Het was een zware week. Mijn lijf doet overal pijn. En niet vanwege een opkomend virusje maar gewoon van simpele, ouderwetse, eerlijke lichaamsarbeid.
Nadat we afgelopen dinsdag 's avonds nog even naar Amersfoort zijn gereden om e.e.a. in te slaan ben ik de volgende dag begonnen. Ik heb mezelf overtroffen door met de gedrevenheid van een pitbull me vast te bijten in mijn taak, nl. het in elkaar flansen van 12 kasten.
Op een relatief klein vloeroppervlak ( de rest van de kamer lag vol met materiaal) heb ik zonder hulp de eerste 9 kasten gerealiseerd. Tuurlijk zijn dit geen hersenbrekertjes, maar ik voel me toch voldaan dat ik het ZELF heb gedaan. De laatste 3 mag Hubbie doen, want hij wilde zo graag helpen.
Bovendien moesten alle boeken nog van boven naar beneden worden gesjouwd. Gelukkig was ik wel zo slim om de rest van het gezin daar wel bij te laten helpen.
Maar aangezien dit projectje niet bepaald dagelijks werk is voor een bankemployee kamp ik nu al een paar dagen met zere botten, gevoelige knietjes en pijnlijke schouders.
Ach ik weet waarvoor ik het doe...... mijn boekenkamer.
2 opmerkingen:
Jeetje, wij zijn ongelofelijk TROTS op je. Ook op Hubbie en Kiddie, maar de inrichting van de kasten is vast jouw ontwerp. Nou maar zien dat er veel nieuwe boeken bijkomen, heb ik er ook nog wat aan. hahahahaha
Ziet er weer gelikt uit, dame!
Een reactie posten