Ik worstel en ben weer boven

Woensdag had ik een gesprek n.a.v. mijn spontane,interne sollicitatie op mijn werk.
Toen ik hoorde dat ze me graag in het team wilden, was ik verbaasd ( je geloofd er gewoon niet meer in op een gegeven moment) en blij.
Donderdag hadden Smitsky en ik een afspraak bij AEGON voor speeddaten en ik heb geleerd "wat je begint maak je af".
Dus we stapten voor de derde keer die week in de auto naar Ljouwert.
Een van ons ( dat was ik niet) stelde voor om ipv Ljouwert naar Grunning'n te gaan voor de IKEA. Stuk leuker. Maar we gingen toch maar naar het mooie Friesland.
Bij binnenkomst ( toen we eindelijk de uitgang van de parkeergarage hadden gevonden) in het AEGON gebouw voelde ik me al snel misselijk vanwege de bedompte "hoge toren/ramen dicht" geur. Of het was psychisch, dat kan ook.
Ik bedacht ineens dat ik een verkeerde weg was ingeslagen. Dat wereldje wilde ik toch niet meer ?
Ik wilde minder reizen, meer tijd voor man en kind, maar bovenal LEUK werk.
En dat heb ik toch net gekregen bij mijn huidige baas!
Vrijdag kreeg ik te horen dat ik er zelfs een jaar bij kreeg. Wat wil ik nog meer.
Ik was al aan het oefenen hoe ik de man van het uitzendburo ( die vastbesloten was mij aan een goede baan te helpen) zou vertellen dat ik de functie bij AEGON niet wilde omdat ik een betere keuze had gemaakt toen ik werd gebeld door een ander buro in Zwolle. Jawel, ze hadden wat leuks voor me!
Ik heb vriendelijk bedankt en Smitsky voorgedragen. Ben benieuwd!
Al vanaf vrijdag heb ik een BIG SMILE en dat hebben ze tijdens ons jaarlijks familieweekend zeker gemerkt.