Drive

Daar ga ik dan. Lekker een heel lang weekend tegemoet met als klap op de vuurpijl 3 dagen het schompus sjouwen in Eurodisney.
Heerlijk met dit vooruitzicht rij ik op vrijdag naar huis met de muziek iets te hard aan.
Al trommelend op mijn stuur kijk ik bij het stoplicht om me heen.

Je weet maar nooit of er een smakelijk mannelijk exemplaar naast je staat,nietwaar.

Naast je staat een terreinwagen met een gozer die ook al trommelend op zijn stuur zit te genieten van zijn muziek. Geen type voor beschuitje maar toch prettig om te aanschouwen.

Dan dwaalt mijn blik af naar de eenzame fietser rechts van ons en ja hoor die zit ook te trommelen en heerlijk te genieten. Dit exemplaar was nog maar net de luiers ontgroeid.

Onwillekeurig ontsnapte mij een grote glimlach.

Na een kwartiertje kom ik bij een volgend stoplicht tot stilstand en begint een heerlijk plaatje. Gaaf nummer en tja ik denk dan altijd aan iemand speciaal. Knetterhard gezet, want ach ik sta toch stil en hoef niet op verkeer te letten. Plotseling slaat de moter af. Huh! Ik voelde hem meer afslaan dan dat ik het hoorde (muziek iets te hard natuurlijk).

http://www.youtube.com/watch?v=VLfvi98A5eQ

Zal wel niets zijn, maar het is je gelukt hoor pa, ik heb extra lang aan je gedacht.

Vol

Soms is het glas toch echt wel vol. Niet half vol of half leeg zoals sommige mensen vinden dat je er tegen aan moet kijken. Nou als het glas bij mij vol is dan is dat helaas geen positief teken. Vol is overvol, bijna het laatste druppeltje dat de emmer doet overlopen. Dat is het bij mij.


Hoe komt dat toch? Komt dat omdat de baan zoveel verwachtingen schept? Dat doet het wel , maar dat is niet overdreven stressvol dus wat dan.

Komt het omdat je op het werk de planning goed hebt gemaakt maar er altijd weer wat veranderd zodat alles, maar dan ook alles overhoop wordt gegooid? Ben ik ook al gewend, daarom plan ik ook nooit te lang vooruit, heeft helemaal geen zin.

Komt het omdat je steeds als een agent moet opletten of iedereen wel doet wat hij/zij moet doen om de doelstellingen te halen? Hmm daarin heb je natuurlijk nooit vakantie, maar is nu eenmaal mijn werk.

Komt het omdat je alles, maar dan ook alles moet regelen omdat jouw back up alleen in tekst bestaat maar fysiek met wat anders bezig is.

Komt het omdat je met veel, wel heel gemotiveerde, maar onervaren mensen werkt.



Weet je ik heb gewoon even geen zin meer in het continu opleiden,coachen, instrueren, agentje spelen, baas spelen en motiveren. Oftewel ik ben gewoon toe aan vakantie.

Nog alles bij elkaar 4 dagjes werken en dan kan ik 3 weken uitrusten. Geestelijk dan.

Moehoe

Soms kan het me gewoon overvallen.

Ongelofelijk, wat ben ik moe.

Pfffffffffffffff

Where dreams come true

De zomer is reeds begonnen, al vinden velen onder ons dat het niet echt zomers is. Ik moet zeggen dat ik het allemaal niet zo erg vind, maar dat komt natuurlijk omdat ik nog gewoon dagelijks binnenstap bij mijn werkgever waar de airconditioning volop draait en het dak lekvrij is.

Alleen ben ik alles toch wel een beetje zat. De klanten zijn humeurig, vinden alles snel te lang duren (mooie zin met zo'n tegenstrijdigheid) en zullen wel balen dat ze nog even doormoeten voor ze vakantie hebben of hebben altijd vakantie en balen dat ze geen geld hebben om weg te gaan. Af en toe heb ik zin om een klant eens goed de waarheid te zeggen, maar dat doe ik natuurlijk niet. Ik wil toch wel graag nog een tijdje beleg op mijn boterham houden.

Misschien ben ik ook gewoon aan vakantie toe. Dat moet haast wel.

Nog zo'n 11 nachtjes slapen en de dames van de familie gaan met onze grote vriendin naar EURODISNEY.

Ik geloof dat de grootste (ik dus) van het stel er nog meer zin in heeft dan de kleinste.

Alhoewel ik naast de enthousiaste verhalen van velen ook hoor dat het zeer vermoeiend is. Gelukkig heb ik nu Crocs en die lopen super, dus dat moet 3 dagen lang prima gaan lukken. Bovendien zal dat lekker calootjes verslinden en daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen.

Alleen was het waarschijnlijk geen slimme actie om de dag na Disney nog ff te gaan werken. We komen midden in de nacht terug!!!

Ach wat geeft het na twee daagjes werken komt de volgende vakantie: Schotland.

Wat vreselijk toch als je dit alles nog in petto hebt.

Rustig

Ze had het er al een tijdje over en ach je denkt zoals zoveel dingen dat waait wel over.

Dus je beloofd niets totdat je er op een gegeven moment niet meer onderuit komt: ze wil het echt. Dan zeg je we zullen zien, misschien is er wel geen leuke voor jou.

Stom, stom stom, dat je zelf iets uitknipt om eens te kunnen checken wat het is.

Ze ziet met haar superscherpe oogjes alles dus.... "mama deze wil ik" zegt ze met het vodje in de hand.

Dus ja nu zijn we verloren.

Ze heeft er een.

Is het wel lekker rustig onderweg op vakantie (als de koptelefoon wordt gebruikt).

Verbazing

Soms heb je dagen dat je van de ene verbazing in de andere valt.

'S morgens wordt je wakker en denk je waar is hubbie. Is hij even snel naar de bakker voor lekkere verse broodjes. Lekker nou!


Zit je met die ganze familien met een broodje in de hand even voor de tv naar een jeugdfilm te kijken zegt dochterlief: dat vind ik wel een leuke jongen. Thuh. Ze is nog maar 6, mijn hemel dat wordt al vroeg vastbinden.


Ga je lekker even in je uppie een beetje shoppen kom je een leuke broek voor de kleine dame tegen voor 2 eurietjes. Wel erg wit maar ach, je moet soms het lot tarten anders wordt je wel een erge angsthaas. Dat de broek die kindlief van de week kreeg na 1 dag al helemaal kapot was inclusief een enorme winkelhaak hoort er ook allemaal bij (die broek was beduidend duurder!)


Ik wil niet denken aan de kinderhandjes die de kleding waarschijnlijk hebben gemaakt, maar ben verbaasd dat ik voor zo weinig een leuke broek kan scoren.


Daarna lekker bij mutti een bakkie (thee welteverstaan) doen vind ik zoals altijd heerlijk. Wat kan een mens toch gezegend zijn.


Thuisgekomen loopt manlief op MIJN Crocks. Nee zeg nou moet het niet gekker worden. Wat zei hij ook al weer toen ik ze wilde aanschaffen????? Wat een lelijke schoenen zijn dat. Ik vind ze niet mooi, maar je moet er zelf mee lopen. Nou zeg en dan onder het mom van, ik kon even geen andere instappers/klompen vinden mijn Crocks molesteren omdat ze net iets te kort zijn. Haha als hij niet uitkijkt koop ik ook een paar voor hem.







En ja, goed gezien, de hairy legs zijn de mijne.




Toch vandaag nog even sportief op de fiets naar het dorp
gegaan voor de broodnodige chips voor bij de buis vanavond.

Nu waait het nogal stevig dus ik vond het wel stoer van onsmeiden dat we het toch maar gedaan hebben.

En last but not least; de allergrootste verrassing vandaag:


het geweldige weer.
Mensen niet zeuren, pluk de dag. Er zijn zoveel mooie dingen om van te genieten.

Who pays the ferryman?

Afgelopen zondag hadden we een partijtje bij nichie in de buurt van Utrecht omdat ze jarig was geweest en en passant ook effe was afgestudeerd.

Aangezien deze rit maar een uurtje per enkeltje is hoeven we daarvoor niet extra vroeg uit bed, maar...

We dachten al een tijdje om eens een GOP uit te proberen. Ik had er ook nog nooit van gehoord tot we een camper kregen. Een GOP staat voor Gemeentelijke Overnachtings Plaats. Dat betekend dat als de gemeente een beetje een fijn groepje bestuurders heeft er een parkeerplaats is waar je met je camper mag overnachten.

Voorzieningen van "helemaal nix"tot "nog net geen camping" en kosten vaak van "helemaal noppes"tot "een paar eurootjes".

Nu zijn wij absoluut niet te beroerd en te arm om geen betaling aan een camping te willen doen, maar er zijn plekken in de wereld waar campings wel wat minder te vinden zijn. En laten we nu van plan zijn zulke plekken in de vakantietijd te gaan bezoeken.

Dus.. ff uitproberen dus. Maar ja, in Holland zijn die plekken zeer schaars en vaak alweer opgeheven als je erover hebt gehoord dus spannend, want we willen natuurlijk geen politie op ons nek. Maar als we nu eens onze medecamperaars in de familie vragen om samen te Goppen!

Goed idee. Die afspraak stond.

De dag daarvoor was ik helemaal niet lekker. Misselijk en buikpijn en 's nachts een geheel concert in de buik gelijk een monumentaal pand met oude waterleidingen. Elke horrorfilm deed onder voor de angstaanjagende geluiden die ik fabriceerde. Gelukkig was het leed de volgende dag al weer enigszins geleden en ach je moet je plee aan boord toch ergens voor gebruiken. Maar het was toch niet nodig. Het ergste had ik blijkbaar gehad. Dus vol goede moed, met een stralend zonnetje gingen we op pad. We mochten de weg nog afrijden , maar vanwege "het akkoord van Schokland"was terugkomen die dag uit den boze. http://www.akkoordvanschokland.nl/

Aangekomen in het mooie, kleine Woudrichem vonden we onze campervrienden al op den plek. Misschien maar goed want onze navvie vond halverwege de straat de bestemming bereikt en we moesten toch wel hier linksaf slaan. Vonden de mensen vast niet leuk als we hun woonkamer waren binnengereden.

Vanaf de GOP was het heel makkelijk om Slot Loevestein te gaan bekijken.


Maar dan moeten we het voetveer gebruiken (zie hiernaast).

Echt lachen, gelukkig gingen we niet over de rivier de Styx.

Het slot is behoorlijk authentiek gebleven en nu hebben we ook de plek gezien waar Hugo de boekenkist nam om zijn gevangenis te ontvluchten.

Na de rondleiding zijn we met onze prive veerdienst weer terug naar de overkant gegaan en deden we een kleine wandeling door het grote dorp, ahum en daarna hebben we nog wat gedronken op een terras.

Lynn had op een gegeven moment echt wel honger dus met z'n allen in de gevangenispoort gegeten.

Terug bij de camper, zijn we vanwege de warme avond gezellig naast onze campers gaan zitten en hebben wat gedronken. En wederom ontdekten we hoe saamhorig die camperaars toch zijn. Komt er een man en die vraagt of we hier wel mogen staan, want hij had begrepen dat deze plek niet meer mocht. Uhh slik, hebben wij weer. Visioenen van agenten die ons van het bed lichtten doemen op. Hmm toch niet zo'n gek beeld voor ogen.

Eh, sorry, gelukkig hadden we onze doorgewinterde familie bij ons die niet onder de indruk waren. Voorheen mocht het en we hebben nix kunnen vinden dat het niet meer mocht duss...

Na lekker wat ervaringen te hebben uitgewisseld met deze man ging hij terug naar zijn eigen camper met de mededeling dat als de camping zoveel herrie bleef maken hij gezellig bij ons zou komen staan. Nog geen half uur later volgde een ouder stel die vroeg: mag je hier nog wel staan???

Nee he.

Ook daar gezellig mee gekeuveld en toen gingen we weer met z'n viertjes (de kleine lag natuurlijk al lang op bed, maar niet heus) verder drinken en ouwehoeren. Af en toe komt er een plaatselijke bewoner langs en na veel hoi, heu enz gaan we rond middernacht slapen.

Gelukkig zijn we niet uit bed gelicht dus deze ervaring zijn we alweer rijker.

Scotland here we come.