Mijn eiland

Ierland, zo'n geweldig land. Ook al zijn we door de jaren heen al meerdere keren geweest,

dit was de eerste keer met de camper. Zo heerlijk relaxen is dat. Niets geen planning van daar en daar wil ik heen, nee eindelijk zoals het hoort: een weg inslaan als er een boeiend bordje staat.

Ook de gele, eenbaansweggetjes (ja voor een mini dan) met de big camper gevolgd.

Heerlijk om te zien hoe hubbie dan glimmend achter het stuur zit.

Soms ook vertwijfeld, want zullen we nu wel of niet over die "weak bridge"? Plotseling uitkomen bij een oude kerk, steencirkel of een mooie waterval. Want ook al is er al veel van het oude, romantische Ierland weg door het geld van Europa (gelukkig maar want daardoor heeft men het daar stukken beter) er blijft nog genoeg verrassends te zien. En dan heb ik het niet over het sanitair en de campings (daarover later meer, zodra ik het kan opbrengen) of de eeuwenoude grafzerken (ook daarover later meer).

Eigenlijk was er maar 1 nadeel: 4 boottochten. Niet de tocht zelf, hoewel voor het eerst in mijn leven ben ik op 1 van die tochten zeeziek geweest. In plaats van mijn goddelijke bleke teint zag ik groen en geel, maar ik heb niets via mijn rozemondje de uitgang laten vinden!!

Nee het vervelende is dat je op tijd moet zijn.

En niet op de klok kijken (of in ieder geval zo min mogelijk) dat is juist het doel van onze vakantie.

Maar het was het allemaal dubbel en dwars waard.