Deurlullen

Een paar jaar geleden heeft hubbies broer besloten er een punt achter te zetten en het tijdelijke voor het eeuwige te verruilen. Dat dit een grote klap voor ons allen was mag duidelijk zijn.
Deze broer had twee huwelijken achter de rug en was compleet in een zwart gat gevallen.
Uit zijn eerste huwelijk had hij een dochter en een zoon die echter, vanwege gebrek aan contact van zijn kant, hadden besloten zijn naam te verruilen voor die van hun stiefvader. Dat deed enorm pijn.
Echter de dochter was een paar jaar geleden druk doende om het contact te laten herleven, maar wist niet goed hoe. Erg cru natuurlijk als hij dan sterft voordat je die kans hebt gekregen.
We hebben altijd contact gehouden met kaartjes, af en toe een mailtje en hebben afgewacht tot ze zover was en waren om alsnog het contact te verbreden.
Vanmiddag zijn we op haar uitnodiging naar haar toe gegaan. Ze had haar ouders ook uitgenodigd dus we hadden al in de gaten dat ze het erg spannend en misschien wel eng vond.
Na een paar uur van gezellig praten met o.a. haar moeder zouden we weer naar huis gaan want het was een aardig stukkie rijden. En zoals altijd gebeurd het dan: met de jas over de arm en de deurklink in de hand kwam het uiteindelijk op het onderwerp. Tranen en diep gepraat die vragen om een tweede afspraak. En die hebben we maar gemaakt.