Prof

In ons kikkerlandje is het een gewoonte om te leren zwemmen. Ondanks dat het land steeds voller wordt blijven we toch nog met veel natuur zitten in de vorm van water. Dus dat we allemaal leren hoe we ons hoofd boven water moeten houden is geen overbodige luxe. Leerden wij vroeger het nog op school, tegenwoordig moet men zelf voor de broodnodige zwemscholing zorgdragen. Het is een prijzig grapje als je nagaat dat er standaard 1 a 1,5 jaar voor wordt uitgetrokken om het kleine spul aan de felbegeerde diploma's te helpen. Nu is er in het plaatselijke zwembad een hele goede badmeester aan het werk dus met een gerust hart laten we dochterlief daar al enig tijd watertrappelen. Eerst 2 keer in de week, maar sinds de wijziging in hubbies job is het verplaatst naar 1 uur op de zaterdagmorgen. En toen begon het gedonder.

Nu wil het geval dat we duidelijk merken dat de organisatie op de zaterdag te wensen over laat. Niemand wil dan werken lijkt het. Telkens is er een andere badjuf of meester en dat vinden wij geen goed teken. Als dan ook nog blijkt dat de kleine meid vlak voor de verplaatsing naar zaterdag al bijna naar de volgende groep mocht en nu bij de nieuwe juf/meester al 8 weken stationair wordt gehouden heb ik het wel gehad. Maar afgelopen zaterdag mochten we kijken en kregen we een update.

Allereerst had ze weer een andere juf. Maar deze staat bekend als zeer bekwaam dus moet kunnen.
In het bad achter ons worden kinderen die een lintje verder zijn getraind in het gekleed zwemmen zodat ze zeer binnenkort kunnen afzwemmen. Onze juf moest eerst nog even de andere juf op weg helpen.

Voorbereiding is natuurlijk uit den boze bij zulke getrainde mensen dus gaan ze gewoon de eerste 10 minuten van de les met elkaar in discussie terwijl de kinderen klappertandend aan de rand van het zwembad staan.

Eindelijk begint de les en ja hoor juf 2 schreeuwt na 5 minuten naar juf 1 dat ze het niet meer kan en dat ze wil ruilen. En dat doen ze dan ook.

Leuke actie: kinderen van slag en ik werd behoorlijk pissig. Ze wilde ruilen want het werd niets met die geklede zwemmertjes. Nogal logisch zegt juf 1. Als je ze 2 baantjes laat zwemmen in vol ornaat terwijl ze maar een halve hoeven dan verzuipen ze ook bijna.

Mooi, de toon was lekker gezet. Aan het einde van het lesuur mochten we nog eens 10 minuten wachten op het gesprekje met juf 1, die de kinderen geen les heeft gegeven en dus ons kind niet eens kent. Hubbie deed het woord en bleef netjes maar kritisch, uiteindelijk kon ik mijn smoel toch niet houden. Maar goed ,de kat is uit de zak en ze weten nu hoe we erover denken. En volgende week? Hebben we weer een kijkles. Ik zal hubbie maar meenemen voor wat diplomatie.