Zoete viooltjes

Tja kerst is weer gedaan.

We hebben weer gedronken uit ons mooiste kristal en tin, gegeten met het oudste zilver en van schoonmoeders porselein.

Het gekke is dat toen we de Bone China verkregen (geen leuk moment want dat was na het heengaan van mijn kleurrijke schoonmoeder) vond ik het op zijn zachts gezegd niet zo mooi.

Ik zat nog in mijn strakke (niet qua lijf vrees ik) periode en hield en hou niet van tierelantijnen.

Het maffe is dat ik wel erg gek ben en was op oude dingen. Dus echt strak is dat vaak niet te noemen. Waarschijnlijk was ik nog te veel bezig wat "in" was i.p.v. zoals het eigenlijk hoort: wat raakt je. Hubbie heeft me menig antiekmarkt laten zien en mijn kijk op veel dingen doen wijzigen. Voor de komst van kindlief was dit een grote hobby van ons. Hierdoor hebben we gaandeweg veel mooie dingen aangeschaft en altijd om 1 reden: het voelde goed.

Ook nieuw kristal en tin vond zijn weg naar ons huis. Ik vertel maar niet aan het bezoek hoeveel een glas kost want dan durven ze er niet meer uit te drinken. Maar zeg nu zelf, het spul is er om te gebruiken en niet alleen om mooi te zijn op een plankie.Toch?

Ik kan me nog leuke ritjes in Ierland herinneren,op zoek naar de kristalfabriek en er dan achter komen dat je naar de verkeerde plaats rijdt. Of die keer met je vrienden, die het allemaal niet zo boeiend vinden als jezelf, maar zich toch opofferen om met je mee te gaan naar die ene tinfabriek in Ierland. Of dat kustplaatsje in Engeland waar je dat mooie tinnen setje scoorde.

Heerlijke herinneringen die het allemaal nog mooier maken dan het al is.

Misschien moeten we komende zomer maar weer eens op zoek.

Met het voornoemde porselein kwam ook een grote kast mee naar ons adres.

Zo eentje met glas in lood. Thuh!

Door de jaren heen bleek menig bezoeker enorm gecharmeerd van de kast.

En toegegeven, het is een mooi ding.

Doordat het porseleinen servies niet compleet was op het tijdstip van verkrijging en schoonzuslief enorm graag de gebaksbordjes wilde hebben stond er al heel wat jaren een incompleet servies in de kast. En er waren geen onderdelen meer te koop omdat de fabriek het na zovele jaren niet meer maakte. En geloof me het is minimaal 20 jaar gemaakt!!

Tijdens een van de kerstdagen opperde het bezoek of we Marktplaats al eens geprobeerd hadden.

Wat stom zeg, nooit bij stil gestaan. Want inmiddels vind ik het servies niet meer zo lelijk.

Hubbie was een paar daagjes vrij en heeft intussen ons servies zodanig weten aan te vullen dat we straks 9 mensen tegelijk aan de High Tea kunnen hebben.

Ik ben alleen wel blij dat hij me enigszins in het ongewisse laat over de kosten die daarvoor zijn gemaakt.

Maar zoals we altijd zeggen: als het je de prijs niet waard is moet je het niet kopen en anders moet je niet zeuren.