Je zal 8 jaar zijn, retemoe van het hele dag zwemmen en je wilt iets pakken wat achterin pa en ma's oude servieskast staat. Dan wil er nog wel eens iets vallen bovenop dat ene, redelijk unieke door hubbie aangekochte serveerschaaltje. Opeens bestaat het dan uit meerdere delen.
Nou hubbie, dat wordt weer wat frequenter op Ebay en MP neuzen. Vind je vast heeeeeel erg.
Vandaag de grote dag. Ikzelf was er onrustig onder, want ik wilde het zo graag. Kiddie ook, maar was schijnbaar zonder enige stress.
's Morgens nog een reguliere les en vanmiddag was het moment daar: diplomazwemmen. Natuurlijk weet ik ook wel dat het proefzwemmen eigenlijk het echte ding is, want de diploma's worden na goed verloop hiervan alvast klaargemaakt voor het diplomazwemmen. Maar ze zal maar niet door het gat gaan of ziek worden voor het weekend. En aangezien ze de laatste dagen wat landerig was, was dat niet geheel ondenkbaar.
Maar gelukkig: ze heeft het glansrijk gehaald.
Als beloning mocht ze natuurlijk in de speelgoedwinkel een heel groot kado uitzoeken en , heel gedurfd van ons, ze mocht bepalen wat we vanavond gaan eten. Dus dat betekende: op het drukste moment van de week de winkelstraat in. Gruwel. En daarna ook nog de overvolle supermarkt voor broccoli en sateschnitzels. Ze blijven je verbazen die kinderen.
Vandaag een dagje zwembad gehad. Nee, niet de hele dag samen badderen en spetteren en sportief bezig zijn voor het hele gezin in een of ander Waikiki of Tiwikibad, of hoe dat tegenwoordig ook genoemd wordt. Nee gewoon in het "een dorp verder op -bad". Daar waar onze telg al ruim 2 jaar zwemles heeft. En nee, dat het lang duurt komt niet alleen doordat ze net als haar moeder de neiging heeft om niet volgens de regels te zwemmen, maar ook door het gruwelbeleid van betreffend zwembad. Maar laten we daar maar niet meer over zeuren. Het was vandaag "proefzwemdag". Samen met nog 2 meisjes die ook al erg lang bezig zijn ging ze vanmorgen nog netjes naar de les en zouden ze vanmiddag mogen proefzwemmen. Helaas mocht 1 van hen niet door. het meisje kan goed zwemmen, mag af en toe wat dingen voor doen , maar durft 1 ding niet: het gat. Hang je een blauw zeil in het bad met een gat er in. No problem. Doe je een gele (beter te zien onder water) dan doet ze het never nooit niet! Paaien met een leuk kado in het verschiet helpt niet, dreigen al helemaal niet, ze doet het niet. Hoe sterk kan een angst toch zijn. Heel onlogisch maar wel verlammend!
Gelukkig voor ons in Huize Zustertjen gaat kiddie er wel doorheen.
Vanmorgen om 10:30 vertrokken naar the swimmingpool, lessen, aankleden in de auto naar huis, snel een hapje doen en dan weer terug voor "proefzwemmen". Wat een gedoe denk ik dan,
maar nu begrijp ik waarom ze dit proefzwemmen doen. Ik zou als ik kiddie was meteen in de stress schieten
met al die mensen op de tribune. En dat is volgende week bij het afzwemmen alleen maar meer. Van onze kant komen er niet meer mensen kijken. Tja, ik heb het wel geopperd, maar oma heeft geen zin in die hitte, groot gelijk, en de rest van de familie verwacht ik ook niet. Prima, het is voor haar al spannend genoeg en als wij er maar bij zijn en ze het net zo goed doet als vanmiddag dan is ze volgende week een groot kado en diploma rijker.
Ik had er nog nooit van gehoord. Blue Monday. De meest deprimerende dag van het jaar. Iedereen heeft door de dure decembermaand zijn geld op en is toe aan de zomervakantie. Nu heb ik altijd wel zin in de zomervakantie, maar aangezien ik al een fikse opkikker heb gehad afgelopen maand door naar Espana af te reizen met hubbie en kiddie kan ik niet zeggen dat ik er al ENORM aan toe ben. Het geld is wel op, dat weer wel, maar of dat nu door de decembermaand komt??? In ieder geval begon de dag niet slecht. Dat we een griepvirus hebben rondwaren scheelt natuurlijk, want dan verwacht je wel een zieke collega links of rechts van je. En omdat onze uitzendkracht niet bepaald een Rising Star was hebben we die vrijdag ook maar naar huis gestuurd. Dan weet je wel dat je met een halve man en een paardekop zult moeten werken. Gelukkig kwam een collega vanmiddag extra werken en bleef die horde klanten ook thuis. Al met al prima te doen, ondanks het sompige hoofd van ondergetekende. En volgens mij is het geen griep want ik heb zo'n prikkie gehaald bij de huisarts. Iets eerder naar bed zou wel eens kunnen helpen. Okee, dus vandaag druk bezig geweest om de planning de komende maanden rond te krijgen door menig oproepkracht te mobiliseren. Pff. nog een paar gaatjes en dan is het weer mooi plakwerk geworden. Belt vanavond mijn collega vanuit een wintersportgebied in Frankrijk: "een snowboarder heeft me onderuitgehaald, ik heb mijn been gebroken!!" Okee, heel erg balen voor haar. Maar ik ga gillen. Blue Monday? Het bestaat!
Vanochtend stond ze al erg vroeg aan de "poort" te rammelen en ging de ophaalbrug naar beneden. Ze mocht binnenstappen in het snurkdomein van haar ouwe lui. Niet dat ze dat moet vragen, ze stuitert ook zonder kloppen wel naar binnen, maar ze was natuurlijk bang dat als ze ons het apelazerus zou laten schrikken midden in de nacht we niet genegen zouden zijn om haar nog een extra kadootje te laten uitpakken. Want ja, ook al heeft ze een paardrijoutfit gekregen, menigeen weet dat in die kinderhoofdjes een lichte vorm van Kosokov heerst. Ze zijn nl. na een dag alweer vergeten dat dat grote, dure kado voor de verjaardag was, zodat er op DE dag toch echt nog wat uitgepakt moet worden voor het echte jarige Jobgevoel. Nu loopt ze de hele ochtend al rond met een pratende My Little Pony baby. Tssss. Hubbie was niet echt positief onder de indruk van de keuze van zijn wederhelft, maar ach als het kind het graag hebben wil en alles is afgeprijsd, dan doe je wel eens gek!
Nu is het wachten op de visite. Smitsky, JuM,Grote en Tweede Broer met de family, Oma, Tantes, nichten en ooms, enzovoort. Ze is al helemaal opgetut, haar favoriete, eigenlijk te dunne, jurk aan en vraagt om de 10 minuten of "ze er al aankomen".
Want ja, ze wil natuurlijk erg graag de taart aansnijden.
Nou het is gelukt hoor, kostte ons een paar ribben uit het lijf maar het bijna jarige jobje heeft van ons een leuke outfit gekregen. Een outfit die op school zelfs de Blits zou kunnen maken, maar bedoeld is om op hortsik te kunnen rondhopsen.
De kleine dame is helemaal into the Horses. Gelukkig voor mij, want ik was toch wel bang dat ze straks wilde gaan voetballen of erger nog korfballen!
En iedereen die zegt dat de lessen zo duur zijn: ja het is wel wat duurder, maar zwemlessen kosten ook al ruim € 30,- per maand!
Och zwemmen!!! Gelukkig mag ze binnenkort, eindelijk, afzwemmen!
Ik hoorde al doemscenario's van kinderen die bij het proefzwemmen ineens niet meer durven/willen, laten we hopen dat zij er niet zo een is.
Moet er niet aan denken om nog eens 2 maanden of zelfs langer die gang naar het zwembad te maken op zaterdagochtend. Als ze het gehaald heeft mag ze een GI-GAN-TISCH kado uitzoeken. Want ruim 2 jaar ( ja, ja dat is lang, maar ik zal maar niet uitweiden over ons geweldige plaatselijke zwembad met elke week een andere juf/meester) zwemmen zonder ook maar enig tegenstribbelen en altijd met de opperste concentratie is toch erg knap.
Deed ze dat nu ook maar op school. Want het lezen gaat niet zo goed. Na elke zin die ze voorleest kijkt ze langdurig in het rond of er niet iets gebeurd wat ze wel eens zou kunnen en willen weten. Concentratie? Wat is dat?
Ik wilde vroeger ook alles weten, maar vond het geweldig om te lezen, want zo wordt je nieuwsgierigheid toch ook bevredigd!!!
Ach ik snap er toch niets van. De tijd zal het leren. Ze is slim genoeg dus het zal wel goed goan!
Vandaag dacht men een ware Bombshell erin te gooien. Het langverwachte kwam uit de mond van mijn veel hogergeplaatste collega; 2010 is het zeker zover. Dan is onze baan passé. Nu had ik dit al ruim 2 jaar geleden verwacht nog voor de overname en de desillusie die daar vorig jaar op volgde. Dus echt schokkend is dit niet. Maar nu weet men het zeker (zeiden ze toen ook) in 2010 is het over en uit met de pret. Prima, eindelijk een soort van ultimatum gesteld. Maar nu moet ik wel wat gaan doen. Al 1 jaar moet ik een vragenlijst in (laten) vullen om uit te vinden wat ik graag zou willen (gaan) doen en wat anderen van me denken wat bij me zou kunnen passen. Ik heb het echter zo druk met andere dingen , want ja we moeten wel met minder ervaren mensen meer doen, dat ik het telkens halverwege het invullen weer vergeet. Ik geloof dat het nu toch ECHT tijd wordt om dit af te maken. Niet dat ik niet weet wat ik zou willen doen, maar ik heb helaas nog geen miljoen gewonnen. Een enkele collega weet zeker dat ik de zak met kleingeld ga aannemen. Nou dat is wel het laatste wat ik van plan ben. Ach ik zie het wel komen. Natuurlijk moet ik wel actie ondernemen, maar ik heb nog een klein jaartje om naar iets anders uit te kijken. Hebben jullie een ideetje?
Muziek is gevoel. Kinderen kiezen muziek van K-3 omdat het past bij zoals ze zich (horen te) voelen: blij, vrolijk, vooral niet te moeilijk doen. Als puber komen de minder positieve gevoelens los. De voortrazende hormonen in het jonge lijf zorgen dat er bij velen gevoelens loskomen die zijn weerga soms niet kent. Liefde,verdriet, boosheid, onzekerheid,depressie, overal is wel een liedje voor te vinden om je in te verliezen.
Vroeger,toen ik net mijn muziekwereld aan het ontdekken was, had mijn 2de broer de in mijn ogen raarste smaak. Alice Cooper was een zeer aanwezige gast op zijn kamer. Hij had zijn hele kamer, plafond incluis volgeplakt met posters. Hij en Grote Broer experimenteerden ook met chloor en t-shirtjes. Dat mijn moeder dat allemaal heeft goedgevonden. Ze was wel erg tolerant. Grote Broer hield van veel muziek, Bob Dylan, David Bowie en later U2. Smitksy had eerst Donny Osmond, toen o.a. the Sweet en later ging ze over op Bowie en zoveel meer. Maar 2de Broer vond mijn keuze toch wel enorm "soulkikkerig". Ik heb er vast een trauma aan over gehouden, want een hele tijd heb ik die muziek niet gedraaid. Een groot deel van de puberjaren was ik met veel, heel veel muziek luisteren bezig en op een gegeven moment was ik even " New Wave". Echte mega veiligheidsspeld door mijn oor, met de scherpe punt open en recht voor uit. Opa's oude lange overjas aan, volledig zwart gekleed en babyzeep in mijn haar om het rechtop te laten staan (suikerwater werd zo smerig).Geweldig statement was dat. Maar helaas die tijd is al weer lang voorbij, maar die eerste muziek, die heb ik weer hervonden.
Die zanger zal nu wel al met een looprek lopen, want in die tijd was hij al een veertiger volgens mij.
In ieder geval nog steeds heerlijk om naar te luisteren. Moet mijn LP's maar weer eens van zolder halen!
Vandaag weer aan het werk. Ik hoef jullie vast niet te vertellen dat ik er ontzettend blij om was dat ik vanochtend als enige in Huize Zustertjen vroeg uit de veren mocht. Dat ik in het donker bijna ( dus niet helemaal) op mijn plaat ging achter het huis, glibberend naar de auto. En dat ik, jubel, jubel, 50 km per uur mocht rijden met mijn karretje richting Big City. Superleuk was het ook dat ik , na de laatste pomp te hebben gepasseerd, een buzzer hoorde dat de brandstof dreigde op te geraken. Helemaal hilarisch was het dat zodra ik binnen kantoor was gekomen iemand zich ziek melde en dat bleek dat mijn vrije maandag beter kon worden teruggedraaid vanwege de supergoede bezetting. Dat dat betekende dat ik de oogarts moest afzeggen en de taxi (lees Smitsky) vanuit het ziekenhuis moest afbellen was natuurlijk al helemaal leuk om te doen. Dat ik erachter kom dat mijn nieuwe aanwinst op de afdeling beter een paar staven dynamiet kan innemen om enigszins vaart te krijgen in de te verrichten transacties is mij natuurlijk geen doorn in het oog. Dat er collega's zijn die beslist hun nicotinetax moeten halen terwijl de klanten duimendik in de hal staan moet ik ook niet om geven. Toch? En lunchpauze om 15:00? Dat is toch het ultieme genot. En als slagroom op de taart hadden we ook nog een kasverschil. Heerlijk als je 45 minuten mag 'nablijven' om dit uit te zoeken.
De vakantie heeft weer nieuwe dingen teweeggebracht. Want op de camping ga je, preferabel in ieder geval, zo min mogelijk met een beeldscherm voor je neus zitten van hetzij TV of Nintendo. Dus ga je spelletjes doen. En nu hebben we een spel dat zelfs IK snap. Ik ben eigenlijk normaal gesproken te lui en te dom om strategisch te kaarten. Maar ik weet het zeker.
Gisteravond het jaar uitgegaan met Hubbie, kiddie, Smitsky en JuM.
JuM had een aantal , illigale, knallers meegenomen, zodat we vannacht al onze eerste les in gebarentaal hebben moeten nemen. Wij hadden voor de verandering ook maar vuurwerk aangeschaft. Tjonge, jonge, wat kost dat spul een boel centen. Eigenlijk zonde, want het is zo weg,maar op de laatste avond van het jaar is het wel leuk als je op de stille buitenweg toch nog iets van feestvreugde kan aanschouwen. Kiddie was de hele dag al hyper, want ze mocht weer uit bed om 23:00 om het laatste uurtje mee te maken en met "champagne" te klinken. Het was een rustige viering, maar voor ik in bed lag was het toch al 03:15. En helaas morgen mag ik weer aan het werk. Dat zal niet meevallen, want ik heb het gevoel dat ik weken vrij ben geweest.
Maar vandaag eerst nog naar Mutti, voor onze traditionele nieuwjaarsmeeting, met lekkere soep en broodjes. Burp, moet er nog even niet aan denken. De heerlijke oliebollen, homemade by Hubbie, zijn nog niet verteerd. Al hebben ze in huize Zustertjen al bij alle leden van het gezin een leuk trompetgeschal veroorzaakt.
De laatste paar jaren hebben we een traditie opgebouwd om een deel van oudjaarsdag door te brengen.
We gaan met elkaar onze (schoon)vader en opa een groet brengen. Mijn vader had op 31 december zijn oudjaarsdag in meerdere opzichten omdat het zijn verjaardag was. Nadat hij plotseling ertussenuit is geknepen is Oudjaarsdag niet meer zoals het vroeger was. Daarom hebben we hem , 3 jaar geleden, op deze laatste dag van het jaar illigaal uitgestrooid over de hei .En jaarlijks maken we er met elkaar een mooie wandeling van. Echter dit jaar hebben we het anders gedaan.
We zijn lekker warm bij elkaar gekomen in huize Zustertjen, het Engelse servies op tafel gezet met allerlei lekkernijen uit Spanje en hebben heerlijk bijgepraat. We hebben geëindigd met het vertellen van onze nieuwjaarswensen. Zo willen 2de broer en schoonzus gewoon doorgaan zoals ze dat afgelopen jaar hebben gedaan. Al zal het verkopen van hun huis niet meer op het plan staan. Smitsky heeft natuurlijk de intentie om een gelukkiger jaar te hebben en een leuk huisje te gaan inrichten. Grote broer maakt zich op voor stevige tijden, want hij ziet zijn jongens uitvliegen, waarvan 1 zelfs een uitzending naar oorloggebied voor de boeg heeft. Dan is het mooi om te horen dat hij al zijn aandacht wil geven aan zijn gezin. Kleine neefjes willen vooral minder "stierig" doen en kunnen verder nog niet veel bedenken. Kiddie blijft al helemaal sprakeloos, maar ik soufleerde al dat nog beter leren lezen een goed doel is. Hubbie wil gewoon doorgaan en houden wat hem lief is. Hopelijk hoor ik daar ook bij.
Ikzelf wil doorgaan met wat ik al doe, proberen een leuke baan te houden en vooral veel op pad met mijn "loved-ones" in de camper en ook heel veel fotograferen.
En natuurlijk hebben we met elkaar een kaarsje gebrand voor Daddy.
En de hei? Daar gaan we beslist ook komend jaar nog een keer heen, maar dan bij hogere temperaturen.
