Dip or Dep?

Vandaag voel ik me eindelijk weer eens wat beter dan de laatste weken.
Laatst had ik een redelijke kans op een baan. Echter het was wel iets waar ik niet meer in wilde werken. Na wat gereken kwam ik erachter te moeten inleveren t.o.v de WW om dit baantje te kunnen aannemen. Dat betekende dus: minder geld, minder tijd voor gezin en terug in mijn oude werkomgeving.
Aangezien ik ben opgevoed met het gevleugelde "geen handje ophouden maar werken met je donder" was ik ondanks alles toch teleurgesteld toen ik me na de wijze woorden van mijn moeder ( je wilde er toch niet meer werken) toch maar terugtrok.
Toen ik eerlijk vertelde bij het UWV dat ik heb afgehaakt kreeg ik de wind van voren. Ik mocht niet weigeren, want dan kwam mijn uitkering in gevaar! Zijn advies: vertel dit maar niet meer, want ik moet het doorgeven anders aan de andere afdeling. Nou dat had ik zelf al bedacht. Tevens werd me nog even haarfijn uit de doeken gedaan hoe het werkt: het interesseert de UWV geen bal wat voor werk je graag wilt doen en of je het zou kunnen. Je moet in je oude baan terug want dan ben je sneller uit de WW. Dat het goedkoper is om mensen hun kwaliteiten in te laten zetten in een baan die ze graag willen is blijkbaar een gedachte die niet bij beleidsmakers op komt. Zucht...
Maar ik heb een prachtbaan gezien hier vlakbij. Nu maar hopen dat ze me in ieder geval uitnodigen. Ik wil het zo ontzettend graag gaan doen. En weet je, het boeit me niet zo heel erg hoe het betaald, als ik maar lekker kan werken. Nog een week, dan weet ik meer.