Ik had er nog nooit van gehoord. Blue Monday. De meest deprimerende dag van het jaar. Iedereen heeft door de dure decembermaand zijn geld op en is toe aan de zomervakantie. Nu heb ik altijd wel zin in de zomervakantie, maar aangezien ik al een fikse opkikker heb gehad afgelopen maand door naar Espana af te reizen met hubbie en kiddie kan ik niet zeggen dat ik er al ENORM aan toe ben. Het geld is wel op, dat weer wel, maar of dat nu door de decembermaand komt???
In ieder geval begon de dag niet slecht. Dat we een griepvirus hebben rondwaren scheelt natuurlijk, want dan verwacht je wel een zieke collega links of rechts van je. En omdat onze uitzendkracht niet bepaald een Rising Star was hebben we die vrijdag ook maar naar huis gestuurd. Dan weet je wel dat je met een halve man en een paardekop zult moeten werken. Gelukkig kwam een collega vanmiddag extra werken en bleef die horde klanten ook thuis.
Al met al prima te doen, ondanks het sompige hoofd van ondergetekende. En volgens mij is het geen griep want ik heb zo'n prikkie gehaald bij de huisarts. Iets eerder naar bed zou wel eens kunnen helpen.
Okee, dus vandaag druk bezig geweest om de planning de komende maanden rond te krijgen door menig oproepkracht te mobiliseren. Pff. nog een paar gaatjes en dan is het weer mooi plakwerk geworden.
Belt vanavond mijn collega vanuit een wintersportgebied in Frankrijk: "een snowboarder heeft me onderuitgehaald, ik heb mijn been gebroken!!"
Okee, heel erg balen voor haar. Maar ik ga gillen. Blue Monday? Het bestaat!
2 opmerkingen:
Ja, het bestaat. Ook Ruby tuesday, maar ik denk dat dat iets anders betekent. Maar Lieverd hoofd overeind, voor je het weet is het weer weekend.
ja het bestaat..
hier net zo.. met het weggaan bij huis al.. Plak daar aan vast een wat onrustige werksfeer, lange dagen en de rondwarende griep en dan begrijp je dat een Blondie-lijf hard aan het vechten is. 's Avonds na een wat mindere dag thuiskomen is dan ook vaak gelijk aan instorten. Kortom, ik vind mezelf bij tijd en wijle behoorlijk zielig en verwacht dan ook dat mijn immer lieve nageslacht mij een beetje met rust laat.
Mea culpa, ik ben zo'n vrouw waar ik zo'n pestpokke hekel aan heb! Zo'n vrouw bij wie alles draait om aandacht en waar een zwakkere man een lachertje wordt. En ja, op zo'n blue monday heb ik dus een pestpokke hekel aan mezelf.
maar vandaag.. dinsdag.. relax is flex..
Een reactie posten