HO!

Vandaag niets bijzonders in de planning. Er zijn maar een paar boodschapjes nodig en kiddie moet heen en weer naar school en paardrijles. "Rustig" dus.
Dus een goed moment om je dierbare zus en moeder met een vroeg bezoekje te vereren.


Sta ik om een uur of 9 in de supermarkt krijg ik een belletje van Smitsky.
Mutti moet even naar de huisarts, dus ik laat mijn deur wel open.

HO!


Laat mij maar met Mutti naar de dokter, voel ik me eindelijk eens nuttig. Mijn moeder zal niet snel zeggen dat ze graag even gebracht wordt met de auto. Dus nu ze veel pijn heeft aan haar knie is ze lekker mijn slachtoffer.


Nadat we een kwartier hadden rondgedoold vonden we uiteindelijk de gezochte residentie van dit exemplaar van het edele ras der huisartsen.


Voorlopige diagnose: slijtage (de knie) en flapdrol ( de huisarts).


Dus op weg om een kiekje te laten maken in ons nieuwe in porta cabines gehuisveste ziekenhuis.


Eerst nog even naar het Gemeentehuis om de legitimatie te verlengen en de vingerafdrukken af te laten nemen. Ik had een bang vermoeden dat het ziekenhuis ons weer zou wegsturen omdat moeders geen geldig ID had. Maar gelukkig .. ze mocht door.


Wat me opviel was dat de medewerkers van dit ziekenhuis allemaal zo vriendelijk en blij waren!!


Heel apart.


Dus na de afdeling röntgen, waar ik schaamteloos heb meegekeken hoe geavanceerd dat tegenwoordig gaat, konden we weer richting huis.


Ik heb ervan genoten, voelde dat ik eindelijk eens wat voor dat oude, eigenwijze, lieve mens dat mijn moeder is kon doen. Al was het natuurlijk peanuts.


Zegt ze bij de laatste rotonde:
"volgens mij zou jij wel een goede politieagent zijn".


Verbaasd vraag ik hoezo? Daarop kreeg ik niet een echt duidelijk antwoord.
Maar toen ik opperde "omdat ik zo bazig ben zeker" hield ze wijselijk haar mond.