We gingen dus niet met de camper. Het arme ding weet niet wat 'm overkomt. Hij wordt zo weinig uitgelaten dat het gewoon een schande is. Nee, dit keer moesten we met een echte verhuisbus.
Gelukkig was Hubbie genoeg hersteld van zijn moterongelukje om het stuur weer stevig vast te kunnen grijpen en mocht ik genoeglijk in de bijrijdersstoel plaatsnemen alwaar het indutten een stuk veiliger is dan achter het stuurwiel.
Natuurlijk was mijn onafscheidelijke vriend Nikon er ook bij en heb ik af en toe wat plaatjes geschoten. Dan is zo'n file eindelijk een beetje handig: geen bewogen foto's!
Uiteindelijk arriveerden we 's avonds rond half 10 op de plaats van bestemming en kregen we een heerlijke maaltijd voor de kiezen. Redelijk vlot erna hebben we de kribbe opgezocht om de volgende ochtend fris en fruitig naast het bed te staan om de , zeer goed voorbereide, verhuizing
te gaan uitvoeren. Het bleef tijdens ons gezwoeg met onwillige kasten en vele, vele dozen droog, om naderhand het met bakken tegelijk uit de hemel te zien vallen. Mazzeltje.Na nog een rondje dorp
namen Sunseekers en Moat ons mee naar een, reeds eerder bezocht en als perfect beoordeeld, pizzariaatje voor een wederom heerlijke maaltijd zodat we tonnetje rond weer ons bed inklommen.Zondag reden we terug en pikten we Kiddie nog even op van haar logeeradres in Stroe om, jawel lekker met elkaar de verhuizing EN verjaardag van Moat te vieren in het restaurant met de Toekan.
Het was weer lekker en we mochten weer niet betalen. Het moet niet gekker worden.
