Janus

Doordat we het hadden over staawberries denk ik weer aan onze laatste campertocht. Ons favoriete vakantieland: Ierland. Zo'n mooi land en zulke fijne mensen. Rust, ruimte en historie.

In welk land kom je nu spontaan onderweg een verlaten abdij of ingestorte kerk tegen. In Nederland in ieder geval niet. Ons land is zo klein voor al die mensen dat alles wel opgeruimd moet worden anders is er geen plek meer om je kont te keren. In Ierland ligt dat duidelijk, nog steeds, anders. Is je oude huis te klein? Dan bouw je er toch gewoon een grote nieuwe naast. En als het oude stulpje niet in het zicht staat laat je het gewoon staan!

Door de jaren heen zie je wel steeds meer dat alles wordt opgeknapt, maar ze hebben nog een lange weg te gaan als ze op ons ge keurslijfde landje willen lijken.

Nu we het daar toch over hebben: ik ben gek op oude begraafplaatsen.

En die kom je zomaar overal tegen. Als je even stopt om een boterham te smeren blijk je naast een oud kerkje te staan en tijdens de route van A naar B kom je om de haverklap oude stenen tegen.

Het was dit jaar al zo erg dat hubbie en kiddie een enkele keer lekker in de camper bleven en moeders met camera het bos in werd gestuurd om die ene, eeuwenoude begraafplaats te bekijken. Geen probleem ,wij wachten wel.

Gelukkig houd ik ook van kastelen, kerken en adembenemende uitzichten dus heb ik op een gegeven moment de dodenakkers gelaten voor wat het was.

Zucht!!!

Staawberries

Ieder mens heeft zijn zwakheden. En eerlijk gezegd heb ik er wel een boel. Een daarvan is dat ik geen goddelijk vers fruit en groenten kan zien zonder na te denken welke jam, siroop, chutney of anders lekkers er mee te maken is. Vaak neem ik dan ook een boel mee. Vooral als het spotgoedkoop is. Tegenwoordig ben ik wel zo slim om het alleen mee te nemen als ik tijd kan vrijmaken om het spul in potjes te douwen. Vandaag was ik, met kiddie en hubbie, in zo'n goddelijke winkel waar de rabarber en de aardbeien erg billijk geprijst waren. Dus nemen we 5 KILO aardbeien en 3 KILO rabarber mee. Okee gelukkig had de klant voor ons ook al zo'n giga aankoop gedaan dus we (ik dus) vielen niet uit de toon. Toen ik uitleg gaf dat het voor de jam was kwam kiddie spontaan uit de hoek met: mijn mama maakt de lekkerste aardbeienjam! Ook al heeft kiddie niet echt vergelijkingsmateriaal, die veer in mijn billen neemt men mij niet meer af.

En onderweg naar huis moesten hubbie en ik weer smakelijk lachen om de aardbeien die in Ierland langs de weg werden verkocht en waar een niet zo'n snuggere Ier had opgeschreven:

STAAWBERRIES for sale.

Fijn

Dochterlief gaat eigenlijk elke woensdag met een vriendinnetje spelen. Het ene kindje is wat heftig, de andere stil. Het vriendinnetje van vanmiddag is rustig en toch levenslustig. Je hoeft niet continu voor agentje te spelen en dat is wel fijn. Geen omkijken naar. De perfecte combi met kiddie.
En toch vind ik mijn dieprode lippenstift niet matchen met het behang daaronder.

Vreemd he!

Caramba

De vakantie is alweer 4 weken geleden en het begint weer te kriebelen. Alleen worden we de komende tijd overspoelt met feestjes. Afgelopen zondag hadden we een feestje van mijn creatieve collega die 50 jaar was geworden. Natuurlijk vonden wij dat we als naaste collega's wel iets leuks moesten doen. Eerst dachten we aan een liedje. Toch maar niet. Toen aan een gedicht, dat is leuk. Maar dan niet te soft, lekker een beetje doorspekt met wat spicy uitspraken zullen we maar zeggen. E.e.a. moest daarvoor worden meegenomen: clearasil, discomuntjes, bier, een string en natuurlijk condooms. Als oude besjes hebben we het gedichtje voorgelezen aan onze pas volwassen geworden collega. Het voelde goed en was erg gezellig. Al werd het minder toen ik gisteren de foto's zag. Men, wat kan een mens er lelijk uitzien. Niet geschikt voor het wereldwijdeweb.
De jarige job had voor ons een leuke verassing. Met alle feestgangers hebben we een workshop salsa/merengue gedaan op de oprit. Lache! Dansen is zo leuk en voelt altijd goed. Gelukkig heb ik daar de video nog niet van aanschouwd, dan denk ik er vast wat genuanceerder over. Hubbie zegt altijd dat hij geen gevoel voor ritme heeft. Daarom hebben we op de avond voor onze bruiloft snel even geoefend met een dansje zodat we de dans konden openen. Maar wonder boven wonder vond hij het heel erg leuk. Nu denken we toch erover om een danslesje samen te gaan doen.
Dansen met mien hubbie, dat lijkt me ge-wel-dig! Kunnen we bij ons 25 jarig huwelijksfeest misschien met stijl een dansje wagen!

Salsa

Maandag echter was hij erg brak.
Kwam niet van het heupen draaien, maar van onze camper, die er weer toppie uitziet nadat hubbie er een dagtaak aan heeft gehad om m te poetsen.

Zwarte vlek

Ik ben best wel een dierenliefhebber. Maar sommige dieren vind ik nix. Ik kan gewoon geen liefde opbrengen voor die irritante, smerige vliegen die we momenteel bij duizenden moeten euthaniseren. Ik kan nog wel meer beesten bedenken waar mijn hart niet vol liefde van overloopt, maar over het algemeen denk ik maar: als ze buiten zijn prima, binnen riskeren ze een enkele reis hemelpoort. Echter sommige, niet zo geliefde beessies ruimen de nog minder geliefde vliegende wezens op dus ook binnen laat ik nogal eens wat in leven. Vooral als ze de kleur hebben alsof ze net uit een stoffige hoek komen trippelen dan griezel ik niet echt, maar soms kom je de echte horrorexemplaren tegen. Van de week zat er 1 in de keuken bij onze grote klok. Zo'n pikzwarte vlek. Ik noem dit soort altijd een renner. En ze zijn meestal met z'n tweetjes. Als je ze KO wilt slaan rennen ze als een gek weg. Ooit heb ik op mijn flatje eens met een Postorderboek ,een lege sinasfles en op hoge dichte schoenen achter een exemplaar aangerend. En na de dodelijke klap kwam er 2 dagen later eentje zoeken naar haar/zijn e(e)ga. Maar gelukkig kon ik ze met 1 klap weer bij elkaar brengen.

Van de week echter kon ik er niet bij en je wilt natuurlijk niet dat na een gemiste klap het diertje in je wijde mouw verdwijnt. Hubbie, ook geen fan van dit beestje, heeft het werk geklaard en het dier viel achter de koelkast. Herstikke tot!

Vanmiddag kwam ik zijn/haar liefje tegen. Brr. Ditmaal is het beestje verzopen. Met moeite heb ik het op de gevoelige plaat gezet.

Meisjes

Ik heb kiddie opgegeven voor paardrijlessen. Zoals zoveel kleine meisjes is ze dol op dieren en speciaal op paarden. Maar ze wil ook graag voetballen. Aangezien mijn jeugd doorspekt is van minder leuke herinneringen aan de almachtige sport "voetbal" hoop ik natuurlijk dat ze straks toch voor de paarden kiest.
We hadden afgesproken dat ze eerst haar zwemdiploma moest hebben en dan een sport moest/mocht uitkiezen. Laten we wel wezen: ze moet sporten daar sta ik op!
Omdat er in onze buurt ook een opstapcursus (paardrijden) bestaat heb ik haar daar voor opgegeven.
Over een paar maanden kan ze daar naar toe.
En als ze dat k...zwemdiploma dan nog niet heeft dan doet ze het maar allebei. En als ze voor de paarden kiest, dan neem ik ook lessen. Kunnen we ooit nog eens samen een ritje maken. Hubbie ziet het met lede ogen aan. Paarden zijn leuk, maar paardrijden? Never nooit niet.
Ach het is ook meer een girlieding.

Play

Okee, wees allemaal eens eerlijk.

Wat doe je behalve jezelf te verlichten nog meer als je op de pot zit?

Ik lees.

Kiddie doet Nintendo.

De boer op

Wij wonen vlakbij een dorpje in de wijdse polder. Aangezien we allebei (bijna) de hele week werken en ook nog eens buiten de polder mis je nog wel eens wat locale dingen. Zo zijn er al jaren leuke oogstfeesten, feestweken e.d. in het dorp. De buurtvereniging zijn we maar uit gegaan omdat we nooit naar de activiteiten gingen. Ik zwaai naar iedere auto, fietser of tractor die ik passeer zodat ik zeker weet dat ik mijn buren heb gegroet. Alleen weet ik 99 % van de keren totaal niet wie de mensen zijn. Op ons trouwen (al weer jaaaaaaaaaaren geleden) herkende ik mijn eigen buurman niet eens. En dat heeft hij me regelmatig daarna nog ingewreven. Echter er was een verzachtende omstandigheid: we woonden er net een jaartje. Toegegeven, echt kort is dat ook weer niet.

Maar in ieder geval gaan we zelden naar evenementen die op onze deurmat liggen. Door een tip van onze andere, wel herkende, buurman zijn we zondag naar de Akkerdagen geweest. Voor het eerst in de 7 keer dat het georganiseerd is waren er ook wedstrijden met trekpaarden. Tevens lekker plattelands hooibalen stapelen. Ik rook op de landerijen weer de lucht van hooi en herinnerde me ritjes op de oogstwagen van de vader van mijn (boeren) vriendinnetje. Heerlijk .

We hebben alledrie enorm genoten. Het enige wat ik beter niet had kunnen doen is dochterlief op de rug dragen. Ik heb nl al 2 dagen last van een gigaspierpijn in de zij. En dat is pijnlijk ademhalen. Maar ach het was zo'n leuke dag dat heb ik er dan maar voor over.

Zaterdagstress

Afgelopen weekend hadden we allerlei plannen. Deze waren al maanden geleden gemaakt. Maar uiteindelijk toch besloten dat we (lees: ik) geen zin hadden om zeker 3 uur in de auto te zitten.

Dus nadat kiddie weer naar zwemles was geweest hebben we die vervelende, eeuwig terugkomende boodschappen maar gedaan. Ik ben nog steeds aan het bedenken hoe ik kan voorkomen op zaterdag naar de bakker, slager en vooral de supermarkt te moeten. De bakker is een groot dilemma want wat is er nou lekkerder dan op zaterdag een vers broodje van de bakker te kunnen verorberen, behalve natuurlijk geen boodschappen hoeven doen op zaterdag.
Uiteindelijk maar besloten om op mijn doordeweekse vrije dag brood bij de bakker te halen. Ik pleur het in de vriezer en heb daardoor altijd vers brood. De slager is dan tevens te regelen want dat doe je ook voor een hele week.
Voor de rest zoals vers fruit en groenten blijft het lastig. Aangezien Albert nog steeds niet bezorgd in the middle of nix blijft het balen. Nu komt hubbie wel regelmatig langs een boerderijwinkel. Makkelijk en bovendien lekker vers.
En anders is er altijd nog een andere mogelijkheid: minder werken?

Maar ik ben bang dat ze daar bij De Bank niet intrappen.

Bonk

Het was zo fijn. Sunseekertje heeft vorige week donderdag de ramen gelapt. Ik kon eindelijk weer naar buiten kijken.

Het was alleen niet van lange duur.

Ze had ze zo kraakhelder gemaakt dat voor het eerst in heeeeeeeeele lange tijd een vogel (natuurlijk geen lief klein roodborstje, maar een dikke, vette duif) dacht een shortcut te kunnen nemen door het huis. Bonk, eh toch niet.

Gelukkig is hij/zij de klap te boven gekomen en vloog het beestje na 20 seconden met de kop schuddend weg, ondertussen een MEGA vlek achterlatend op de ruit.



Sorry Sunseekertje!

De nuance

Iedereen heeft ze als ze jong zijn. De een heeft kleine en de ander heeft grote.

Zodra je ouder wordt veranderd dat meestal. Sommigen zeggen dat ouder worden dodelijk is hiervoor. Maar het kan ook gewoon zijn dat de realiteit doordringt en ze daardoor vanzelf kleiner worden. Want jezelf 10 x aan dezelfde steen stoten doet je toch inzien dat het misschien allemaal niet zwart/wit is. Ik noem dat ouder en wijzer worden. Iedereen groeit, als het goed is, geestelijk (helaas vaak ook in fysieke omvang) naarmate de jaren verstrijken. Daarom vernieuw je ze al klimmend op die verouderingsladder. Maar soms kom je ze tegen: zij die de geschiedenisboekjes ingaan omdat ze niet zijn afgeweken van hun basis en er vol tegenaan zijn gegaan.Geweldig natuurlijk, maar zijn het dan mensen die gewoon sterk in hun schoenen staan of mensen die geestelijk niet zijn meegegroeid?

Tja en waar heb ik het nu over?

Hierbij een hint:

Circus

Jarenlang heb ik de pech gehad, of ik kan beter zeggen ooit heb ik de fout gemaakt om in een bepaalde vereniging te stappen. Iedereen weet dat je er bijna niet meer uitkomt. Als je tenminste hart voor de zaak (lees: het doel) hebt.Behalve als je jezelf heel afschuwelijk gedragen hebt. Nu heb ik dat nooit geprobeerd dat is mijn eer te na, dus duurde het zeker 6 jaar voordat ik ons , Smitsky en mij, verlost zag van die eeuwige strijd om macht binnen een vereniging die draait om dierenliefde.

Dat ligt allemaal al een tijdje achter me, maar van de week keek dochterlief me smekend aan want ze wilde zo graag naar het circus.

Tja zoiets komt niet zo vaak voorbij in deze contreien dus toch maar kaartjes gekocht voor de zondagmiddag. Ik heb er wel een aversie tegen want tja zeg nu zelf: tijgers die van plateau naar plateau springen lijkt mij niet de bezigheid waar wilde dieren blij van worden.

Goed daar zit je dan met je goede gedrag te kijken naar een paar tijgers, zo mooi maar o zo zielig dat ik het niet kon laten dat hardop te zeggen. Oei, foutje. Dochterlief werd ineens erg sneu en

dat wilde ik niet dus heb ik me van commentaar verder onthouden. Het was een hele leuke voorstelling en dochterlief heeft net als haar ouders echt genoten.

We weten nu waar "je tuit je lippen"vandaan komt.

Enne als men zich afvraagt waarom die ene boom zoveel blaadjes kwijt is: ik heb het NIET gedaan.

Vakantieperikelen

Ik weet het : het is alweer even geleden sinds het laatste berichtje.
Het was fijn om na 3 weken afkicken weer eens wat te berichten maar nadat het werk
weer was aangevangen kreeg ik meteen weer een overdosis computer over me heen.

Vorige week was ook de laatste week van kiddies zomervakantie, dus dat betekend later op bed voor de jongedame en minder tijd voor moeders om achter de compu te gaan zitten.

Deze week heeft Sunseekertje ook een dagje op dochterlief gepast. Superluxe zo'n Spaanse au pair, doet ook nog ff je raampjes en neemt meteen ook nog wat van je oude meuk uit handen.
Mij hoor je niet klagen!
Tevens hebben we gezamenlijk bedacht dat er een vliegreisje wel zou moeten kunnen inzitten dit jaar naar>>>>>>>>>>>> Spanje.
Maar tussendoor nog een paar weekendjes camperen...

Erg he ben alweer met vakantie bezig.

Mijn eiland

Ierland, zo'n geweldig land. Ook al zijn we door de jaren heen al meerdere keren geweest,

dit was de eerste keer met de camper. Zo heerlijk relaxen is dat. Niets geen planning van daar en daar wil ik heen, nee eindelijk zoals het hoort: een weg inslaan als er een boeiend bordje staat.

Ook de gele, eenbaansweggetjes (ja voor een mini dan) met de big camper gevolgd.

Heerlijk om te zien hoe hubbie dan glimmend achter het stuur zit.

Soms ook vertwijfeld, want zullen we nu wel of niet over die "weak bridge"? Plotseling uitkomen bij een oude kerk, steencirkel of een mooie waterval. Want ook al is er al veel van het oude, romantische Ierland weg door het geld van Europa (gelukkig maar want daardoor heeft men het daar stukken beter) er blijft nog genoeg verrassends te zien. En dan heb ik het niet over het sanitair en de campings (daarover later meer, zodra ik het kan opbrengen) of de eeuwenoude grafzerken (ook daarover later meer).

Eigenlijk was er maar 1 nadeel: 4 boottochten. Niet de tocht zelf, hoewel voor het eerst in mijn leven ben ik op 1 van die tochten zeeziek geweest. In plaats van mijn goddelijke bleke teint zag ik groen en geel, maar ik heb niets via mijn rozemondje de uitgang laten vinden!!

Nee het vervelende is dat je op tijd moet zijn.

En niet op de klok kijken (of in ieder geval zo min mogelijk) dat is juist het doel van onze vakantie.

Maar het was het allemaal dubbel en dwars waard.

Slik

Kreun, het zit er weer op. De eerste werkdag na de vakantie!

Gelukkig heb ik hele leuke collega's.
De meesten dan, in ieder geval die van vandaag zijn leuk.
Want allereerst laten ze me honderuit doorzemelen over mijn fantastische vakantie en het leuke feestje van ons mutti : zie hier http://smitsky.blogspot.com/2008/08/ik-zie-een-licht.html
En ten tweede gaven ze me pas na de lunch mijn map met WERK, speciaal voor mij geselecteerd!
Aangezien dit persoontje allesbehalve wakker, vanwege de warme nachten, bij de werkgever op de stoep stond duurde het even ( tot een half uur voor sluiting kantoor) voor ze ook maar enigszins iets met me konden aanvangen, dus was dat wel een hele slimme zet.

Okee, zo'n eerste dag is grotendeels gevuld met mail die je moet lezen, ook al is het merendeel door je "not in the office"editor bruusk een halt toe geroepen, het blijft nog steeds veel om door te worstelen. Epistels van collega's hoe het is gegaan de afgelopen weken, berichtjes dat een kantoor niet te bereiken is telefonisch en weer wel te bereiken is vanaf heden (2 weken geleden), maar ook nieuws dat nu nog belangrijk is. Het komende vertrek van bijvoorbeeld nog eens 3 naaste collega's naar veiliger werkoorden. Liever maar niet denken over de rampen die zich daardoor beginnen te voltrekken en veilig doorgegaan met schiften, schiften en nog eens schiften, gapen , nog eens gapen en bijna in slaap vallen.

En dan eindelijk : de moeilijke eerste werkdag is voorbij.

The Farm

Het nadeel van zo veel en lang weg te gaan met je
2de huis is dat je eigenlijk niet zelf groente en
fruit kunt verbouwen. Of je moet in voor en naseizoen kunnen camperen.

Door de zeer gewenste aanwezigheid van ons 7 jarig druppie zitten we voorlopig vast aan het hoogzomertarief en kunnen we beter afzien van mooie, volle planten met aardbeien e.d. voor de zo graag gemaakte homemade jam.

Maar om toch eens wat uit te proberen heb ik niet lang voor ons vertrek wat zaadjes opgekweekt en in de grond gezet.

En wonder o wonder niet alles is verdwenen in slak- en wormmondjes.

De tomaten staan er mooi bij en wat een verrukking
om te zien dat het ene appelboompje, amper genoeg
kracht in de takjes om er 1 te dragen, vol zit met
dikke grote vruchten.

Jubel jubel. Wie had dat gedacht al het eerste jaar!

Schoonbroer

Smitsky is al enige tijd bezig haar hubbie zover te krijgen dat hij echt een keer met haar naar "the Emirald Isle" moet gaan. Ik bedoel maar als je hem mee kan krijgen naar die losse voetjes en hij door de muziek ook geraakt schijnt te worden dan ben je goed bezig met klaarstomen.

Nu willen wij graag een duit in het zakje doen en alvast voor de zoveelste keer mooie plaatjes laten zien, maar we hebben nu een geheim wapen meegenomen. Het kan net dat zetje zijn wat hem doet beslissen dat het nu echt moet gaan gebeuren. Bij nader inzien kan het hem ook laten inzien dat het er de eerste 10 jaar maar nog niet van moet komen.

In ieder geval zullen we het nog niet verklappen want hij heeft het nog niet... het is in ieder geval eerlijk.... gestolen.

Ain't no mountain high enough?

We hebben er weer 3 weken genieten opzitten. Zoals altijd heel veel gezien en ervaren. Langzaamaan sijpelt er weer wat door mijn, door de hitteklap van gisteren aangetaste, brein heen naar de oppervlakte.
Ik zei langzaam dus heb ik de komende maand nog voldoende blogmateriaal.
Gisteren kwamen we aan in Hoek van Holland en toen moesten we even naar de IKEA. Want, dat was ik toch mooi niet vergeten, er moest nog een lijst komen voor de "Stamboom". Ook had ik het verzoek gekregen om zuignap afwasborstels mee te nemen voor Sunseeker.
Nou dat is allemaal prima gelukt. Thuisgekomen meteen de wasmachine aangezet, want wat spaart een mens een boel op in 3 weken. De bergen op kleur gelegde was heb ik zorgvuldig OVER de, vanuit mijn ooghoeken wenkende, weegschaal gelegd. Ja, want ik ben nog even aan het struisvogelen hoor. Maandag begint het normale leven pas weer.

Hallo dan!!!!

Ja, jullie zien het goed, ze is weer terug van le holiday.

En had er nu niemand even kunnen melden dat het hier verrotte heet is!!!!!!!!!!!!!!!!

Ik heb het vannacht zo enorm heet gehad dat het vochtgehalte in mijn lijf nu op 50 % zit.
Thuh!!