Binnen

Gisteren met Dochterlief en vriendin G. op jacht geweest naar een goed en betaalbaar wedstrijdtenue voor Kiddie. Hubbie was niet teleurgesteld dat zijn aanwezigheid niet nodig werd geacht.

Wel gevaarlijk om tesamen in zo'n luilekkerland op paardengebied te stappen. Na een paar uurtjes sneupen en passen gingen we betalen. Aangezien de betaalautomaat het nogal liet afweten en ik pas na ( echt waar) 8 keer proberen mijn geld zag wegstromen richting winkelier probeerde vriendin G. het na 4 pogingen maar niet meer en ging snel naar de flappentap in het dorp.

Na even een korte stop thuis te hebben gemaakt voor het verorberen van wat vers gebakken eitjes zijn we getogen naar... jawel de manege.

De kinderen die zondag het proefje moesten rijden mochten alvast hun rijdier opleuken. Nu is vriendin G. door veel ervaring een toppertje in het mooimaken van een paard dus die hebben we gewoon gestrikt voor dit karweitje van 2 uur.

Helaas zou Dochterlief niet als eerste op Spikkel rijden dus dat betekende vanochtend een hele vroege gang naar de manege om ervoor te zorgen dat er geen gekken zijn die de knotjes eruit halen. Kiddie dreigde al met lijfstraffen die ze hoogstpersoonlijk wilde uitvoeren voor het geval er toch iemand het bij haar Spikkel had aangedurfd.

Gelukkig was dat nog in orde.

Tijdens haar proef met Spikkel bleek dat de eerdere twijfel over de benen van Spikkel terecht was. Het arme dier is kreupel, Kiddie kon nog haar rit afmaken, maar daarna mocht niemand meer op hem rijden.

Desalniettemin haalde ze 231 punten en 0 fout (toets). Dus ging er een grijnzende Kiddie ( en zij niet alleen) naar huis met rozet en medaille.

Zus van

Ben je aan het uitrusten van je favoriete sport dan ontmoet je wel eens mensen die zeggen; "ben jij niet de zus van". Gebeurde vroeger regelmatig en het was niet altijd vanwege een positieve indruk die Broederlief had achtergelaten. Tegenwoordig is het eigenlijk, als het nog gebeurd, zeer positief want ook jongens worden verstandige ouders.
Ik kijk de man aan en denk hem ergens van te kennen, maar als ik bevestigend antwoord geef blijk ik m niet goed te hebben verstaan.
Hij zei "ben jij Zustertjen?" Nu stond ik met mijn mond vol tanden. Hoe kan hij dat nu weten? Mijn medesporters weten dat niet eens en hij zit gewoon aan de bar.
Blijkt hij de broer te zijn van een medeblogger.

Hij leest echter nooit mijn blogjes.

Kijk, dat is nu jammer.

Ze zijn er weer

Weet jij het?

Peerden

Deze week is het toch wel raak. Ik kom zo vaak in de manege dat ik er eigenlijk wel een bed kan neerzetten.

Maandag geholpen met de stallen uitmesten ( heb zelf niet het meeste gedaan, geef ik toe), paarden vertroetelt door ze zgn. te poetsen.

Een kleine Shitlander ging ervandoor. Ja, zei de expert, hij loopt wel met de andere mee hoor. Niet dus. Uiteindelijk "Bliksem"( what's in a name) weer terug in het hokkie gekregen.

Een van de grotere exemplaren dacht me een "lovebite" te moeten toedienen, maar ach dat hoort erbij. Mazzel dat ik niet zo snel blauwe plekken ontwikkel.

Ondertussen de jonge rijdsters geholpen met pony opzadelen en ook dochterlief laten "vrij rijden".

Natuurlijk moesten er ook nog foto's gemaakt worden en konden er weer emailadressen worden uitgewisseld om hen de resultaten te kunnen laten ontvangen.

Omdat de wens was geuit om foto's van de manege in werking te hebben voor de site heb ik dat vandaag maar eens gedaan zonder mijn handen aan paardenlichamen vuil te maken.

En ik moet zeggen dat zo'n dag vol bedrijvigheid erg leuk is om vast te leggen.

De rest van de week nog veel rijden, logeetje bezighouden, wedstrijdjasje kopen, boodschappen doen en uiteindelijk zondag de "Proef"rijden. Dochterlief dan, ik kijk wel uit!

Black

Ja, er is weer een bommetje ontploft in Huize Zustertjen. Al mijn goede werk ten spijt, als er verf op muren en plafonds gekwakt moet worden dan is het belangrijk om wat van je goede spul aan de kant te zetten.

Vandaag even een muurtje in de verf gezet. Kunnen we beter inschatten hoe licht/donker de rest moet worden.

Al voel ik me door de dampen al redelijk licht in het hoofd, het is wel even slikken: zo donker.

Jiiiiiiiiii Haaaaaaaaa

Gisteravond lekker weer wezen paardrijden. Ja je leest het correct: LEKKER.

Het mocht niet meer op Bolino, maar wel op Bing. En dat ging superfijn.
Uiteindelijk voor het eerst in galop ( wel aan de longeerlijn dat weer wel) en nu moet ik op last van een hele oude regel ( wel 14 uur oud) een appeltaart bakken.
Ach, doe ik toch met alle liefde.

Ji Ha

Toppertje

Ze zal zich wel hebben afgevraagd waarom ik haar kunstwerk niet heb gedeeld met jullie allemaal.

Het is heel simpel ( in mijn ogen dan):

De eettafel staat vol met emmers verf, kwasten, bakjes, een nieuwe plafondlamp, de naaimachine enzovoort, enzovoort dus een piekfijne presentatie zit er nog niet in.
Maar ik ben er zeer content mee en wilde jullie toch alvast een aanblik gunnen van Sunseekers Monnikenwerk.

Ik vind het zo mooi, maar nog geweldiger vind ik dat ZIJ het voor ons heeft gemaakt.

Me sin kreeg'n

Hubbie mocht kiezen waar we onze 2 weken meivakantie zouden doorbrengen. Hij koos.
Ik was tevreden met de keuze. Kiddie maakt het niet uit.
Vandaag vroeg de moeder van een van Kiddies vriendinnetjes of ze mee zou willen in de zomervakantie voor 1 week vakantie in Nederland. Dat wil ze wel!
Alleen wat doen wij dan? Want voor het eerst in alle jaren samen is de Zomer nog niet zo heel helder. We hebben daarom besloten om voor de zomer niets vast te leggen en heb ik, in overleg met Hubbie, ons reisdoel aangepast.

Hij kan niet meer terug, ik heb de overtocht net geboekt!

Britain here we come! Duitsland kan altijd nog!

Rolling

Vandaag belt Hubbie me om me het volgende te vertellen:
toen ik vanmorgen probeerde om niet te vallen bij het uitstappen ging ik met mijn sleutelbos per ongeluk over de moterkap van je auto heen. De kras is nogal diep.
Ik moest lachen, want de manier waarop hij dit verhaal aankondigde suggereerde lichamelijk letsel en daarvan was gelukkig geen sprake. Dus ik was nogal opgelucht dat het verhaal een andere wending nam.

Dat het weer een smak geld kost doet wel pijn.
En dan hebben we de rekening voor de jaarlijkse Camperkeuring nog niet eens binnen.
Geld moet rollen, maar zo hard?

Falen?

Bijna had ik vanavond het leren paardrijden aan de wilgen gehangen.
Ik vind het geweldig, maar sommige paarden hebben wel eens een slechte dag en als ik dat dan ook heb... dan is de combi fataal.
Zo ook Bolino, ik vind haar zo lief en ik krijg redelijk wat voor elkaar bij haar, maar omdat ik nog verre van een stabiele Gerritje ben is ze ook moeilijk te berijden voor mij.
Vandaar dat ik er een tijdje terug van afknetterde. Met de andere paarden die ik af en toe mag berijden ( B. heb ik meestal) heb ik minder problemen.
Maar ik geef niet op. Juist iets moeilijks onder de knie krijgen is een uitdaging.
Nadat ik uit frustratie de tranen al in de ogen had stapte ik over op een ander paard waar ik gewoon, met een zeker gevoel, op wegdraafde. Nu is de instructrice ervan overtuigd dat B en ik niet matchen. Dat is ook wel zo, maar het voelt wel als een soort van falen.
Volgende keer beter? Op een ander dan maar.

Prof

Regelmatige lezers hebben al meerdere keren onze belevenissen kunnen meemaken met een bepaald Caravanbedrijf in E. De eigenaar en wij kunnen elkaar maar niet begrijpen. Het mannetje snapt niet wat service is en klantenbinding is hem vreemd.

Zoals eerder gezegd, als het eenmaal lukt om een afspraak te krijgen en er wordt door de jongens e.e.a. gerepareerd dan is dat zoals het bedoeld is: prima. Dat wel.
Waarschijnlijk hebben we daarom zo lang volgehouden.
We hadden al speciaal een contactpersoon zodat we "de baas" van dit chaotische bedrijf niet hoefden te spreken.

Maar goed. Nu willen we al een hele lange tijd onze "mei 2009 schade" laten herstellen. Drie bezoekjes en meerdere niet nagekomen toezeggingen later heb ik Hubbie gezegd dat we desnoods naar Vlissingen gaan voor de reparatie, maar dat het nu echt klaar is met die vent.

Dus de verzekering gebeld en gevraagd welk bedrijf door hen wordt aanbevolen buiten de CCE.
Dat hebben we gevonden.

Toen heeft Hubbie dit mailtje gedaan

Geachte heer S,

Meerdere malen zijn wij bij uw bedrijf geweest om de schade van mei 2009 aan onze camper te laten herstellen.

Ondanks diverse toezeggingen hebben wij tot op heden niets meer van u vernomen en wij zien derhalve af van herstel.

Wij hebben de indruk gekregen dat wij niet welkom zijn en komen tot het volgende besluit.

"Wij wensen niet meer door uw bedrijf, of in uw opdracht, benaderd te worden op geen enkele wijze door wie dan ook."

Wij vertrouwen erop u hiermee afdoende geïnformeerd te hebben.

Met vriendelijke groet,

x

Krijgen we dit als antwoord:

Geachte heer ,

Dit komt niet echt als een verrassing ,
Hierbij laat ik u weten volledig achter uw beslissing te staan.

Met vriendelijke groet ,

G S.

Ik wist wel dat ik het goed had aangevoeld! En dat antwoord, wat een prof vinden jullie ook niet. Als hij nu eerder gewoon eerlijk was geweest had ik het nog kunnen waarderen ( een beetje) maar nu... Tss.

Old and Wise????

Hoe maak je een website? Je krijgt er eentje gratis bij je mail dus moet te doen zijn toch?
Grumph. Ik snap het blijkbaar niet, want het is me na een heleboel gepiel nog steeds niet goed gelukt. Dan maar webklik.nl. proberen. Ook daar lukt het me nog niet helemaal.

Ik ben gewoon te oud en/of te dom hiervoor. Dat zal het zijn!

What's next?

De laatste weken begeven een groot aantal handige apparaten het.
De koffiezetter , de waterkoker ( voel me nog een verrader nadat ik de oude, nog werkende koker had ingeruild uit cosmetische overwegingen en zie hier de straf) en de stofzuiger heeft ook al wat gebreken. Die koffiezetter zien we de eerste tijd niet terug, garantie hé! Daarom onze oude, getrouwe Braun uit de kelder gehaald en die doet het prima. Ook deze was alleen vervangen uit cosmetische overwegingen!!!!! Een nieuwe waterkoker staat al te pronken in de keuken, want zonder mijn "cup of tea" is het leven veel te zwaar.
De stofzuiger is al een tijdje gebrekkig. Hubbie heeft al aardig wat scheldkanonnades ingehouden omdat het ding uit elkaar valt onder het stofzuigen. Ikzelf ben gewoon wat gaan aanklooien met plakband en het ding deed het weer prima. Dacht ik. Nu ikzelf het hele huishoudelijke takenpakket tot mijn bezigheden mag rekenen komt het ding me de strot uit. Dus vanmorgen een nieuwe gekocht. Lichtgewicht, van een goed merk en lekker sterk. De oude bewaren we voor boven. Hoef ik niet telkens het dingetje heen en weer te slepen.
Nu alles om ons heen kapot gaat ben ik bang voor de volgende crash.
Misschien moet ik Smitsky maar vragen om haar droger nog niet te verkopen. Die van ons is, net als de wasmachine, op een kritieke leeftijd. Zul je net zien..

Werken

Na vele afzeggingen vanwege het erbarmelijke weer is het eindelijk gelukt om mijn ex-collega in, zoals ze zelf zegt, "The Middle of Nowhere" te krijgen voor de langverwachte fotoshoot.

Na ruim 5 uur foto's maken hadden we o.a. deze:

Aangezien mijn model niet mee wilde eten en ik aardig moe was geworden na deze enerverende middag waren we erg blij met de uitnodiging van Smitsky: eten bij de wok.

We zijn nu helemaal niet meer vooruit te branden.

This is the moment

Manlief gaf alvast fiat voor het wegkeilen van zijn ouders oude administratie. Ikzelf ben nog steeds op zoek naar die ene doos met mijn favo kinderboeken.
Dus vandaag is het zover. Alle afspraken afgelast, geen reden om het huis te verlaten ..

ik kan de zolder gaan opruimen!

Le(z)ren

Vandaag mocht ik weer net zo vroeg op als de rest van Familie Zustertjen omdat de camper voor de keuring moest.
Het is natuurlijk lastig om een auto mee te nemen als je de camper al aan het besturen bent.
Dit werd zogezegd een "Team effort".
Allereerst moest mijn kleine zwarte bolide de camper zien aan te zwengelen want we waren er al achter dat de accu toch echt zijn laatste adem had uitgeblazen.

Toen ben ik, na kindlief ( lopend) via de linke glijbaan annex stoep op school te hebben afgeleverd teruggetuft om Manlief op te pikken en naar huis gegaan zodat hij zijn auto kon pakken om te gaan werken.


Thuis gekomen een bammetje gepakt met een kop thee en ben ik gaan LEREN ( = studeren).


Daarna papier, plastic en glas ingeladen en weggebracht naar de Kringloop. Daarna snel de broodnodige ( fruitschaal was bijna leeg) vitamientjes in huis gehaald bij de schoolsuper want ja nu ik thuis zit is dat wel een van mijn hoofdtaken geworden: zorgen dat de innerlijke mens niet op een droogje komt te staan in dit huis.
Toen Kindlief opgepikt en naar de manege gereden, mooi vroeg, daarna naar De Bank om de langverwachte Eurostyle bal ( + rugzak) door Kindlief in ontvangst te laten nemen ( ze was zo blij, ze had er maar 3 maanden op hoeven wachten!). Naar de slager geweest en daarna naar huis. Even met Dochterlief geWIIt en toen weer met hele gezin de camper opgehaald, gekookt en toen was het kinderbedtijd. En nu?




LEZEN. Ik vind dat ik wel een paar bladzijden heb verdiend. Toch?

Ughe ughe

Het is 1 uur 's nachts en nee, ik ben niet op omdat ik niet kan slapen.

Alhoewel eigenlijk ook weer wel, want wie kan er slapen als er elke 10 seconden een gekriebel in je keel omhoog komt zodat je je longen eruit wilt hoesten om er vanaf te komen?

Ik ben niet verkouden, maar dat megagiftige spul waarmee ik vandaag de zwarte schimmel van de douchetegels heb lopen afweken kon weleens de oorzaak zijn.

De hele dag al was het wat irri in mijn strot, maar dat is nog wel te doen. Ben natuurlijk ook een echte "die hard" dus "no problemos at allos". Alleen de allerbeste positie van je hoofd tijdens je slaap is toch wel een zacht, koel kussen maar dan begint het gelazer.

Aangezien ik mijn liefste een goede nachtrust gun ben ik maar even een spelletje gaan doen op de computer: Zuma.

Vreselijk leuk is dat. Bedankt Sunseekers voor deze dubieuze tip. Gelukkig had ik de proefperiode van 60 minuten er vlot doorheen gejaagd en ben ik nu genoodzaakt om het mandje maar weer eens op te gaan zoeken.

Hopelijk hebben de Anta Flu en het bekertje water genoeg geholpen.