Mijlpaal

Van de week met dochterlief naar de kapper geweest.

Ze is altijd nogal schuw, dochterlief niet de kapster, dus het is altijd even

afwachten wat het wordt.

Nou ze zat niet op de praatstoel maar de kapster mocht alles doen.

Ongelofelijk, vorige week vond ze het ook al leuk om kleren te kopen.

Ze wilde zelfs nog wel meer kleren, maar dat kon mijn bankrekening niet aan.

Met zulke ontwikkelingen ben ik hoopvol voor onze volgende shopervaring.

Helaas moest ze op dezelfde dag ook naar de, zoals ze zelf zegt"noem het woord niet dat begint met een T en eindigt met een s".

Het was een vervolgafspraak dus een behandeling.

Dat was me toch een beproeving voor het meiske. Zoals jullie vast al wel weten is onze nieuwe tandarts bepaald niet mijn favoriet. De andere patiënten in de wachtkamer klaagden ook al steen en been. Dat zorgde dat de feestvreugde aardig werd getempert en dochterlief steeds verder in mijn trui dook.

De man blijkt taaltechnisch thuis te horen bij onze oosterburen.

Hij heeft een harde intonatie en tja dat is niet zo'n pre als je kleine kinderen op hun gemak moet stellen. Maar hij deed duidelijk enorm zijn best en zo kweekt hij bij moeders ook wat goodwill. Anders ben ik zo weg bij hem, doe mijn kleintje onrecht en je ken et bekiek'n.

Uiteindelijk lag ik daar met een kind op de buik (heb ik dat ook eens meegemaakt) en twee assistentes en een tandarts om me heen wroetend in de kleine haar mond. Het ging niet zonder slag of stoot maar ze heeft het geweldig gedaan. Tja ze weet het "wat moet dat moet". Dus na verdoving en gaatje boren/vullen konden we na 45 minuten weer vertrekken.

Ik ga toch liever shoppen volgende keer.