Toen

Wat doe je met je oceanen van vrije tijd als je met de neus diep in de boeken van je opleiding moet zitten?

Juist, alles behalve dat.

Al een tijdje geleden was ik weer begonnen met Kiddies stamboom, maar het lijntje vanaf mijn vader was niet te trekken. Mutti gaf al aan dat het nog wel eens kon zijn dat zijn zusje ons meer kon vertellen. We spreken elkaar zelden, het is meer een kerstkaartenrelatie. Ze is niet zo bezoekerig zullen we maar zeggen.

Ons laatste treffen was toen we mijn vader naar de verbrandingsoven moesten brengen.

Toendertijd heeft ze, ietwat in paniek toen mijn vader zo plotseling was gaan hemelen, Smitsky een behoorlijk heftig verhaal verteld uit haar leven. Mijn vader wist er niets van en heeft het postuum van haar vernomen.

Vanmiddag kwam ze langs.Wij hebben met zijn drietjes ( Smitsky was er bij) heerlijk gepraat over haar ouders en onze opa en oma. Ik kon haar laten zien dat ik dankzij haar herinneringen al weer een stuk verder was gekomen met de stamboom en de meegebrachte foto's zijn super.

Je komt erachter dat je oma niet zo'n vreselijk mens was als je altijd had gedacht, maar een vastberaden, sterk iemand die niet alles even goed heeft aangepakt. Zoals het bij het ouder worden hoort: je relativeert.

Het was een fijne middag.