zondag 8 maart 2009

La douce France

Jarenlang zijn wij, hubbie en ik, meegegaan met een groep kampeerders naar La France. Geweldige tijden waren dat. Als de een van ons koppel geen zin had dan vonden we wel een ander om iets mee te doen. Overigens gebeurde dat zelden, maar dat terzijde, het kon! We hebben genoten van al die vakanties. Wijn halen bij de boer, later thuis met de hele meute bottelen, samen eropuit en bij het uit eten gaan betaalden we om en om. Het was toen nog betaalbaar om voor een man of 11 een menuutje te dokken. De laatste gezamenlijke reis was in het € (euro) jaar.
Met de komst van kiddie een jaar eerder was een nieuw tijdperk aangebroken aangezien hun kids juist steeds vaker NIET meer meegingen.

Daarna zagen we elkaar wel op verjaardagen en andere festiviteiten maar allengs werden de momenten bij een aantal schaarser en blijken we al een jaar of 6 een aantal luitjes niet meer te hebben gesproken.

Gisteren hadden we een ware reünie. GE-WEL-DIG. Herinneringen ophalen voor de retebelangrijke kwis die we voorgeschoteld kregen was lachen. Die grote schildpad en die oude molen, waar lagen die campings toch. En hoe heette dat dorp waar we waren toen Kiddie mee was? En die man die ons zo luidruchtig vond, hoe heette die ook alweer. En die heerlijke wijn die de boer in naar mest ruikende flessen deed, waar was dat ook alweer? Och en die Tour de France! In de vreselijkste hitte een dorp binnenstrompelen om een karavaan met reclame en voorbijvliegende racefietsers te zien. Dat was eens maar nooit weer! En de Loire die beikant droog was gevallen met zo'n 50 graden in de schaduw. Ik moet zeggen dat ik tegenwoordig zelfs in een sauna stap dus kan ik blijkbaar al wel beter tegen de warmte, maar toen was het een ware nachtmerrie. En nu ik erover nadenk: die bergen bij Millau. Ik kan me niet heugen ooit eerder zo misselijk te zijn geworden in de auto. En die vakantie in Sarlat, overigens een prachtig plaatsje waar ik weinig van genoten heb omdat ik continu in spanning was of HET mis zou gaan nu het eindelijk na 5 jaar gelukt was: zwanger worden. En jubel, jubel het kwam allemaal goed!

Het was heel fijn om vakantieherinneringen op te halen, maar het is nog leuker om zo snel mogelijk nieuwe te maken!

1 opmerking:

sunseekers zei

Over een week of 15 zijn jullie van Harte welkom bij ons in Regnevelle om nieuwe herinneringen te maken. Jubel jubel, wij kunnen niet wachten om ons nieuwe nestje met jullie te delen, als er tenminste iets te delen valt. Moat wil zelfs wel op de racefiets stappen om voorbij te "flitsen"