Weg

Enige tijd geleden beloofde ik mezelf me niet meer kwaad te maken over gedrag van medewerkers dat ik toch niet meer kon veranderen.
Op een gegeven moment moet je je er maar bij neerleggen dat het er niet meer in zit. Het is me een tijdje gelukt, maar ik ben bang dat ik er toch geen genoegen mee neem. Ik verwacht het beste van mezelf en mag dat volgens mij ook verwachten van mijn clubje op het werk. Vaak heb ik bij een paar mensen het idee dat ik ineens een andere taal spreek want wat ik ook zeg er wordt dom geknikt en ja gezegd, maar worden ze op de vingers getikt is het: o dat wist ik niet, heb je dat gezegd? of "O ik dacht..."het gaat nog te ver om te zeggen denk maar liever niet want dan wordt de chaos wellicht nog groter. Het ergste is nog dat het nog geen onwil is ook. Ze kunnen gewoon niet beter.



Zucht. Maar het is nu weekend!