Who pays the ferryman?

Afgelopen zondag hadden we een partijtje bij nichie in de buurt van Utrecht omdat ze jarig was geweest en en passant ook effe was afgestudeerd.

Aangezien deze rit maar een uurtje per enkeltje is hoeven we daarvoor niet extra vroeg uit bed, maar...

We dachten al een tijdje om eens een GOP uit te proberen. Ik had er ook nog nooit van gehoord tot we een camper kregen. Een GOP staat voor Gemeentelijke Overnachtings Plaats. Dat betekend dat als de gemeente een beetje een fijn groepje bestuurders heeft er een parkeerplaats is waar je met je camper mag overnachten.

Voorzieningen van "helemaal nix"tot "nog net geen camping" en kosten vaak van "helemaal noppes"tot "een paar eurootjes".

Nu zijn wij absoluut niet te beroerd en te arm om geen betaling aan een camping te willen doen, maar er zijn plekken in de wereld waar campings wel wat minder te vinden zijn. En laten we nu van plan zijn zulke plekken in de vakantietijd te gaan bezoeken.

Dus.. ff uitproberen dus. Maar ja, in Holland zijn die plekken zeer schaars en vaak alweer opgeheven als je erover hebt gehoord dus spannend, want we willen natuurlijk geen politie op ons nek. Maar als we nu eens onze medecamperaars in de familie vragen om samen te Goppen!

Goed idee. Die afspraak stond.

De dag daarvoor was ik helemaal niet lekker. Misselijk en buikpijn en 's nachts een geheel concert in de buik gelijk een monumentaal pand met oude waterleidingen. Elke horrorfilm deed onder voor de angstaanjagende geluiden die ik fabriceerde. Gelukkig was het leed de volgende dag al weer enigszins geleden en ach je moet je plee aan boord toch ergens voor gebruiken. Maar het was toch niet nodig. Het ergste had ik blijkbaar gehad. Dus vol goede moed, met een stralend zonnetje gingen we op pad. We mochten de weg nog afrijden , maar vanwege "het akkoord van Schokland"was terugkomen die dag uit den boze. http://www.akkoordvanschokland.nl/

Aangekomen in het mooie, kleine Woudrichem vonden we onze campervrienden al op den plek. Misschien maar goed want onze navvie vond halverwege de straat de bestemming bereikt en we moesten toch wel hier linksaf slaan. Vonden de mensen vast niet leuk als we hun woonkamer waren binnengereden.

Vanaf de GOP was het heel makkelijk om Slot Loevestein te gaan bekijken.


Maar dan moeten we het voetveer gebruiken (zie hiernaast).

Echt lachen, gelukkig gingen we niet over de rivier de Styx.

Het slot is behoorlijk authentiek gebleven en nu hebben we ook de plek gezien waar Hugo de boekenkist nam om zijn gevangenis te ontvluchten.

Na de rondleiding zijn we met onze prive veerdienst weer terug naar de overkant gegaan en deden we een kleine wandeling door het grote dorp, ahum en daarna hebben we nog wat gedronken op een terras.

Lynn had op een gegeven moment echt wel honger dus met z'n allen in de gevangenispoort gegeten.

Terug bij de camper, zijn we vanwege de warme avond gezellig naast onze campers gaan zitten en hebben wat gedronken. En wederom ontdekten we hoe saamhorig die camperaars toch zijn. Komt er een man en die vraagt of we hier wel mogen staan, want hij had begrepen dat deze plek niet meer mocht. Uhh slik, hebben wij weer. Visioenen van agenten die ons van het bed lichtten doemen op. Hmm toch niet zo'n gek beeld voor ogen.

Eh, sorry, gelukkig hadden we onze doorgewinterde familie bij ons die niet onder de indruk waren. Voorheen mocht het en we hebben nix kunnen vinden dat het niet meer mocht duss...

Na lekker wat ervaringen te hebben uitgewisseld met deze man ging hij terug naar zijn eigen camper met de mededeling dat als de camping zoveel herrie bleef maken hij gezellig bij ons zou komen staan. Nog geen half uur later volgde een ouder stel die vroeg: mag je hier nog wel staan???

Nee he.

Ook daar gezellig mee gekeuveld en toen gingen we weer met z'n viertjes (de kleine lag natuurlijk al lang op bed, maar niet heus) verder drinken en ouwehoeren. Af en toe komt er een plaatselijke bewoner langs en na veel hoi, heu enz gaan we rond middernacht slapen.

Gelukkig zijn we niet uit bed gelicht dus deze ervaring zijn we alweer rijker.

Scotland here we come.