Chapeau?

Tja en toen was het gebeurd. Het Belgje stikte en de heimlichgreep werd door 3 lieve bestuurtjes van 3 evenzo schappelijke landjes uitgevoerd.
Pff, even uitblazen dus?
Dacht het niet. Dat te grote bankje dat het Belgje bijna deed stuiptrekken van ademtekort blijft nog steeds een grote, solide, capabele vis die door een ander inhalig groot concern mag worden overgenomen. Vervelend toch voor die 21.000 kleine medewerkertjes die in eerste instantie al niet eens wilden worden overgenomen, maar nu wederom in een rollercoaster van onzekerheid worden gegooid.

Chapeau!

Kerst

Elk jaar kwamen ze trouw bij ons op eerste kerstdag eten. Heerlijk en lekker no nonsense. Wat kan een mens toch gelukkig zijn met zulke fijne mensen om zich heen.

Dit jaar echter zouden ze niet komen dus werd het tijd om het eens andersom doen. Echter de vlucht naar Espana werd allengs duurder doordat ik nog geen zekerheid had of ik wel vrij was. Toen ik uiteindelijk het goede bericht had moesten we van schrik even bijkomen. Wat een prijzen!

Uiteindelijk de stoute schoenen aangetrokken, en dat is heel wat aangezien ik een hekel aan schoeisel heb, en toch maar eens gekeken of er een mogelijkheid was om beiden al eerder vrij te zijn. Eigenlijk geef ik elk jaar aan bij mijn clubje dat vrij zijn in die periode "out of the question"is, maar zomaar zegt een collega "als ik nu voor je werk kun je dan vrij?" Dus nadat hubbie stevig heeft gelobbyed zijn we beiden lekker lang vrij.

Dus wat doen we dan, met de auto of de camper? We hebben toch tijd zat en reizen met de camper is al vakantie op zich. Toch maar naar Sunseeker geluisterd, want tja wat is het voor weer in december! You never know.

Toen toch maar even gekeken wat het kost om eerder te gaan vliegen en ja hoor!

HET IS GELUKT: we gaan vliegend naar onze Zonzoekertjes!

We gaan voor oud en nieuw alweer terug, maar zoals hubbie al aangaf:

dan kunnen we ook nog op oudjaarsdag rustig een bezoekje brengen aan Pa op de hei!

Sodeju!

Daar zit ik dan. Altijd hartstikke trots en blij geweest met mijn Bank. En dan heb ik het niet over dat ding van leer, stof of anders, die ik overigens ook niet heb, dat terzijde, maar die goede werkgever sinds jaar en dag. Toegegeven het laatste jaar ben ik wel wat teleurgesteld. Voornamelijk in een , nu zeer Rijk man en aandeelhouders die mijn mooie Bank te grabbel hebben gegooid. Want zie nu het resultaat. Gelukkig zijn we nog steeds niet ingelijfd, maar die beoogde nieuwe baas maakt er wel een potje van. Okee, niet helemaal hun schuld, maar zo'n grote, mooie gezonde vis als wij zijn is moeilijk door te slikken.
En wellicht stikt het Belgje er nog in.

Ik ben benieuwd of iemand nog de Heimlich greep gaat toepassen op het Belgje.

Het worden spannende tijden.

Daarom vandaag maar eens lekker rustig in mijn, nog lang niet goed verzorgde, moesperkjes gekeken en wat schets mijn verbazing: mooie romatomaten groeien gewillig. Okee rood zullen ze wel niet meer worden, maar ik heb van schoonbroer nog een leuk recept voor groene tomatenchutney. Dus dat komt goed.

En die courgette is een echt kadootje!

Dit is toch veel leuker dan al dat gez... om de centen!

De paden op, de lanen in

Na ons heerlijk weekendje camperen is het weer tijd voor de PLANNING. Ik moest nog e.e.a. verzinnen voor de verjaardagen van hubbie en moi. Ik heb zin om echte English Tea zoetigheden te maken. Niet gewoon 1 gebakje pp maar lekker scones, met eigengemaakte jammetjes, kokosmakronen (pas geleden zelf gemaakt en hemels funest voor de lijners onder ons), toffees, cakejes, etcetera. Dan kunnen we ook weer eens ons prachtige, reeds zeer uitgebreide voorraad, porselein op tafel zetten.
Ik heb al een boel lekkere, niet zo moeilijke dingetjes gevonden.
Maar dit moet wel eerst eens uitgeprobeerd worden anders moeten we alsnog als een scheet op schaatsen een half uur voor de visite komt naar de banketbakker. Duss.. dat wordt veel wandelen de komende weken.

Onze Heerlijckheid

Ik zit steeds te mekkeren over een grote moestuin. We hebben er alle ruimte voor, maar domweg niet genoeg tijd. Tenminste als je niet alleen van maar ook voor je moestuin wilt leven.

Maar het blijft mijn droom om een boomgaard te hebben en daarnaast een volle, mooie moestuin bij een leuk vrijstaand huisje.

Nou we hebben het gevonden hoor.

Zie hier ons nieuwe huis. We weten alleen nog niet wanneer we erin kunnen.

Fly away

Aangezien is gebleken dat het voor onze Spaanse zonnestralen allemaal wel erg prijzig is dat heen en weer gejakker hebben wij spontaan besloten: als onze vaste eters op eerste kerstdag niet hier komen gaan wij wel naar hen.
Ik begrijp het volkomen: zo'n tochtje op en neer met de auto is met de tegenwoordige brandstofprijzen geen grapje meer. En meestal kun je wel een voordelig tariefje krijgen als je een vlucht neemt op incourante dagen, maar dat is rond die donkere dagen voor kerst welhaast onmogelijk. Dus alvast veel gekeken en vol schrik bemerkt dat er al een heleboel vliegdata vol zijn. Nu maar hopen dat we nog op de gewenste data kunnen vliegen (en ook vrij zijn) tegen een redelijk bedrag. De stand is nu : 735 euris.

Filletjeh

Ze zeggen allemaal dat de vrijdag DE dag is om rustig van A naar B te gaan. Waarschijnlijk hebben dan alle huisvaders een ATV dag en slapen ze uit of brengen ze die ene dag in de week op de fiets de kiddies naar school. Inderdaad elke vrijdagochtend hoor ik het
" bijna- geen-file-nieuws " op de radio. Echter het truttestukje wat ik dagelijks moet tuffen ( 35 km) wordt momenteel een drama. Al 5 km vanuit mijn achterdeur staat het stil. De beroemde bottleneck. Het gekke is dat het voor de zomervakantie niet zo erg was. Logisch denk je iedereen is weer aan het werk. Maar hoe komt het dat het op die heerlijke werkloze vrijdag OOK zo druk is? Ik weet het ik mag niet klagen want wat is nu 15 minuten extra reistijd vergeleken met de uren file in het westen. Maar het was hier zo rustig. Kijk dat wij 2 auto's, 1 motor en 1 camper hebben betekend niet dat de rest van de Polder dit ook mag. En al helemaal niet dat ze deze mogen inzetten in de "hoe zorg ik dat 35 km aanvoelt als 200 km"treiterij.

Maar terwijl ik erover nadenk: nu begrijp ik waarom het de laatste tijd op het werk zo rustig is:

al die klanten rijden de hele dag rondjes om mij dwars te zitten!!!!!!!!!!!!!!!!

Nix

Wat doe je op een dag dat je eigenlijk niets gepland hebt?
Niet iets nuttigs in ieder geval.
Mijn oog viel op een doosje met daarop de tekst; voor 2001.
Foto's dus. Hele oude zelfs.
Van het graf van Dirk, de kapelaan uit de familie die maar
29 jaar oud werd en overleed in 1936.
Het bidprentje met het heugelijke feit dat hij in 1930 was
gewijd tot priester.
Nu weet ik helegaar niets van de katholieke kerk dus
kapelaan of priester ,in mijn ogen is het 1 pot nat.

Een trouwfoto van hubbies ouders.
Zijn moeder in de jaren 60 met gitzwart haar en 5
koters op de achterbank van haar auto.

En ook recentere foto's. Van Chita, Koetje, Macho, Mokkel en Toffee.

Tot slot een lief gedichtje van mijn collega, toen sluiting

van ons supergeweldige kantoor kenbaar was gemaakt.

Zucht, dit moet ik niet te vaak doen.

Vooruit kijken is het devies. Hoewel, volgens mij herhaalt deze geschiedenis zich!

Bruut

De laatste tijd heb ik een nieuw ochtendritueel. En dan heb ik het niet over het "file"rijden wat in de polder voor de zomer nog een noviteit was maar momenteel al bijna normaal is.
Nee ik heb het over spinnenwaaien.

Iedereen heeft het wel eens gehad: een spin, wesp of vlieg die op je buitenspiegel/voorruit zit en niet van plan is er vanaf te vliegen voor je de kilometerteller op boetehoogte hebt ingesteld.

De laatste weken vormen de spinnen een gigaweb om mijn auto heen dus zit ik 's morgens met spinrag, en als ik mazzel heb zonder een spin, in mijn haar in de auto. Vaak hebben de arme spinnen zich snel uit de pootjes gemaakt en zich verdekt opgesteld in de coniferen om meteen vol overgave aan een nieuw web te beginnen. Ik hoop dat ze niet wraakzuchtig zijn anders heb ik binnenkort kans op een cocon rond mijn auto.
Af en toe blijft de spin op de auto zitten en mag hij/zij meerijden. Dat gekriebel en gebungel vanuit mijn ooghoek leidt verschrikkelijk af dus probeer ik wat te gassen zodat het beestje eraf pleurt. Soms echter heb je meer geschut nodig: de ruitensproeier. En ja hoor dat kunnen ze slecht hebben want dat wordt megaglad.

En als ik dit nu zo lees denk ik: wat ben ik een bruut!

Sisters

Zoals de lezers vast weten en zullen beamen: ik heb een geweldige zus. Ik weet dat ze dit blogje leest dus je zou kunnen denken dat ik de waarheid niet durf te zeggen, maar de mensen die mij kennen weten wel beter.
Ze was vroeger niet zo lief voor me. Ze duwde mij in de kinderwagen van een talud om tot stilstand te komen tegen een voorloper van het Amsterdammertje. Ik kreeg klappen op mijn hoofd als ik niet op haar tirades (die had ze als elke andere puber) reageerde. Ze trok stoelen onder me vandaan zodat ik hard kwam te vallen. Ik mocht nooit alvast 1 van haar weekbladen lezen voordat ze het zelf had gedaan. En ik maar geduldig wachten tot ze nummer 1 uithad.
Op een gegeven moment veranderde dat en tegenwoordig zijn we de allerbeste vriendinnen. Kom aan haar en ik maak je af. Dat zegt genoeg. Dit is volgens mij geheel wederzijds.
Elk jaar proberen we een paar dagen samen eropuit te gaan. We zijn in Parijs en Limburg geweest en vorig jaar stond Berlijn in de planning. Alles was geboekt, maar AJ begon ineens gekke dingen te doen en daarom: beter geannuleerd! 2008, hadden we besloten, gaan we gewoon 2 x 1 dag iets doen. En zuslief begon goed, want een paar maanden terug heeft ze me eindelijk meegekregen naar een wellness centrum met onder andere sauna's, hot tubs, massages en lekker eten. Ik mocht niets betalen!!!!!!!! Nu hoeft alles niet op een weegschaal maar ik wil haar ook een dagje verwennen. En dus ben ik internet aan het afsneupen. Want sinds 2 januari weet ik dat ze nog een extra passie heeft(en ik dacht dat ik ALLES van haar wist).
Delft is een goede keuze maar voor 1 dag ben je wel errug lang onderweg. En zussie kennende vind zij dat ook. Dus ik ben zoekende, maar uiteindelijk vind ik wel wat leuks. Hoop ik!

Daddy

Nog een paar dagen en dan is mijn schoonzus weer jarig. Helaas is het ook de dag dat mijn vader, en dus haar schoonvader, zijn laatste adem uitblies. Elk jaar , tot nu toe, hebben we met z'n allen op zijn geboortedag een wandeling gemaakt over de hei in Drenthe waar hij geboren was en waar hij is neergestrooid. Nu echter zit ik erover te denken om dit jaar met oudjaar (ja zijn geboortedag) eens een tripje naar het buitenland te gaan maken. Het voelt bijna als verraad. Maar misschien kan ik in dat verre buitenland wel een kerk vinden om een kaarsje te branden. Dat zou wel fijn zijn. Hopelijk doet de rest de traditie nog wel eer aan.
Ach het belangrijkste is dat ik aan hem denk, en dat is nog verbazend veel en vaak.
Zoals wanneer dit nummer wordt gedraaid op de radio.

Enne pa, ik ook van jou!

Aan de bak

Gisteren een enerverend dagje gehad. Ik moest aantreden bij mijn werkgever, om de schappelijke tijd van 09:45 dat wel, omdat mede door mijn positieve commentaar een zaterdagwerker promotie heeft gemaakt. En gevolg is dan, helaas, dat we allen af en toe op een eerste weekenddag acte de presence moeten geven. Nu is het helemaal niet zo erg, maar je weekend is natuurlijk geen weekend meer. Ik had tevens 's middags een verjaardagsfeestje dus had ik bewust geruild met volgende week om te werken. Tja de dag is toch al weg als je een, al is het een leuke, sociale verplichting hebt. Kunnen we, kiddie en ik, volgende week naar de open dag van de pluktuin.

Dus hubbie, die overigens ook niet heeft stilgezeten vanwege mij wegbrengen naar de trein, dochterliefs zwemles en rijden naar Apeldoorn om de spaarlust te bevredigen (zie foto),

komt mij na het werken ophalen voor de verjaardag. Spontaan bleven schonezus en schoonbroer, toffe luitjes, bij ons ontbijten. Slapen doen ze meestal in hun camper voor de deur of bij de boer hiernaast. Dus ook gisteravond en vanochtend nog veel gezelligheid gehad. De rest van de dag alleen maar lekker NIX gedaan. Heerlijk is dat toch!

En morgen weer aan de bak.

Glapjen

Gisteren gehoord:



Wat is een ander woord voor een

laptop?






Goo(gle)cheldoos

Ik bepaal?

Vanavond thuisgekomen na een lekker dagje werken (ja ook dat is op zijn tijd een plezante bezigheid) ligt er een uitnodiging in de bus.

O nee toch niet nog een feestje?

Maar het was niet voor ons als family, nee alleen voor mij.

Leuke kaart, mooi vormgegeven en pakkende teksten erop.

Wat is dit nu, denk ik dan. Hebben ze mijn blogjes gelezen ofzo? Of is dit de campagne hoeveel medewerkers kunnen we de loonlijst nog afhelpen? Nou als ik het mag geloven is het bedoeld als steuntje in de rug om voor de toekomst de juiste keuze te maken.

En ik wil het graag geloven dus heb me subiet opgegeven voor de workshop.

Nu maar afwachten met enige gezonde achterdocht.

Overkill

Vorige week ging de kogel door de kerk: hubbie wil graag terug naar zijn roots. Hoewel, ergens anders heen mag ook (hij is er een van de diplomatieke bommetjes) als het maar uiteindelijk vertrek uit de Polder betekend. Want volgens hem gaan we ooit zeer natte voeten krijgen.
Naar mijn oorsprong gaan ( Zeeland) zit er niet in want het oprukkende waterprobleem is daar allicht nog wat groter.
Nu wil ik niet zeggen dat hij in een midlifecrisis zit, al heeft hij er de juiste leeftijd voor, want
we hebben door de jaren heen al vaker leuke toekomstplannen gemaakt. Ooit stonden we aan de vooravond van de koop van een boerderij. Ondanks dat we het voorlopig koopcontract hadden getekend is het niet doorgegaan, vanwege bouwkundige mankementen (bij het huis!).
Toen zijn we ons stulpje aan de buitenweg maar gaan verbouwen en verbouwen en verbouwen en verbouwen. Oftewel: er kan nog wel een vakantietje volgemaakt worden met opknappen.
Allengs verandert je leven met de komst van een kleine spruit en je toekomstplannen op gebied van huis en dagbesteding worden naar de achtergrond verdreven. Maar nu is het tijd om knopen door te hakken. En dat valt niet mee. Want wat gaan we doen, welke gevolgen heeft dat voor je bestaande manier van leven en hoe zal het zijn voor de belangrijkste persoon in ons leven : kiddie. Maar gelukkig staan we samen met de neus dezelfde kant op dus we komen er geheid wel uit. Alleen moet het bij mij nog even bezinken. Gelukkig is daar alle tijd voor, want als dit huis verkocht moet worden dan moet het wel tiptop eruit zien. Dus: werk aan de winkel!

Spontaan

Ik zeur altijd dat ik nergens tijd voor heb. Ik werk 34 uur, reis dagelijks 100 minuten (als alles meezit) en moet, vooral de laatste tijd, gemiddeld 1 x per week een avondje overwerken.

Dat dit mijn humeur niet ten goede komt is wel begrijpelijk, toch? Ik baal ervan dat er huishoudelijk niet voldoende kan worden gedaan. Het is altijd moeten, moeten, moeten.

Kiddie maakt opmerkingen in de trant van : je bent altijd aan het werk. Terwijl hubbie 5 dagen werkt, maar hij haalt en brengt haar 4 x per week.

Maar toen haalde ik de lijfspreuk van Smitsky er maar eens bij:

Het glas is altijd halfvol en niet half leeg!

Inderdaad! Dus wat heb ik maandag gedaan?

Gewoon de volgende dag SPONTAAN een vrije dag genomen.

Moeten jullie ook eens doen. Okee ik moet uitkijken dat ik nog voldoende dagen overhoud voor de rest van het jaar, maar deze actie heeft me weer een stuk positiever gemaakt. En kiddie was heel verheugd dat ik haar zomaar van en naar school kon brengen.

Tja en daar doe ik het voor.