bakje dat ik al ongeveer 3 jaar niet gebruik ( en iedereen weet dat) ligt een envelop.

Jawel de kaartjes!
Leuke collega's heb ik dat ze me niet even vragen of ik de envelop heb gevonden die ze zo lekker onhandig hebben opgeruimd. Mooi te laat dus. GROMMMMM.

Ach ik kan de man natuurlijk alsnog bedanken denk ik dan. Al lezend zie ik de data: t/m 20 april.

Joepie! Het is nog niet te laat.

Hubbie en kiddie: we gaan van de week weer op pad !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Deurlullen

Een paar jaar geleden heeft hubbies broer besloten er een punt achter te zetten en het tijdelijke voor het eeuwige te verruilen. Dat dit een grote klap voor ons allen was mag duidelijk zijn.
Deze broer had twee huwelijken achter de rug en was compleet in een zwart gat gevallen.
Uit zijn eerste huwelijk had hij een dochter en een zoon die echter, vanwege gebrek aan contact van zijn kant, hadden besloten zijn naam te verruilen voor die van hun stiefvader. Dat deed enorm pijn.
Echter de dochter was een paar jaar geleden druk doende om het contact te laten herleven, maar wist niet goed hoe. Erg cru natuurlijk als hij dan sterft voordat je die kans hebt gekregen.
We hebben altijd contact gehouden met kaartjes, af en toe een mailtje en hebben afgewacht tot ze zover was en waren om alsnog het contact te verbreden.
Vanmiddag zijn we op haar uitnodiging naar haar toe gegaan. Ze had haar ouders ook uitgenodigd dus we hadden al in de gaten dat ze het erg spannend en misschien wel eng vond.
Na een paar uur van gezellig praten met o.a. haar moeder zouden we weer naar huis gaan want het was een aardig stukkie rijden. En zoals altijd gebeurd het dan: met de jas over de arm en de deurklink in de hand kwam het uiteindelijk op het onderwerp. Tranen en diep gepraat die vragen om een tweede afspraak. En die hebben we maar gemaakt.

Zie ze vliegen

Als je op een andere plaats bent, ik prefereer een buitenlandse locatie, ga je lekker toeristisch te werk. Je bezoekt een kathedraal, museum, kasteel of openluchtmuseum en leert wat over de geschiedenis van desbetreffende locatie.

Ons eigen kikkerlandje heb ik nooit als uitdaging op ontdekkingsgebied gezien totdat ik wat vaker ergens anders kwam. Met jawel Le Campeur! Ook ons kleine landje heeft veel, heel veel interesting places.

De volgende stap is dan : de eigen omgeving. Want de ervaring leert dat je vaak niet ziet wat er onder je neus voor moois ligt. Onze eigen polder heeft er sinds kort een nieuwe attractie bij en daarom besloten we daar maar eens naar toe te gaan. En eerlijk gezegd ben ik gauw te porren voor een activiteit die zorgt dat ik de huiselijke werkzaamheden op een laag pitje kan zetten.

En dan lekker de hobby uitvoeren : foto's maken.

Daar aangekomen moesten we toch even in de ogen wrijven vanwege de grote en vooral volle parkeerplaats met zeker 3 touringcars , en dan heb ik het nog niet gehad over de Porcheclub die even was neergestreken.

Blijkbaar is de globalisering ook hier ingetreden.

Hoe dan ook ik , en met mij hubbie en kiddie, heb genoten van die kleine wezentjes die maar kort op deze aarde mogen rondvliegen.

Kom mee naar buiten

Tja, als je niet goed in je vel zit en toch snel, snel het gras wil maaien, dan moet je soms wel eens een huisartsenpost bezoeken.

Het scheelt, manlief was nummer 4.

O en volgens doctoro is hij een paar weken onder de pannen.

Gammel

Je bent absoluut nog niet rijp voor de "ik lig voor pampus in mijn bed en moet gepampert worden met sapjes routine" en denkt dus, terecht, ik ga gewoon aan het werk.
Het grote nadeel is dus dat iedereen van je verwachten mag dat je 100 % aanwezig bent en dat dus ook doet.
Naarmate de dag vordert wordt het allengs wat lastiger om vriendelijk te blijven. Allerlei pijntjes komen sneaky je lijf binnenkruipen en maakt dat je kribbig wordt. En als je dan ook nog medewerkers hebt lopen die je tot waanzin drijven omdat je voor hen moet denken dan is de toon gezet.

Manlief heeft ook al een aantal daagjes een kort lontje. Tja die heeft ook op de voorste rij gezeten toen het virus werd uitgedeeld. Maar stug doorgaan. Thuisgekomen wordt er van beide kanten snel snibbig gereageert en dochterlief, die zelden of nooit meteen luistert, gaat ook meteen uitproberen of ze ons tot het randje kan krijgen.

Gelukkig gaat het vast binnen een paar dagen stukken beter.

Early morning april 9

Ja ze heeft het gedaan: ze is mee geweest met zwemmen.

Smitsky is overigens een stuk sneller als U- Boot dan ik.

Enne, we hebben volgende week weer een date.

Top! Ze mag trots op zichzelf zijn.

(Op) groeien

Groeien kun je op vele manieren opvatten. Letterlijk van maatje 40 naar 50 en van baby naar puber of figuurlijk door weer eens door schade en schande wijzer te worden.
Vandaag is het 'mag ik bij ... spelen-dag". De avond ervoor krijg ik meestal al te horen wat dochterlief graag wil aanvangen op de woensdagmiddag. Meestal dus spelen bij iemand of iemand meenemen. Geen probleem, ik ben tot haar beschikking op die ene vrije middag samen.
Maar de kleine dame moet nog wel wat leren. Logisch ze heeft nog een levensverwachting van zeker 70 jaar voor de boeg. Zo wilde ze graag met mij zwemmen, maar aangezien ik al snuivend, puffend en hoestend mijn baantjes heb getrokken vanochtend leek mij 2 x dat koele water in geen optie. Maar goed, zij beslist. Blijkt dat ze ook nog 2 verschillende meisjes te spelen heeft gevraagd. Dan is zwemmen GEEN optie. Dus dat wordt spelen, maar dan graag 1 vriendinnetje!
Want ik zeg altijd 3 is te veel maar hoe lost ze dat op? Gewoon zeggen heb ik haar opgedragen. Je hebt het zelf veroorzaakt, dus.. Het ene meisje vond het niet zo leuk en werd enorm sip. Oei, die les komt aan (zien wat de gevolgen zijn). Uiteindelijk besloten om toch de uitdaging aan te gaan en allebei mee te nemen om te spelen.
Maar er is er een nogal jaloers.


Heb je niet een beetje medelijden met me????

Second home (sick)

Van het weekend wezen camperen.

De eerste keer dit seizoen. Tja Pasen was ons iets te koud om de start te maken.

Het was weer heerlijk.

Wel wat kort omdat we pas zaterdagochtend, na kindliefs zwemles, op pad konden.

Maar het was weer wonderbaarlijk mooi weer.

De ieniemienie buitjes die we hadden waren voornamelijk 's nachts en voor de rest stralend weer. Wel berekoud, maar ach kacheltje aan en genieten maar.

Dochterlief had meteen een vriendinnetje gevonden en was niet te porren voor een strandwandeling 's avonds maar wilde alleen maar spelen.

En dat terwijl zij zo graag aan het strand wilde kunnen wandelen.

Maar dit is natuurlijk ook helemaal goed. De hele middag en avond spelen op zo'n

springkussen en tussendoor ook nog even het zwembad onveilig maken ( mams en paps zijn stekeblind zonder bril en ik had m vergeten!).

Daarom moest er morgen pas naar het strand getogen worden.

Daarna zijn we

nog even een

museummolen

gaan bekijken

en gaandeweg

weer retour

afzender.

We hebben alleen wel een klein huiselijk probleempje:

Ze heeft "heimwee" naar de camping. Zucht!

Take t(w)o(o)

Vandaag een nieuwe aflevering in de serie " De Overname".


Onze gewaardeerde collega's, waar we nauw mee samenwerken en die een verdieping hoger bivakkeren, hebben gehoord dat hun werk en zijzelf worden doorverkocht aan een buitenlandse koper.
Dit viel moeilijk te verteren voor velen. En voor de klanten zal het eveneens een vreemde gewaarwording zijn.

Tja de EC wil het dus het is "kiek'n wat het wurdt".

Turkish

Mijn aller aller allerliefste zus, ik heb er maar 1, is al enige tijd aan het proberen. Proberen om mij zover te krijgen dat ik een beautycentrum in ga. Niet omdat ze vind dat het hoog tijd wordt, ook al zal dat wel zo zijn,dan zal ze het niet zeggen want zo op het uiterlijk zijn wij niet.

Ons mutti is niet van het wenkbrauwborsteltje en lippestiftje dus dan krijg je dat niet in den beginne al mee zoals sommigen dat wel hebben.

Ze heeft uiteindelijk mij ruim een jaar geleden zover gekregen dat ik akkoord ging als het maar alleen met haar is. Want in volle glorie aanschouwd worden door Jane en allevrouw is niet mijn ding, laat staan bekeken worden door manvolk.

Nu heb ik onbedoeld behoorlijk wat respijt gekregen want we zijn nu 1,5 jaar verder en al kwam het af en toe ter sprake een datum werd niet gevonden. Maar zuslief was er op gebrand om door te zetten en voila: kreeg vriendelijk doch dringend het verzoek om naar mogelijkheden voor een vrije dag te kijken.

Tja dan kan ik niet weigeren.

Dus vanmiddag een SMS op het werk: Hamam of Hotstones?

Uh, heb er wel al eens van gehoord, maar kiezen? Doe jij dat maar!

Nou het wordt de Hamam enne zus zegt: we slepen elkaar er wel door heen.

En ik maar denken dat we iets leuks gingen doen.

Ben benieuwd wat ze voor die dag nog meer in petto heeft.

Lef

Wat is lef hebben?


Inbreken bij een bedrijf dat MP heet , 15 laptops meenemen en daarna te koop aanbieden op Marktplaats.


Maar je kunt ze ook gewoon DOM noemen.

Ballon, ballon, ballonnetje

Een paar jaar geleden werden politici beschimpt om dit fenomeen. Tegenwoordig doet menig gerenomeerd bedrijf er aan mee.

Eerst iets bedenken, dan afwachten wat de reacties zijn (dan hoef je zelf de voors en tegens niet te bedenken) en dan uiteindelijk afblazen.

Maar de kunst is intussen al een hele ontwikkeling doorgegaan, want als je nu maar een klein deel van deze ideeen uitvoert? Dan is iedereen zo blij met alles wat NIET wordt uitgevoerd dat ze opgelucht ademhalen en de protesten minimaal zullen zijn.

Is het ze toch een beetje gelukt.

En ik? Ik ben blij dat ik vooralsnog geen wijziging heb in mijn werktijden.

http://www.worteldrie.com/kids/ballon.html