Hemel fahren

Afgelopen weekend vanaf Hemelvaartsdag een weekendje weg ingepland.


Aangezien we ook nog het NK Turnen willen gaan bekijken ,vanwege de deelname van de dochter van vrienden, gaan we naar het verre Terneuzen.


Nu is Zeeland mijn geboortegrond maar het is echt wel een ommelandse reis.


Dus op de heenweg heeft de meesterplanner (ik dus) een mooi kasteel uitgezocht om te bekijken. Even eruit en de beentjes strekken en een goede oefening qua planning voor volgende zomervakantie. Want alles is nu een generale repetitie voor 3 weken Groot-Brittannie.


De weervoorspellingen waren niet erg positief, maar ach zo'n kasteel heeft doorgaans wel een dak er op dus dat mag de pret niet drukken.



Zodra we in de camper stapten hoorden we het weerbericht: zonnig en hooguit een onweersbuitje. Hoe geweldig kan het allemaal toch gaan.


Al toerend richting Kasteel Ammersoyen begint achterin het klagelijk geluid van de kleine dame irritant door te klinken bij ondergetekende.


Ik weet het nu zeker. De eerste reisdag is zeker niet mijn beste dag voor een stralend humeur. Uit ervaring weet ik al dat dat op dag 2 merendeels is weggeebt. Gelukkig maar.

Ondanks gez.. van de achterbank zijn we allen toch blij met onze nieuwe vakantie ervaring.


Lekker vaak naar campings met altijd wel een schommel en dan ook nog vaak zee en kastelen. Wat wil je als meisje van 6 nog meer.


Uiteindelijk aangekomen op de camping in Baarland, aan de overzijde van Terneuzen .

Heel groot en zeer goed verzorgd, maar dit bevestigd wel weer dat we liever volgende keer wat kleinere campings gaan opzoeken. We hebben alles aan boord dus veel extra is niet nodig.


Dag 2 zijn we lekker naar Middelburg geweest. Effe nieuwe woorden leren, want waar zet je ons gevaarte dan neer zonder dat je uren moet sjouwen?

Nou hier dus: goed voorbeeld doet volgen.








De belangrijkste attracties waren nu binnen loopafstand. Je wordt bijna doodgegooid met abdijen en kloosters en zowaar hebben ze hier ook een Lange Jan. Nee niet dat lapje snoep dat je zelden normaal uit de verpakking kan peuteren maar een hoge toren. Volgens het meisje aan de kassa, ze zat er voor de 2de dag, waren het 102 tredes naar boven. Leek me erg weinig, maar het klonk goed. Nadat ik een paar jaar geleden compleet met koppijn van de inspanning de toren in Zierikzee had beklommen had ik mij niet meer aan zo'n intensieve beklimming gewaagd.






Net 10 tredes gehad komen we een dame tegen die zegt: het klopt niet, ik heb ze geteld het zijn 206 tredes. Oeps als dat maar goed gaat. Gelukkig vind Lynn het zo spannend dat ze superrustig en voorzichtig naar bovenklimt, met moeders als vangnet en klimhulp erachter. Daardoor heb ik niet de neiging naar boven te sprinten zoals hubbie heeft gedaan. Eenmaal boven ben ik amper vermoeid en dit bevestigd wederom dat mijn conditie veel beter is geworden de laatste maanden.



Middelburg is dus mooi, maar volgens het kleinste familielid is de zee nog leuker.




Dus naar zee, Lynn's passie en ook wel een beetje de mijne. Maar de parkeerplaatsen zijn vol. Enne we zijn wel wat aan de grote kant.


Toen hebben wij het goede voorbeeld maar gevolgd. Waar 1 schaap over de dam is...





Gewoon doen dus.

Nadat we weer verder gingen kwamen we zo'n 250 meter
verderop een megaparkeerplaats voor o.a. campers tegen.


Zul je altijd zien.






Na het uitwaaien zijn we met onze vrienden
lekker wezen eten.

Lady Lynn nam heerlijke lasagne maar verbrandde haar vinger. Dus rap naar de kraan en koelen die handel. Na een gelpakking en megadotten verband, verstrekt door oberes, ging het tafelen verder. Vis was ook lauw nog te pruimen dus niet getreurd. Lynn vond het allemaal niet meer zo lekker, al had ze zich er vooraf nog zo op verheugd. Na een paar hapjes en, niet onbelangrijk, een mega ijsje was het leed weer geleden en gingen we met achterlating van een lading verband in de vorm van een vinger (zonder inhoud) weer naar de camper.

De volgende dag vroeg opgestaan om het turngeweld te gaan aanschouwen. De turnster in kwestie was niet helemal fit en had de dag ervoor al aardig wat afgespuugd. (Andere kleine turnstertjes gingen daar mee door in de zaal, brrrrrrr).

Ondanks dat zette ze een enorme goede prestatie neer en werd ze net niet eerste.

Op de terugweg dachten we (lees: ik) we luisteren niet naar onze vrouwelijke navi, maar we nemen het veer Kruiningen-Perkpolder en niet de Westerscheldetunnel. Dus onder het genot van een werkelijk overheerlijke , maar enorm plakkerige Zeeuwse Bolus gingen we op pad. Een uur extra tijd om de volgende bestemming te halen.

Wisten wij veel dat dat ding allang uit de vaart is. Ik kan me nog herinneren dat deze veerdienst regelmatig werd genoemd bij de verkeersinformatie. Dat betekende dus toch de tunnel voor de tweede keer a 16,50.

Helaas betekende dit 1 uur extra reistijd en mogelijk missen van de laatste rondleiding op kasteel Hernen, onze laatste pitstop

Kasteel Hernen is vooral bekend vanwege de serie Floris. Als dat geen nostalgie is.

En idd we misten de rondleiding met 10 minuten, maar ach we hebben wel wat kunnen rondkijken. Volgende keer beter.

Uiteindelijk waren we rond 6 uur weer op de thuisbasis. Moe maar voldaan.