Binnen

Gisteren met Dochterlief en vriendin G. op jacht geweest naar een goed en betaalbaar wedstrijdtenue voor Kiddie. Hubbie was niet teleurgesteld dat zijn aanwezigheid niet nodig werd geacht.

Wel gevaarlijk om tesamen in zo'n luilekkerland op paardengebied te stappen. Na een paar uurtjes sneupen en passen gingen we betalen. Aangezien de betaalautomaat het nogal liet afweten en ik pas na ( echt waar) 8 keer proberen mijn geld zag wegstromen richting winkelier probeerde vriendin G. het na 4 pogingen maar niet meer en ging snel naar de flappentap in het dorp.

Na even een korte stop thuis te hebben gemaakt voor het verorberen van wat vers gebakken eitjes zijn we getogen naar... jawel de manege.

De kinderen die zondag het proefje moesten rijden mochten alvast hun rijdier opleuken. Nu is vriendin G. door veel ervaring een toppertje in het mooimaken van een paard dus die hebben we gewoon gestrikt voor dit karweitje van 2 uur.

Helaas zou Dochterlief niet als eerste op Spikkel rijden dus dat betekende vanochtend een hele vroege gang naar de manege om ervoor te zorgen dat er geen gekken zijn die de knotjes eruit halen. Kiddie dreigde al met lijfstraffen die ze hoogstpersoonlijk wilde uitvoeren voor het geval er toch iemand het bij haar Spikkel had aangedurfd.

Gelukkig was dat nog in orde.

Tijdens haar proef met Spikkel bleek dat de eerdere twijfel over de benen van Spikkel terecht was. Het arme dier is kreupel, Kiddie kon nog haar rit afmaken, maar daarna mocht niemand meer op hem rijden.

Desalniettemin haalde ze 231 punten en 0 fout (toets). Dus ging er een grijnzende Kiddie ( en zij niet alleen) naar huis met rozet en medaille.