vrijdag 13 mei 2011

Vrijdag de 13de

Vandaag was het zover. We moesten nu echt weer terug naar Olanda. Kiddie had het er moeilijk mee. En ik was ook niet helemaal droog in de oogjes.
Maar helaas, we konden er niet aan ontkomen: de plicht roept en dat betekend terug naar school en werkplek na 10 heerlijke, warme dagen met onze Zonnige vrienden.
Het is natuurlijk wel een aparte dag om met het vliegtuig te gaan, maar ach we zaten met de aardbeving ook dichtbij en dat ging toch ook goed.


Alles ging lekker vlot tot dat we moesten boarden.

We hadden op de heenweg 3 tassen meegenomen als cabin luggage. Allemaal geen enkel probleem. Het werd netjes gewogen en alles was okee, we hadden zelfs nog kilootjes tekort.
Op de terugweg namen we nog wat extra artikelen mee , dus het was wel belangrijk om het gewicht goed te verdelen. Zo gezegd , zo gedaan.
Helaas, Hubbies ( op de heenreis goedgekeurde tas) mocht niet als handbagage mee.
Of we ff € 40,- wilden dokken want de gate ging sluiten binnen 1 minuut.
Kijk, dat zo'n tas te groot is ( al was hij in lege toestand binnen gestelde afmetingen) als hij is volgepropt kan ik me voorstellen, maar we hadden hem juist zo leeg mogelijk gelaten en op de heenreis was het ding gewoon goedgekeurd.
Hubbie is vrij rustig van aard, maar toen niet meer.
Ik, ja ik, moest hem kalmeren , lapte de schade en vroeg meerdere keren ( wel krengerig) om een bewijs van betaling. Uiteindelijk wordt bij het instappen de tas weggegrist om in het ruim te gaan. En ik mocht NIET onze dure camera's eruit halen.
Ik flipte! Kom niet aan mijn camera's. Zijn ze nu helemaal van de pot gerukt!
Gelukkig kwam er op dat moment een kwibus met gezag ( en Engelstalig) voorbij en die liet de tas terugkomen zodat ik alles eruit kon halen.
Kiddie vroeg later ( veel later) of ik toen huilde. Bijna wel, moet ik toegeven.
Na deze consternatie kwamen we als laatste in het vliegtuig en konden we niet bij elkaar zitten.
Wel saai hoor, ik zat naast een ouder echtpaar met oordoppen in en de oogluiken dicht.
Ondertussen hoorde ik Hubbie luid lachen 4 rijen achter mij.
Gelukkig had hij de moed er alweer in.
Na een bumpy landing kwamen we weer heelhuids aan op het vliegveld Weeze.
Mooi op tijd om Kiddie die middag in haar nieuwe paardrij-outfit te laten lessen.
Dus niet. Alle paarden op de manege zijn ziek.
Is het toch een echte vrijdag de 13de.

2 opmerkingen:

s1m0ne zei

Owowow, wat een toestand. Kan me een paar volgelopen traanbuizen goed voorstellen. Blijf met je tengels van de plaatjesmakers af! Zijn ze nou helemaal betoeterd! Gelukkig zijn jullie weer heelhuids thuis en het cameraspul ook :-)

sunseekers zei

Zijn ze daar bij Ryan air nou helemaal gek geworden???????? Heen goed en terug niet???? Ik wed dat Hubbie wel even in de pen klimt. Jammer dat jullie weer weg zijn, maar prettig dat jullie weer veilig thuis zijn. XXXXXXXXXXXXXXXXXXX