Slik

Kreun, het zit er weer op. De eerste werkdag na de vakantie!

Gelukkig heb ik hele leuke collega's.
De meesten dan, in ieder geval die van vandaag zijn leuk.
Want allereerst laten ze me honderuit doorzemelen over mijn fantastische vakantie en het leuke feestje van ons mutti : zie hier http://smitsky.blogspot.com/2008/08/ik-zie-een-licht.html
En ten tweede gaven ze me pas na de lunch mijn map met WERK, speciaal voor mij geselecteerd!
Aangezien dit persoontje allesbehalve wakker, vanwege de warme nachten, bij de werkgever op de stoep stond duurde het even ( tot een half uur voor sluiting kantoor) voor ze ook maar enigszins iets met me konden aanvangen, dus was dat wel een hele slimme zet.

Okee, zo'n eerste dag is grotendeels gevuld met mail die je moet lezen, ook al is het merendeel door je "not in the office"editor bruusk een halt toe geroepen, het blijft nog steeds veel om door te worstelen. Epistels van collega's hoe het is gegaan de afgelopen weken, berichtjes dat een kantoor niet te bereiken is telefonisch en weer wel te bereiken is vanaf heden (2 weken geleden), maar ook nieuws dat nu nog belangrijk is. Het komende vertrek van bijvoorbeeld nog eens 3 naaste collega's naar veiliger werkoorden. Liever maar niet denken over de rampen die zich daardoor beginnen te voltrekken en veilig doorgegaan met schiften, schiften en nog eens schiften, gapen , nog eens gapen en bijna in slaap vallen.

En dan eindelijk : de moeilijke eerste werkdag is voorbij.