Mutti

Mutti moest vandaag naar de oogarts. De vorige date had ik afgezegd omdat Smitsky en ik allebei niet als chaperonne beschikbaar waren. Ze is toch behoorlijk slechtziend en doof dus om haar alleen te laten gaan is vragen om moeilijkheden.
Daarom gezorgd voor een korte werkdag en hopen dat e.e.a. niet uitloopt zodat Kiddie ook nog tijdig uit de schoolbanken kan worden gerukt.
Ik had maar 1 maal tegen haar gezegd wanneer de nieuwe afspraak was, dus ze begreep niet helemaal waar ze nu heen moest en waarom.
Vanmiddag kwam ik haar ophalen maar ze gaf aan last van haar benen te hebben en dat het maar verzet moest worden.
Ammenooitniet!
Heb van alles geregeld, dus al moest ik haar in een rolstoel douwen ze ging er heen.
Wonderwel sputterde ze na mijn opmerking niet meer en togen we naar het "Oogziekenhuis Zonnestraal".
Achterlijke naam trouwens. Je wilt niet weten hoe zo'n zonnestraal aanvoelt als je daar net aan je ogen bent behandelt.
Maar goed. Gelukkig moest Hubbie ook mee dus kon ik even weg om Bottebrekertje 2 op te halen en mocht Hubbie alias Bottebreker 1, met haar mee de kamer van de dokter in.
Ze moest even voorlezen wat ze op de kaart zag.
" 4 ", zei ze.
"Het zijn letters", zegt de jonge dokter onverstoorbaar.
Haar antwoord: "8".

Jut en Jul

Zo, de eerste schrik zijn we alweer te boven.

Het is tenslotte al weer 5 dagen geleden dat Hubbie zijn hand brak. het is even 6 weken doorbijten voor hem en mij, maar gelukkig heb ik ook hulp aan Kiddie.

Dacht ik...

Vandaag haal ik Kiddie uit school. Vanmorgen was ze gevallen... de invaljuf vond dat het meeviel.

Tuuuuurlijk, niets aan het handje....

Daarom moesten we vandaag nog een keer naar de spoedpost .....om Kiddie haar gebroken pols in het gips te laten zetten.

Hoe krijgen ze het voor elkaar... Zucht!

To do or not to do

Regelmatig denk je, dit moet ik nog even regelen.
En dan is het weer uit je gedachten voordat je het op het "to do" lijstje hebt gezet. Laat staan dat je het hebt uitgevoerd.
Datzelfde goede voornemen komt week in, week uit regelmatig voorbij en voor je het weet zijn er maanden verstreken.

En dan gebeurt er iets waardoor je beseft dat je het nog steeds niet hebt gedaan zoals zorgen dat Hubbie het telefoonnummer van je werk in zijn mobiel heeft.

Daarom kwam ik pas uren later erachter dat Manlief een ongelukje had gehad met de motor.

De schrik zit er goed in. Gelukkig is alleen zijn rechterhand gebroken en hoef ik maar 6 weken voor taxi te spelen!

Rebels

Al ben je zelf niet zo'n "echt proper huisvrouwtje", het is wel handig als je huisgenoten hun eigen troep opruimen.
Dan hoef je nog minder tijd te steken in de overgewaardeerde en tijdrovende bezigheid die "poetsen" heet.
Dus je zegt de hele dag door tegen Kiddie: zet /leg je bord/glas/kom/beker/bestek bij de afwas, gooi het kroontje van de aardbeien in de afvalzak, zwaai niet teveel met de poedersuiker, laat het aanrecht netjes achter. En meestal geeft Kiddie daar ook netjes gevolg aan.
Maar vandaag was het blijkbaar tijd voor een daad van stil protest.

In galop

Vandaag was het zover.

Vriendin G. en ik gingen rijden op heule grote paarden, Shires.

Eerlijk gezegd was ik nogal gespannen.

Niet om de paarden, maar die galop daar maak ik me altijd zo druk over.

Vriendin G. wilde op de grootste ( 2,07 meter), ik koos voor de minder grote ( 1,93 meter) maar het meest slijmende paard.

Daar gingen we dan. Ik met zonnebril vanwege het hevige stuiven op de bospaden.

Volle lensjes werkt niet echt als je moet sturen nietwaar.

We gingen een bochtig, mul bospaadje in en draafden,af en toe takkend ontwijkend, het bos door.

Toen mochten we een heel stuk in galop en dat was werelds! Zelfs de Shire-race heb ik gedaan. Een rit van ruim 2 uur om van te smullen.

Kiddie zei :" je moet niet meer zeuren dat je de galop niet kunt hoor, mam. Want je kunt het wel."

Inderdaad, ze heeft WEER gelijk. Moet geen gewoonte worden dat ze me om de oren slaat met mijn eigen "opvoedkundige"opmerkingen.

Prettig weekend!

Weet je wat zo vervelend is als je 4 dagen achter elkaar vrij hebt?
Dat je geen excuus meer hebt om het niet te doen.

Zelf ben je er wel van overtuigd dat het heel hard nodig is, maar ja zo zijn er meer dingen nodig.

Als je op inspectie gaat en je ziet dat er een heel kerkhof in de hoek ligt van (brom) vliegen en ander door het luchtruim bewegend ( normaliter dan) organisch materiaal dan moet je je eigenlijk wel schamen.
Want dit massagraf is niet van de een op de andere dag of zelfs week, okee maand, ontstaan.
Nee dit is gewoon consequent ( ik kan het wel!) niet grondig schoonmaken.
Nu wil ik niet beweren dat ik dat vandaag alsnog heb gedaan, maar ik heb in ieder geval een aantal bewijzen van mijn slechte "huisvrouwenschap" kunnen uitwissen.
Vast niet alles, maar dat kom ik wel tegen als ik weer een moment van schaamte ken.
Nu ga ik genieten van een heerlijk koud drankje.