Quilty

Vandaag wilde ik van alles laten gebeuren. De ochtend voor het strippen van het oude huis van Mutti, de middag ingepland voor kiddie business nl. gesprekje op school, paardrijden, zwemfeestje, spelen en dan mag taxi-mam nog even pakje ophalen en boodschappen doen. En als het nog lukt ook even de Camper stofzuigen, want vorige week is er een glas overleden en als zijnde as uitgestrooid over de rest van het vaatwerk. Oeps dan moet het spul ook worden afgewassen. Zucht. Dan ook nog even bepalen welke textiele vormen mee moeten op reis, etc. etc.
Maar gisteren hoorde ik geluiden van Hubbie, die mijn vermoeden bevestigde. Mijn beste vriendin is aan de latten. Kijk als je 2 verhuizingen doet terwijl je nog moet bekomen van een , in eerste instantie, onvrijwillige echtbreuk, en een oud, zeer headstrong moedertje op de lip hebt dan is dat wel erg veel. Zelf ben ik ook niet zoals ik wil zijn. Als ik eerlijk ben hang ik door de laatste overlevingsmaanden (werktechnisch dan) al even tegen een uitbrander aan. Tenminste, het zou kunnen, maar ik ben geen expert natuurlijk. Dan willen de hormoontjes de natuur nogal eens verwarren waardoor ik uiterst snel irri raak en dan komt dat geneuzel van de opheffing van mijn afdeling er nog boven op.

Dus spontaan besloten om "beste vriendin" maar eens op te zoeken.
Nou we waren beiden in een niet zo'n heel erg goed oogdrooghoudende periode, dus dat was een schot in de roos. Na een paar bakkies hebben we de planning aangepast en samen 's middags nog een aantal uur besteed aan het oude huis. Een stuk gezelliger!

Bedankt Smitsky, had ik even nodig. Want inderdaad een schuldgevoel is een heel raar iets.

Behangetje

Vanmorgen kreeg ik een telefoontje van Smitsky. Waar ik was. Nou gewoon achter de computer, thuis dus. Ben je nog niet bij Mam? Neuh! Of ben je net wakker? Neuh!

Ik ga vanmiddag!

Okee, aan deze kant (lees; het nieuwe huusken) is de boel bijna af.

Dat hebben ze toch maar geweldig gedaan.

Heel mooi want morgenavond is de planning om haar te verhuizen!

Tja, dan kan je niet achterblijven. Ook al mocht ik van Mutti vandaag niet komen.

Gisteren de trapbekleding eraf geropt. Wat een groene zandverstuiving tot gevolg had. Fijn dat alles al aan het verstaffen was, maar achteraf is het een wonder dat Mutti niet een keer met tapijt en al de trap is afgemietert.

De slaapkamers zijn nog steeds niet behangvrij, ondanks liters water en uren afsteken. De "makkelijkste" kamer volgens mijn "kennersoog"blijkt achteraf er eentje met een staartje. Want er bestaat ook nog eens zoiets als muren van gips met daarop geplakt bouwbehang. Dus niet teveel water gebruiken anders heb je een zachte wand. Krijg dat er maar eens normaal af zonder de halve toplaag mee te nemen.

Maar goed, er is weer wat extra af en woensdag kan ik weer een uurtje of 4 spenderen aan dit ondankbare taakje. Dan is vast het gevoel in mijn vingers terug en kan ik mijn schouders weer gewoon gebruiken.

Denemarken?

Volgende week gaan we er lekker een weekje tussenuit. Al in een vroeg stadium hebben we gekozen voor Denemarken. Het lijkt me inderdaad enorm boeiend, maar een medecamperaar (en schoonbroer) maakte vorige week een goede opmerking. Het kwam er op neer dat het gek is om in de Zomer naar een snikhete bestemming te gaan (o.a. Slovenie, Italie) en in het voorjaar naar een minder warme bestemming (Denemarken dus). Dat heeft bij mij even een weekje geborreld en ik geloof dat hij wel gelijk heeft. We waren al aan het twijfelen of we van het Zomer niet weer eens naar Noorwegen zouden moeten gaan (via Denemarken) en dus heb ik gisteren de vraag gesteld aan mijn Hubbie. Hubbie is iemand die veel prima vind, maar al vrij vlot gaf hij toe dat hij wel erg veel zin had om de zon op te zoeken en dat Frankrijk hem een goede keuze leek voor een weekje weg.
Okee, nu moet ik al de info die ik over Denemakren heb gekregen terzijde leggen en in de dozen op zoek naar het boekje Frankrijk.

De kogel door de ....

Gisteren is bekend gemaakt dat het ontmantelen van mijn afdeling iets rapper zal gaan dan in eerste instantie was bedacht. Prima, wat moet dat moet. Ondertussen was ik al met wat dingen bezig om mijn kansen te vergroten voor een leuke job binnen onze organisatie. Alleen denk ik steeds vaker: wordt tijd voor een andere werkgever.
Maar ja, een leuk inkomen is ook wel fijn. En die zak met kleingeld die ik mee kan krijgen is ook niet iets om rijk van te worden, dus wat nu.Tuurlijk kunnen we makkelijk met wat minder inkomen per maand, als ik dan ook nog dichter bij huis zit kan ik zelfs vaker de fiets (ja echt waar) nemen. Tevens goed voor kiddie!
Maar wat wil ik dan doen?
Ik gaf al eerder aan wat ons Utopia is, maar we moeten wel realistisch blijven.Met een kind van 8 om voor te zorgen moet je wel heel verstandige beslissingen nemen.

Ik ga er nog eens een paasweekendje over nadenken.

Maar als jullie iets voor me weten, ik hou me aanbevolen voor serieuze suggesties.

Horror

Vandaag even geholpen in het nieuwe huisje van Mutti.
De rest van de familie heeft al een heleboel gedaan en ik ben nog niet bezig geweest dus tja moet wel iets proberen. De trapopgang moet worden ontdaan van het behang.Kijk we zijn toch al wel wat gewend en laten we wel wezen, we hebben nog zeer recent geoefend in Huize Smitsky. Maar dit is een muur om van te janken.VRE-SE-LIJK.

De persoon die dit 30 jaar geleden met superlijm heeft vastgemaakt mag van mij erachter worden geplakt.

Met recht kunnen we deze muur "The wall of Terror" noemen.

Jas an

Vandaag nog even lekker gesneupt bij de Intratuin. Ik moest een kadootje kopen voor een bijna jarige vriend en zou voor Smitsky een leuke hangplant proberen te scoren. Als ik opdrachten mee krijg is het vele malen makkelijker om zelf niet van alles mee te slepen. Aangezien ik dan nl vaak de aankopen een week buiten laat staan (kunnen ze alvast wennen) en dan pas de tijd heb (genomen) om ze in de grond te (laten ) zetten, is het belangrijk mijn aankoopwoede te beperken.
Ik kuier op mijn dooie gemakje naar de kassa en voor mij staan 3 generaties (okee 1 ZIT in de buggy) uit een oud, heel bekend vissersdorpje. De oudste vrouw is duidelijk "oma", maar haar goed bekijkend bij nader inzien ongeveer van MIJN leeftijd en is met haar nageslacht aan het winkelen. De dames dragen het voor dat dorp zeer karakteristieke haar en zijn gekleed in een lange, nette rok.De rest kon ik niet keuren want ze hadden een jas aan. Tja want ze willen natuurlijk altijd er op hun best ( = wij hebben het goed gedaan, geachte mededorpers)uitzien. Deze vrouwen hebben zo'n heerlijk (lees; walgelijk) stemgeluid dat mijn nekharen al meteen rechtop gaan staan.
Alles, maar dan ook alles moet wijken voor hun belangrijke actie: het kopen van plantjes. Ze hebben de dingen zelf op de kar gezet, maar kunnen natuurlijk, als zwakke vrouwtjes, niet alles op de band zetten, want dat wordt beperkt tot 1 plantje per 5 minuten. Ik sluip snel naar de andere kassa en hoor ondertussen dat ze een man hebben gechartert om een zak potgrond voor hen naar de kassa te slepen en in hun, uiteindelijk voor de deur geparkeerde zwarte Mercedes te leggen.
Och Here, wat een volk.

Tranen

Vanavond, tegen onze principes in, TopGear opgenomen en onderwijl gekoekeloert naar die ene show. Je weet wel, met die mensen die (meestal) goed kunnen zingen. Daar zitten dan een bekende relnicht met een iets minder bekend wipkipje en 2 echte kenners te keuren. En wij maar hopen dat die arrogante kwal waar wipkipje een zwak voor heeft er uitgestemd wordt. Ondertussen vraag ik me af waarom ik in hemelsnaam naar dit programma kijk want ze vonden het ook nog nodig om onze inzending naar het Eurovisiesongfestival te laten horen: met recht de Floppers. We hebben acuut besloten dat (al doen we dat al nooit, maar dat is een detail) we never nooit niet naar het Songfestival zullen gaan kijken want we hebben last van plaatsvervangende schaamte. Om te huilen gewoon!

Gelukkig waren er ook goede momenten vanavond. Het kwalletje is weggestemd en een van mijn favoriete zangers trad op. En hij maakt meteen weer van alles los. Riverdance, Rapalje, de Bodhran, maar natuurlijk vooral: Ierland.

En dan dit nummer keihard in de auto (als je er in je uppie in zit, of met je dove,blinde partner, dat mag ook) en je jankt alsof het een lieve lust is. Dit is voor mij, hoe gek het ook klinkt, een beetje geluk.

Hambammetje

Vanmorgen weer stoer de gang naar het werk gemaakt. Hubbie kon eindelijk weer wat rustiger aan doen, want hij had nu weer wat hulp in de boterhammensmeerderij vanochtend. Hoefde hij alleen nog maar de verse fruityoghurt te fabriceren.En dat doet ie prima, altijd lekker.
Na een zware ochtend krijg ik een waarschuwing door van mijn collega: hubbie zegt dat je je brood NIET moet eten, de ham is groen uitgeslagen en dus... bedorven.
Oef, dat hebben we maar linea recta in de vuilnisbak gegooid. Ik maar dubben waarom me dat niet was opgevallen vanmorgen en dan ineens realiseerde ik me dat kiddie ook van mij een bammetje met deze groene rakker heeft meegekregen! En haar lunchtijd is al voorbij!!!
Snel gebeld naar school zodat ze het in de gaten kunnen houden en maar hopen dat haar gezonde ontbijtje een goede tegenhanger is voor dit hammetje.

Gebeurd me anders nooit hoor!!!

Moohooie Brilllll !!!!!

Na een paar dagen van verplichte eenzame opsluiting in Huize Zustertjen besloot ik om vandaag zelf dochterlief naar school te brengen en het dagelijkse leven maar weer eens op te pakken.
Dat valt niet mee, langzaam begint het euvel weer op te komen. Stel je een tweetal jampotjes (of sterke bril oude stijl) met dikke bodem voor. Deze worden op de ogen gezet en met superstrak elastiek vastgebonden aan je hoofd. Dat is nu net het gevoel dat ik ervaar. Okee het is nu een 5 op de schaal van 10, maar het is niet prettig te noemen. Maar ik ga gewoon door, vooral omdat ik beloofd heb morgen weer aan het werk te gaan. Als ik zeg dat ik beter ben heeft mijn lichaam maar te luisteren!!!!!