Gisteren was het zover: Hubbie en ik gezamenlijk aan de fotografie. Als een vriend vraagt of je beiden foto's wilt maken op de eerste Hongarije fair, dan doe je dat graag voor hem.
Ik had eigenlijk niet verwacht dat er zo weinig Nederlands zou worden gesproken, want het was een echt Hongaars dagje.
Nu hadden we afgelopen zomer het plan opgevat om eens een keer naar dit, ogenschijnlijk, prachtige land af te reizen. Maar helaas kon ik niet vrij in dezelfde weken als manlief en hebben we het een jaartje door moeten schuiven. Kunnen we nog een jaartje nadenken over het wel of niet installeren van een airco in de camper.
De muziek, dans, zang, het eten en het weer
bracht ons al in Hongaarse sferen.
Als dan ook nog het gros van de bezoekers lekker Hongaars brabbelt is de illusie compleet.
Op een gegeven moment begaven Kiddie en ik ons naar de gezellige tuintafel om een emmertje Goulash weg te lepelen en kwam er een dame tegenover ons zitten. Ze schijnt in Hongarije een
ware beroemdheid te zijn. Ze zingt in musicals, heeft al menig popalbum gemaakt en doet tegenwoordig ook nog een duit in het operettezakje. En ze kwam het slotconcert op deze dag verzorgen.
Ik denk ik doe zoals het hoort en stoor haar niet tijdens het eten.
Camera tussen ons in en smullen van de Goulash. Toen achter mij iemand een foto probeerde te maken van haar, dacht ik dat ik het dan ook wel kon doen. Zo gezegd, zo gedaan.
Ze was supervriendelijk. Als alle Hongaren die ik die dag ben tegengekomen representatief zijn voor het Hongaarse volk dan zit het volgende zomervakantie wel snor. Wat een aardige mensen!
Nog even op ziekenbezoek in het ziekenhuis van Sneek en niet te vergeten, Hubbie had een speciaal klusje vandaag nl. het plaatsen van Sunny en Moats huis.
