HHB

Gisteren ging ik met vriendin G. op vrijkaartjes naar de avondopenstelling van de HUISHOUDBEURS!
Jawel, ik zie u fronsen. Inderdaad normaliter een echte NO GO voor ons, maar ach af en toe doe je gek. Vriendin G. reed, gelukkig, zodat ik om 16:45 in de comfi auto neer kon ploffen en we na 2,5 uur rijden ( FILE natuurlijk) en wachten in de rij voor de pendelbus we tegen 8 uur aankwamen bij de RAI.
De drukte was al behoorlijk, maar we konden nog normaal lopen.
Wat opviel was die gigantische aantallen vrouwen met trolleys.
Ik waande me even op SCHIPHOL i.p.v. in de naar ik heb begrepen de koopjeshemel voor de vrouw.
We hadden net genoeg tijd om 1 hal enigszins te doorlopen. De rest? Geen idee, maar ik kwam thuis met van alles voor de nagels, 2 horloges, een verrassingstas, een luisterboek, fudge voor Hubbie, armbandjes en....
Het was maar goed dat we de andere hallen niet meer konden zien, want dan was ik nog armer geworden.
Toen we iets na tienen naar de uitgang werden gemaand moesten we in de rij ( tuuurlijk) voor een parkeerkaart en wachten met 1000 anderen op ons vervoer naar de parkeerplaats.
We hadden wel zin in een bezoekje M, maar helaas deze was natuurlijk tegen 00:00 al dicht.
Dan maar rap door naar huis... en toen was de snelweg afgesloten.
Via binnenweggetjes kwamen we dan toch tegen 00:45 bij mijn huis en moest vriendin G. nog 1,5 rijden naar haar eigen huis. Het was een hele ervaring en bovenal erg gezellig.

Jippie-a-Jee

ik weet natuurlijk niet hoe het met jullie is, maar ik krijg al lentekriebels. Mijn gedachten gaan al steeds vaker uit naar VAKANTIE!
Hubbie en ik willen dit jaar toch wel graag SAMEN vrij hebben zodat we ons huisje op wielen weer een keer mee uit rijden kunnen nemen verder dan de Nederlandse grens.
Er zijn al vele bestemmingen voorbij gekomen ( eerlijk gezegd begon dat al in december toen de sneeuw nog vers was), maar even zoveel afgekeurd. Niet dat die landen ons niet aanstaan, in tegendeel zelfs, maar zodra je het hele vakantiebudget kwijt bent door alleen maar een paar uur op een boot te zitten dan kun je wel nagaan dat dat geen ideale start is voor zorgeloos spenderen op je vakantieadres.
Vorig jaar wilden we naar Hongarije, maar konden we niet omdat ik geen vrij kreeg tegelijk met Hubbie.
Dus dit jaar komt het er wellicht wel van.
Voordat de zomervakantie zich aandient zijn er nog een boel mooie weekenden in te plannen.
Want het is echt een genot om , al is het maar een weekendje, op pad te gaan met je campertje.
Maar buiten deze gezinsuitjes heb ik nog meer op stapel staan.
Met Smitsky in een hotelletje te Amsterdam vertoeven bijvoorbeeld ( een echt zussenuitje).
Of 5 dagen met vriendin G. op paardrijvakantie. Ik leen dan haar paard Wanda, die volgens haar dan eerst in training moet omdat ze niet zoveel doet tegenwoordig. Ik heb het niet gezegd, maar heb meteen bedacht dat het paard niet de enige is die in training moet en gaat. Moet natuurlijk wel fluitend 5 dagen op de rug van een paard kunnen volbrengen....

Blunder(s)

Ik heb nogal eens wat moeite met namen. De gezichten en situaties herken ik wel, maar och die namen er bij.. dat is niet altijd even simpel.

Anders was het zo'n 17,5 jaar geleden. Hubbie en ik werden toen, op een werkelijk snikhete dag, in de echt verbonden en hadden een zweterig feestje georganiseerd in de plaatselijke "kantine".Veel mensen van elkanders werkplek trokken voorbij en jawel: gezichten lukte nog wel, maar namen dat viel nogal eens tegen. Toen stond er een man voor me en ik wist helemaal niet wie het was dus ik vroeg als een onnozele wie hij was.Ik ben al ruim een jaar de buurman`, was het antwoord. En als je dan bedenkt dat er maar 4 huizen in de buurt staan is dat wel zeer triest te noemen. Ik schaam me er nog steeds een beetje voor.

Gisterenavond groetten Hubbie en ik een, overigens appetijtelijke, man alsof we hem al jaaaaaaaaaaaaaaren kennen.Ik stap in de auto en vraag ´ken jij hem, ik niet´. Begint hij keihard te lachen.Ja, ik ken hem wel. Het is de zoon van onze buurman, jeweetwel waar we al 18,5 jaar naast wonen´.