Small house

Deze mooie, druilerige ochtend was ik voor de tweede keer deze maand de gelukkige om het fort te gaan bewaken. Oftewel ik moest werken.

Het is altijd een vreselijk moment om 's morgens met een hoofd dat zich nog ergens tussen zalige droom en harde werkelijkheid bevindt te beseffen dat je moet opstaan omdat men je ergens verwacht. En op zaterdag vind ik dat dubbel zo erg.

Maar eenmaal in mijn zwarte bolide, half automatisch ( ik dan), lekker doorkarrend de route naar De Bank volgend is de schok alweer oud nieuws.

Het fijne van zo'n weekend is dat er veel minder verkeer is en je lekker kan doorstiefelen. Normaliter zijn er weinig tractors om je de pas in te laten houden. Vandaag werd dat gecompenseert door een groot aantal huizen op wielen. En als je denkt dat ik daar van baalde heb je het mis. Want het vuur is weer aangewakkerd, het beest in mij weer losgelaten, de kriebels zijn niet meer te onderdukken, want:

Ik wil weer camperen!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Beslissen

Wat is dat moeilijk; beslissingen nemen. Neem nu vandaag. Ik moest nodig weer wat sanitaire producten aanschaffen waaronder deodorant. Mijn favoriet is momenteel een geur met de vreemde naam: Droge Rijst. Bij de plaatselijke super kost zo'n exemplaar € 2,49. Maar ik dacht slim te zijn want bij die explosieve drogisterijketen is alles toch altijd goedkoper?
Mooi niet: € 2,79. Nu hoef ik niet op een houtje te bijten en kan bruin die 30 cent wel trekken dus heb ik op dat moment besloten dat ik willens en wetens mocht worden afgezet voor € 0,60 (2 exemplaren dus).
Dat is dus een beslissing voortgekomen uit gemak, of luiheid zoals jullie wellicht zullen zeggen.
Overigens heb ik deze beslissing ten zeerste betreurd toen ik dezelfde dag tegen een voor mij nieuwe voordeeldrogist aanliep waar ik 3 voor de prijs van € 5,00 kon halen. Ook dat maar gedaan, het eet geen brood en kom ik toch nog uit op een gemiddelde van € 2,16. Wel positief blijven denken he!
Tevens kwam ik op mijn winkelpad tot tweemaal toe mijn voormalige beste vriendin tegen. Ze had duidelijk geen zin om mij te zien en ontweek me iets te opvallend. Die beslissing van haar betreur ik niet, aangezien ik haar, met haar hokjesgeest, niet met open armen kan en wil ontvangen.
Tja beslissen dat doen we continu. Zo ook de piloot van de gecrashte 737 bij Schiphol vandaag.
Alleen kan hij/zij het niet meer navertellen.

Boost

Vanwege reeds gedane zaterdagarbeid mocht ik deze week mijn deels gestolen weekend terughalen. Met andere woorden: ik was zowaar een dagje vrij. Nu is dat momenteel wel een unicum als je nagaat dat je dag in dag uit moet speuren in alle hoeken en gaten van het personeelsbestand van De bank om in ieder geval een redelijk aantal personen aan het werk te hebben. Lang leve de ex-stagiair annex oproepkracht, we kunnen niet zonder hem/haar. Gelukkig deze week, waarin dochterlief NIET naar school hoeft, een extra vrij dagje. Heerlijk aankeutelen zo'n dag. Okee dochterlief wil natuurlijk wel de hele dag skip bo-en, zwemmen, paardrijden en niet te vergeten speelgoedwinkels bezoeken, maar ook ik heb mijn hobby kunnen uitvoeren. Dankzij Kiddie en vooral Smitsky als model heb ik kunnen oefenen met de camara. Grappig dat je zelfs na een paar jaar er nog achter komt dat de camara heel veel leuke snufjes heeft.

En vandaag?Uiteindelijk besloten om er maar een "sport" dag van te maken. Dus zwemmen samen en Kiddie vanmiddag paardrijden. En morgen? Weer vol goede moed en energie ertegenaan.

Home Sweet Home?

Deze week bedacht Hubbie dat het beter was om op vrijdagavond met de 'sterke mannen"van de familie de grote, zware artikelen van Smitsky te gaan verhuizen naar het 'Plophuisje".

Hubbie regelde alles piekfijn. Kiddie kon van gastouder naar oma lopen en haar prakkie zou daar klaarstaan. Hubbie zou naar Tweede Broer en gezin en kon daar meehappen alvorens het mannelijke deel vd clan bij elkaar zou komen voor de lichamelijke inspanningen.

Goed geregeld, toch? Maar er wordt niet gedacht aan mij. Tuurlijk kan ik zelf wel wat maken, maar het is , zo dicht bij 14 februari, wel zuur als er niet is nagedacht over mijn warme prak. Waarom eet kiddie bij oma? Kan toch gewoon met mij mee naar huis en dan maak ik wel wat voor ons samen. Voor jezelf iets in elkaar draaien als je tegen 7 uur thuiskomt is niet meer echt aangenaam.

Nu hoef ik mijn moeder maar te vragen en ook ik kan aanschuiven, maar ik wilde haar niet belasten met het warmhouden van mijn prak ( ze heeft geen Kleine Golf).

Wel balen, want dat wordt vast een bammetje met ei en morgen weer veel toiletbezoek.

Totdat hubbie belde dat hij Smitsky had gesproken en dat Mutti eten voor me zou warmhouden. Dat is niet te versmaden. Ik hoefde niet te bellen, alles was geregeld.

Dus niet! Mutti wist nergens van en voelde zich schuldig, want ze wil graag iedereen verzorgen. Het ergste is ook nog: Smitsky heeft het overgebleven voedsel meegenomen voor in het 'Plophuisje'. Zal ik stiekem morgen maar geen soep maken voor haar. Zal haar leren!!!

Slippery People

Ik ben een denker. Geen piekeraar. Ik denk na over gevolgen van acties, maar kan het afsluiten als ik weet dat ik er niets, maar dan ook helemaal niets, meer aan kan veranderen.
Maar ik denk ook na over wat er kan gebeuren als er bijvoorbeeld zo'n boefje voor mijn neus komt te staan die met een proppenschieter dreigt mij en mijn collega's het afterlife in te helpen als we geen geld geven. Dat oefenen we, met lekkere schurken mag ik wel zeggen, maar je weet natuurlijk nooit hoe je reageert als het voor het echie is. En ik hoop dat ik daar nooit achter zal komen.
Nu mijn functie als SV bij de kas nog maar maximaal 1 jaar houdbaar is denk ik dat er een grote kans is dat ik het niet zal meemaken.

Als ik weer eens meekijk naar Hubbies favo programma's zie ik mannen met een helm op scheuren op een verlaten circuit. Tja wat kan er allemaal gebeuren als je van de weg afraakt? Of zoals de reclame de laatste tijd je continu herinnert: "auto in het water? Eruit door de ruit". Dan komen er allerlei nare taferelen in mijn hoofd. Als dat gebeurt op mijn ritje met dochterlief wat dan? Eerst Kiddie eruit halen en ... pas ik dan wel door het raampje!

Vandaag ben ik weer wat wijzer geworden. De auto dacht in een bocht ik glij lekker weg met mijn achterkant. Oeps! Maar ik werd niet zenuwachtig, maar deed precies het juiste, zonder de andere auto's te raken, en kwam weer , na wat heupbewegingen terug in een griprijk spoor.
Zo zie je maar dat nadenken soms niet nodig is.

Smitsky Update

Na ons avontuur gisteren met een stel kwebbelende meiden lukte het niet om het werk in huize Smitsky op te starten. Hubbie had al een tijdje een ietwat, ik ben he-le-maal niet lekker-gevoel en we besloten daarom maar om zondag, vandaag dus, met behangen te beginnen. Schoonzuslief en hubbie zijn een goed stel, als behangkoppel dan, en zullen dat klusje wel even klaren.

Maar helaas, hubbie was nog niet voldoende opgeknapt dus ging Zustertjen zelf op pad om schone zus te helpen met Kiddie in haar kielzog.

Zoals je kunt zien is het goed gelukt. Chapeau voor mijn schone zus. Ik vind het knap. Behangen? Laat mij maar knippen en lijmkwakken, verder durf ik er niet aan te komen. Ik zie al hele slapsticks mijn geestesoog passeren als ik een baan moet gaan plakken op de muur. Nee, dan maar hulpje spelen.

Hubbie kwam nog even broodjes brengen, de skat en hielp nog 1 lastige baan erop te plakken. Toen is hij maar weer naar bed gegaan. Thuis dan!

Na zo'n 5,5 uur plakwerk moest ik helaas naar huis, we kregen nl. visite. Schone zus was bijna klaar met kamer 1 en morgen gaat ze verder..

Ik denk dat Smitsky erg blij is met het resultaat.

Eindelijk

Ben je 8 jaar geworden en dan moet je 3 weken wachten op je kinderfeestje. Afgelopen zaterdag was het eindelijk zover!

Allereerst met 3 wagens op pad om de kwebbelkousen op te halen. Daarna gezellig met elkaar , de door de jarige zelf gebakken cake, versieren en opeten onder het genot van een drankje. De jarige mag dan weer een buslading speelgoed uitpakken en dan....... wachten tot het tijd is om naar de manege te gaan. Elk meisje was , het is enorm cliché, zo vol verwachting dat het moeilijk voor hen was om de spanning te onderdrukken.

Eindelijk was het zover: met de drie auto's rijden we de parkeerplaats van de manege op en worden we onthaald door een superleuk mens: Elly.

Zoals verwacht werden de eerste neusjes al opgetrokken voor het heerlijke geurtje dat de stallen nu eenmaal met zich meebrengen. Maar dat was snel over. Tja je neus slaat met zo'n klap dicht dat er geen andere geurtjes meer kunnen binnendringen. Vol interesse waren de meiden, maar waar ze natuurlijk op zaten te wachten gebeurde op het einde. Paardrijden! Ze hebben met zijn allen enorm genoten en de patatjes met kipnuggets na bevielen ook uitermate goed.

No Way

Ik denk dat iedereen dat vroeger wel eens heeft gehad. Dat er iets gebeurde dat je maar beter niet aan je moeder kon vertellen.

Nou vandaag was er weer zo'n moment. Nee niet dat kiddie iets niet aan mij zou moeten vertellen, want ik was erbij.

Vanmiddag tijdens paardrijles dachten verschillende vierbenige briesertjes dat het schrikuurtje was begonnen.

Saldo: 2 jongedames op de grond, 7 kleine vrouwtjes onrustig en weinig animo voor de galop vandaag.

Kiddie hield haar pony gelukkig onder controle. Helemaal top dat ze het dier goed aan heeft gevoeld.

Maar dit is nu echt iets wat mijn moeder never nooit niet te horen krijgt. Ben niet gek!

Plopperdeplop

Daar ben ik dan eindelijk. Ze heeft mij een moment van vrijheid gegeven. Ik mag zomaar naar huis. De haast militaire discipline is doorbroken voor korte tijd en alleen op een paar strenge voorwaarden.

1. Zo snel mogelijk (lees; nu meteen) een aantal foto's mailen naar JuM.

2. Dit blogje maken

3. De komende tijd regelmatig verschijnen bij huize Plop om nog meer slavenarbeid te verrichten( en met mij hebben vele anderen zich vrijwillig aangeboden en reeds een aantal van hen hebben het woord kinderarbeid eer aan gedaan).

Hier komen ze dan:

Gelukkig zijn de woonkamer en eetkamer (ja, ja, luxe hoor) al bijna behangvrij.

Heilig Hart

Vandaag weer lekker de dag doorgerent. Eerst al veel te laat naar bed gegaan zodat ik met een duffe kop vanochtend wakker werd. Hubbie en kiddie waren al even op en ik lag een tijdje tussen waken en sluimeren in voor ik de moed had om daadwerkelijk de bevallige voetjes naast de ouderlijke bedstee te zetten.

Kreun, kreun, stommel, stommel, zo liep ik richting douche om mezelf weer enigszins functioneel te krijgen. Werkt meestal erg goed. Zo ook vandaag. 's Middags hadden we een bezoekje aan onze bijna 18 jarige nicht gepland. Kijk je hubbie is peetoom of hij is het niet.

Maar eerst zouden we onze vrijkaartjes gaan gebruiken in Zwolle voor de "Ijssculpturen". Waarschuwing op de site: het is er erg koud doe dus warme kleren aan.




En inderdaad van deze temperatuur werd je op slag klaarwakker! Een echte aanrader, dus als je nog zin hebt: het is verlengd tot 1 maart.

PersonalDNA

Af en toe een blog van een ander lezen is erg leuk. Zo kwam ik daardoor op de site om je PersonalDNA vast te stellen. Weer zo'n psychologische test denk ik dan, maar ik kan het natuurlijk niet laten.
De uitslag viel me niet tegen. Enkele uitspraken waren:

You are a great person to interact with—understanding, giving, and trusting—in a word, BENEVOLENT

Your solid grounding in the practicalities of life, along with your self-assuredness and your willingness to appreciate new things make you a LEADER.

Although you're detail-oriented, this doesn't mean that you lose the big picture.

Your independent streak allows you to make decisions efficiently and to trust your instincts

Other people's feelings are important to you, and you're good at mediating disputes.

Because of your understanding and patience, you tend to bring out the best in people.

Ik wil het allemaal erg graag geloven, maar ik neem het maar met een korreltje zout.