Circus

Jarenlang heb ik de pech gehad, of ik kan beter zeggen ooit heb ik de fout gemaakt om in een bepaalde vereniging te stappen. Iedereen weet dat je er bijna niet meer uitkomt. Als je tenminste hart voor de zaak (lees: het doel) hebt.Behalve als je jezelf heel afschuwelijk gedragen hebt. Nu heb ik dat nooit geprobeerd dat is mijn eer te na, dus duurde het zeker 6 jaar voordat ik ons , Smitsky en mij, verlost zag van die eeuwige strijd om macht binnen een vereniging die draait om dierenliefde.

Dat ligt allemaal al een tijdje achter me, maar van de week keek dochterlief me smekend aan want ze wilde zo graag naar het circus.

Tja zoiets komt niet zo vaak voorbij in deze contreien dus toch maar kaartjes gekocht voor de zondagmiddag. Ik heb er wel een aversie tegen want tja zeg nu zelf: tijgers die van plateau naar plateau springen lijkt mij niet de bezigheid waar wilde dieren blij van worden.

Goed daar zit je dan met je goede gedrag te kijken naar een paar tijgers, zo mooi maar o zo zielig dat ik het niet kon laten dat hardop te zeggen. Oei, foutje. Dochterlief werd ineens erg sneu en

dat wilde ik niet dus heb ik me van commentaar verder onthouden. Het was een hele leuke voorstelling en dochterlief heeft net als haar ouders echt genoten.

We weten nu waar "je tuit je lippen"vandaan komt.

Enne als men zich afvraagt waarom die ene boom zoveel blaadjes kwijt is: ik heb het NIET gedaan.