Afgelopen vrijdag moest neef Z. met spoed onder het mes. Dat blinde ding moest eruit. Gelukkig knapte het onfrisse lichaamdeel pas toen het uit zijn buik was gesneden anders hadden we hier niet zo rustig over geschreven.
Het heeft Kiddie natuurlijk wel aan het denken gezet, maar toen we hem gingen opzoeken in het ziekenhuis was alles wel weer onder controle. Ze gaf in ieder geval toch wel aan dat ze blij was dat hij niet dood was gegaan anders had ze minder neefjes overgehouden.
En daar moest ze toch niet aan denken.
Woensdag waren we de gehele dag weer op de manege toen een van de ponies werd weggebracht naar de Dierenkliniek voor een broodnodige operatie.
Na nog een laatste aai over zijn bol van ons zei ze later dat ze maar hoopte dat hij niet dood zou gaan. Mijn immer aanwezige voorzichtigheid vergetend zei ik " je neefje is toch ook geopereerd en dat ging toch ook allemaal goed!". Ze zei er niets meer over, dus was blijkbaar gerustgesteld.
Net hoorde ik dat de pony de operatie heeft overleefd, maar bij het ontwaken zijn been brak en men hem moest laten inslapen.
Je mag het best weten ik heb een paar tranen over mijn wangen laten biggelen.
En morgen? Morgen mag ik het Kiddie gaan vertellen.
5 opmerkingen:
He verdorie! Akelig! Sterkte met vertellen...
Oefff.. ja dat zijn de sneue berichten.. toi toi toi..
Sterkte met het kiddie vertellen! Zulke dingen vallen niet mee.
Wat vreselijk triest. Sterkte met vertellen!
Allemachtig wat een vreelijke pech heeft dat arme dier. Succes meid maar ik weet zeker dat jij het je dochter op een goede manier kan vertellen.
Een reactie posten