Blikkie opentrekken?

Vanmorgen dacht ik nog: het zal wel rustig zijn op het werk. Ik bedoel maar deze hele week zijn de kindertjes vrij dus ook veel van de pa's en ma's toch?

Nou mooi niet. Allereerst was het op de weg naar het werk toe al zo druk dat ik dacht dat ik me een week vergist had. Wie had dat blik vol blik eigenlijk geopend. Nou die verdient een linkse hoek.

Maar niet getreurd.

Ik wist dat de planning goed was en er genoeg mensen zijn, zeker voor zo'n rustige dinsdag.

Er zijn genoeg handjes om het werk licht te maken, ook al wordt het een normale i.p.v. rustige dag.

Okee, picture this: vrijdag gesproken met onze stagiair over het te laat komen.

Zo frappant dat na elke waarschuwing het twee dagen goed gaat, behalve als ik er niet ben want dan moet moeders naar de kaakchirurg en dat weet je pas 's morgensvroeg toch?????

Dus moet zoonlief mee. Ja, ja zal wel.

Dan bij de derde waarschuwing, zo zie je maar ik ben best geduldig, vertel ik hem: nu op tijd en niet meer van die ad hoc afzeggingen want dit ga ik zwaar in je beoordeling meewegen.

Komt het kind later naar me toe: moet ik als ik ziek ben het ook ruim van tevoren doorgeven!!!!!!!!!!!!!!!

Mijn god, waar heb ik dit aan verdiend. Hij is niet eens blond, dus ik was niet voorbereid.

Maar goed, ik kom dus vandaag op het werk en ja hoor wie wordt er ziekgemeld!!!!!!!!!!!!!

Juustem.

Dus met een paar handjes minder aan de slag. Na met z'n allen een slag in de rondte te hebben gewerkt was het allerbelangrijkste werk al een uur eerder klaar dan anders. Moeten we vaker doen dus.

Zo leer je weer eens wat!!

Daarna bezig met al het werk wat ook belangrijk is maar de laatste twee weken tussen wal en schip is beland.

Nou dat was dus een utopie.

Ze bleven maar binnenstromen: die allervriendelijkste, lieve, fijne klanten.

Die ik toch om vier uur echt wel met de tong op de schoenen de deur uit kon kijken.

Na al dit werk en zeer uitgeput heb je dan ook nog 1 collega, die de hele middag zich had opgesloten in de spreekkamer en blijkbaar nix had gemerkt( ja, ja, zal wel) die om 18:00 zegt , hoe kan het dat we nooit eens om 17:15 klaar zijn.

Blijkbaar moeten we onze klanten net zo behandelen als in die ene chocolade reclame (loketje dicht en snaaien).

Hij kan nog wat verwachten, mijn wraak zal zoet zijn. Ik heb een hele vrije dag om me daar op voor te bereiden.

Ik lust hem rauw.