Kleffe boel

De laatste loodjes voor de zomervakantie wegen ons kiddie (en daardoor ook ons ) zwaar.
Al weken is ze overgevoelig, snel moe en makkelijk aan het huilen te brengen (ideaal als je daar een dubieus genoegen uit zou putten). Dus wat probeer je dan als ouder?
Juist, op tijd naar bed met het kind. Dat ze dan nog een paar keer naar beneden komt om zgn te plassen (welhaast onmogelijk als je weet dat ze zeer weinig drinkt en het zo warm is dat die milliliter vochtinname al verdampt is voor het door de slokdarm heen is) nemen we maar voor lief.
Uiteindelijk slaapt ze dan net voordat wij zelf afgepeigerd het mandje opzoeken.
's Morgens moet je haar wakker maken en is ze in opperbeste (lees: a la premenstruele) stemming als je pech hebt.
Maar vanmorgen wisten we niet wat er gebeurde. Ze was al om 05:30 wakker ( volgens Hubbie)en vroeg of ze de Nintendo mocht ophalen. Na een uurtje ging ze, terwijl ik onder de douche sprong, naar beneden. En wat heeft die kleine van 8 gedaan?
Ze heeft ons ontbijt en lunchpakket klaargemaakt!!!
Doet ze anders nooit hoor (voordat ik van kinderarbeid word beticht).
Ik vond het zo lief van haar dat ik maar niet heb gezegd dat ik ,tussen de middag, hard terugviel naar mijn lagere schooltijd toen ik nog wel gekristalliseerde zoetigheid op brood wilde.
Want ja, die nectarineperzik jam had ik zelf gemaakt, dus mag ik niet klagen.
En dat doe ik zeker niet. Wat met liefde is gemaakt smaakt altijd lekker.

Het glas is halfvol

Ik ben momenteel erg bezig in mijn hoofd. Mijn vertrek is nog 5 maanden weg en ik probeer alles om nog een functie in het bedrijf te bemachtigen.
Maar heel eerlijk denk ik niet dat dat gaat lukken. Op alle afdelingen zijn ze aan het reorganiseren en volgend jaar moeten er 5500 weg bij de overgebleven club.
Dat ze net zo'n mooie regeling gaan krijgen als ik nu krijg valt nog te bezien.
Stel dat ik wel wat vind binnen het concern en ik ben volgend jaar alsnog aan de beurt?
Ik begin me al redelijk te verzoenen met het idee en denk dat als het eenmaal zover is, ik blij zal zijn met de beslissing. Ik weet ook al wat ik wil gaan doen buiten de Bank. Okee het verdiend nooit zo goed als nu, maar geld is ook niet alles.

Kijk zo ver ben ik dus al. Bedankt Smitsky, het helpt.

Zwoel

Afgelopen weekend hadden we ons jaarlijkse vriendenweekend. We gaan dan kamperen.

Een van de stellen, en dat zijn wij niet, is niet zo into het kamperen en er werd voorheen regelmatig excuses aangeboden in de trant van"wij weten niet hoe het hoort, dat kamperen".

Allereerst ben ik nogal allergisch voor het "doen zoals het hoort" want wie bepaald dat nu eigenlijk? Tuurlijk geef je je kind wel mee wat in ons landje en daarbuiten als wenselijk gedrag wordt gezien. Meestal zijn dat omgangsvormen waar we achter kunnen staan of in ieder geval willen we andermans gewoonten respecteren.

Maar goed, ze gaan nu al een paar keer mee, met een geleende caravan, dus mogen ze nu wel doorgaan als zijnde licht gevorderd.


Ook al was ik voor de zoveelste vrijdag in een rij "eerder naar huis" gegaan, toch kwamen we als hekkensluiter op de camping.
Het zou dit weekend heerlijk warm worden. Mooi vooruitzicht.
















Jammer alleen dat al die hevige onweersbuien net over onze camping kwamen. We hadden in korte tijd een eigen vijver in de achtertuin.

Zaterdagochtend was het bewolkt en benauwd en was elke stap een behoorlijke aanslag op je energie. Oftewel het "ideale" klimaat om een paar uurtjes te gaan rondfietsen. Er werd eenzelfde intensiteit van buien verwacht als vrijdag, maar we besloten te doen alsof we gek waren en namen de grote gok.
Na een welverdiende stop bij een heuse ijssalon en de nodige shoppings bij de buurtsuper, voor de BBQ (ja, ja), gingen we via een omweg terug naar de kampong.

Na nog even het zwembad onveilig te hebben gemaakt aangezien ik 2 x door zo'n doodenge op een bobsleeparcours lijkende buis ben gegaan (je moet je grenzen verleggen nietwaar) hebben we de BBQ aangestoken.

Wonder boven wonder bleef het de hele dag DROOG.

Na een zweterig nachtje (dat wordt wat straks in Frankrijk) kwam ik zeer brak mijn bed uit.
Terwijl ik nog gewoon had geslapen had een van de vrienden 's nachts zo'n last van de housemuziek (de rest van ons heeft niets gehoord) dat hij door het woelen zijn vrouw al zover had dat ze zei dat hij de auto maar moest pakken en naar huis gaan. Dus hij is maar in de auto gaan liggen pitten.
Hij en ik lagen zondagmiddag na een paar uurtjes zwemplezier al redelijk vlot te knikkebollen in de tuinstoel. Je weet wel zoals vaders op zondagmiddag vroeger pleegden te doen.
Na een weinig voedzame avondmaaltijd namen we afscheid en hebben besloten dat we bij ons volgende kampeerweekend de 30-jarige vriendschap van de mannen op ludieke wijze gaan vieren.
En jawel: het is volgend jaar ONZE beurt om te organiseren.

Zielig

Jammer dat ik niet van alcohol houd. Want ik voel me zielig en vraag me af of dit nu een moment is dat een ander zich misschien een stuk in de kraag zou zuipen.

Waarschijnlijk wel, maar ik maak een kop supersterke British tea en het gevoel ebt weg ( de zak M & M's helpt ook moet ik toegeven).

Fijn

Ze zitten doorgaans te genieten van hun leventje in het zonnige zuiden. We hebben ze voor het laatst kunnen aanraken in December 2008. Heerlijk weer even elkaar vastpakken en lekker keuvelen met elkaar alsof we het gesprek van gisteren weer oppakken.
Een leuke bijkomstigheid: onze bestellingen zijn meegekomen.


Ik heb voor 10 jaar genoeg dopsop. Hubbie voor eh 1 jaar(?) hikvocht.

Hihihihihihihi

Vaderdag

Vandaag vaderdag in Nederland. Maar ook de dag dat Kiddie voor het eerst een proef gaat rijden met een pony. Dus vanmorgen ontzettend vroeg ,met bolle ogen van de slaap, vader de kadootjes laten uitpakken. Kiddie in de prachtige kleding gehesen en daarna met z'n allen richting manege.



















De eerste keer moet je de proef samen rijden met een ander kind (dat is minder moeilijk en minder eng). Helaas kwam het meisje niet opdagen en moest ze het alleen doen.

En dat deed ze GE-WEL-DIG. Met Hubbie en oma op de tribune ging ze als een zelfverzekerde amazone aan de slag. Ze is dus voor de eerste proef geslaagd!


De verrassing van vandaag was dat vaders gratis op een paard mochten rijden, om het een keer te proberen. Ik had Hubbie van de week al wat voorbereid en hij gaf geen sjoege. Dat is meestal geen slecht teken( tenminste als hij heeft geluisterd). Kan nog alle kanten op. Na nog wat gepolst te hebben bij Hubbie ( en er nog steeds geen ja of nee uit zijn mond kwam)heb ik m opgegeven voor een rit. Toen puntje bij paaltje kwam wilde hij niet. Hij vond het te eng. Maar toen zei dochterlief met tranen in de ogen: "jullie zeggen altijd dat als ik het spannend vind ik het gewoon moet proberen". Oeps, ja manlief daar kan je niet tegenop. Nou de kanjer heeft het gedaan. En omdat menigeen ons niet zal willen geloven, hebben we hier het bewijs.

Drive

Een paar weken geleden hadden we hier zo'n stormy night met mega hagelstenen. Zoals al eerder verteld, mijn auto, de camper en de schommelbank zijn gehavend uit de strijd gekomen.

Wat is het moeilijk voor schadeherstelbedrijven om binnen een redelijke termijn tot reparatie over te gaan. De bekendste, die "zorgt" keek eerst naar de schade van de camper, maar vergat te melden dat ze maar een deel konden maken dus mocht de expert nogmaals opdraven bij bedrijf nr. 2. Bedrijf nummer 2 hebben we al een minder goede verstandhouding mee, maar als ze uiteindelijk wat maken dan doen ze dat wel goed. Maar een "offerte"opstellen is heel erg lastig, daar heb je toch wel een weekje of 3,4,5,... ( 12?) voor nodig. De verzekering wacht, wij wachten, maar er is nog steeds geen bericht.

Bedrijf nummer 1 heeft een dag na de hagel ook de schade van mijn zwarte seatje bekeken en jawel van de week waren wij aan de beurt. Wel naar een filiaal 40 km verderop, maar dan komen ze je auto wel ophalen. De leenbolide die ik de komende week (blijkbaar doen ze het de komende dagen ertussendoor) heb is een luxe stationwagen. En laat Hubbie daar nu erg gek op zijn.
















Hij is wel veel voor wissewasjes weg. Ach mannen en auto's.

Maar natuurlijk

Staat er zo'n stoffig stelletje voor je om geld op te nemen (jawel dat bestaat nog).
Je weet wel van die mensen die eruit zien alsof ze enorm begaan zijn met het milieu, elk dubbeltje omdraaien en vooral niemand voor het hoofd willen stoten.
De man tekent het bonnetje en ik vraag hoe hij het graag uitbetaald wil hebben.

"In Natura" zegt hij.

Nou zei ik lachend: lijkt me geen goed idee.

Zijn rode hoofd bevestigde mijn vermoeden dat dit grapje "een ongelukje" was dus ging ik er maar niet op door.

Volgens mij had zijn vrouw niets door, maar ik had dikke lol.

Elk nadeel heeft zijn voordeel

De kogel is door de kerk. De datum is bekend.
De week dat mijn afdeling officieel niet meer bestaat.
Gut ben ik toch zomaar vrij met kerst.
Is dat mazzel hebben!
(zei ze schamper).

Ze Moefies

Laatst had ik met een goede vriendin afgesproken dat we gezellig met z'n tweetjes regelmatig een bioskoopje zouden pakken. Aangezien naast mijn werk een mooie bios is kan ik dat dan combineren met een avondje klanten lastigvallen (= bellen) en daarna kruipend naar de overkant.
Echter ik mag niet alleen op kantoor blijven vanwege het onveilige karakter. Dus moet iemand met mij samen achterblijven voor het telefoonavondje.
Dat werd lastig voor de dag die we hadden afgesproken dus werd er spontaan een dag eerder (gisteren dus) de weg naar het gezellige avondje geplaveid. Maar ik had geen privégarderobe meegenomen. Moet kunnen denk je dan, met je bedrijftenue in de bios zitten. Nou ik doe het maar niet meer. Ik wilde natuurlijk niet opvallen anders krijg ik ook tijdens mijn vrije avond nog vragen over overboekingen, verzekeringen, pasaanvragen en waarom de service niet meer is wat het geweest is (lees: waarom hebben jullie geen blik medewerkers die kan worden opengetrokken als ik 1 x per jaar de Bank inloop). Dus verstandig om, in ieder geval als het licht aan is, je jas aan te houden. Maar weet je wel hoe warm het in zo'n zaal is? Klotsende oksels als gevolg. Aangezien de film een lange zit was begon door het warme klimaat ook mijn zitvlak aardig te kriebelen en na een tijdje was de ene kant van mijn kont in slaap gedonderd.

Maar het moet gezegd: ik heb het enorm naar mijn zin gehad. Gezellig weer eens lekker gekletst en een leuke film gezien.

http://www.angelsanddemons.it/

Zijn voorganger vond ik lang zo mooi niet. En Ewan met zijn heerlijke Ierse tongval was niet te versmaden. Ik weet het, Tom ligt qua leeftijd meer voor de hand, maar daar vind ik niets lekkers aan. En Rome? Die stad wil ik graag eens gaan bekijken.

De volgende afspraak staat alweer. Wellicht is HP dan al uit. Lijkt me ook super op zo'n gigascherm.

Organize!

Tjonge jonge wat hebben die 8- jarigen tegenwoordig een drukke agenda. Het lijkt wel of alles nog even aan het einde van het schooljaar moet worden afgewerkt.

Laten we wel wezen, menig kind is al aardig aan de latten zo richting zomervakantie en als je dan ook nog aan het (bijna) eind een vierdaagse moet lopen (wat een heksenketel is zo'n intocht),op een podium moet staan en zachtjes vertellen over je sport,

op meerdere kinderpartijtjes je gezicht laten zien en, last but not least,een paardrijproef moet/mag doen dan, staat je wereld toch wel op zijn harses.

Ik zal blij zijn als we volgend weekend hebben gehad, dan is het al weer wat rustiger en kunnen we ons gaan voorbereiden op de Zomervakantie.

Trip down Memory Lane

Gisteren was het zover: de vierdaagse.

Dochterlief wilde zo ontzettend graag meedoen en dat deed me deugd. We hebben haar duidelijk aangegeven hoe ver het was. Zoals : het is 2 x de afstand naar die berg met abdij (Mont st. Michel) of 2 x van de camping naar dat gouden paleis (Versailles) of 3 x naar het dorp (ergens in de Polder).

Ze was toch heel zeker van haar zaak dus we hebben haar op de valreep nog even ingeschreven. En dan moet je gaan plannen, want het was voor ons de eerste keer. We hadden geen idee hoe laat het circus zou beginnen.

Zo makkelijk als je wat moet regelen.

Uiteindelijk, dankzij de oppas, alles in kannen en kruiken en zou ik 2 x meelopen en de andere 2 met de oppas.

Gisteren was ik nog niet aan de beurt.

Ze was helemaal kapot en ik had daardoor om 8 uur 's avonds een jankend kind in huis. Toen ik zei: dan maar niet meer lopen, was het antwoord: maar dan krijg ik geen medaille. Inderdaad doorgaan dus.

Vanavond "mocht" ik mee. Natuurlijk de avond met de langste route. We kwamen langs mijn oude flat, de wandelroute die ik met mijn hond liep, mijn oude werk (pand is al weg).

Geweldig, maar ik vond het best lastig om in een groep te lopen. Ze lopen of te hard of ze beginnen te slenteren. Af en toe moet je een kind ontwijken dat voor je voeten loopt. (Wegschoppen kan niet want er lopen ouders mee.)

Maar als je al na een kilometertje of 2 hevig moet plassen ( ik dus en niet kiddie) dan baal je als een stekker.

Dat wordt vrijdag geen drinken meer tot 3 uur voor de tocht.

In ieder geval hebben we het met gemak gehaald. Ik ben beretrots op mijn meissie.

Poging 2

Deze week nog maar een poging gedaan bij een grotere zaak.
Ik kom al een paar jaartjes amper in zulke zaken, maar vroeger deed ik dat heel vaak. Ik was gek op de mogelijkheid om met zo'n koptelefoon op te luisteren naar de LP die je wellicht van je zakgeld ging aanschaffen. Dat bestaat gewoonweg NIET meer. Alles gaat via internet tegenwoordig, maar om nu een platenzaak in te lopen en erachter te komen dat het assortiment merendeels bestaat uit DS, WII, DVD en Blue Ray gaf me toch het gevoel dat ze er gewoon om vragen.



Dat ik die cd maar ga downloaden. Illegaal natuurlijk. Als ik het doe doe ik het goed.
Stelletje mafkezen.

Brrr

Afgelopen weekend hadden we een familieweekend met hubbies kant. We gaan dan elk jaar met elkaar kamperen van vrijdagmiddag t/m zondag. Okee we hebben ook al eens een klein vergissinkje gemaakt en een grote boerderij gehuurd, maar gelukkig zijn we weer bij zinnen gekomen en hebben we de traditie in volle eer hersteld. Nu hebben wij makkelijk praten aangezien kamperen met een camper niet bepaald "back to basic" is. De tentslapers zullen dat ietwat anders ervaren. De 2009 editie was op zijn zachts gezegd wat aan de koele kant en na nacht 1 werden onze reservedekens en slaapzakken ook met open armen ontvangen in het tentenkamp.
Als het maar niet gaat regenen zeiden we nog en jawel ons verzoek is volledig gehonoreerd.

Maar even terug naar het koele aspect van dit weekend.

Traditiegetrouw gaan we vrijdags laat het bed in. Want als je elkaar eens wat langer meemaakt dan alleen op de verjaardag dan gaan de gesprekken wat dieper. Helemaal als het hele drankarsenaal zijn werk doet. Dit weekend was beslist nog verhelderender dan anders. Maar daar zal ik uit privacy- overwegingen maar niet over uitweiden.

Vrijdags was het echter zo frisjes ( 2,5 graden 's nachts) dat we al vroeg op hebben gebroken.

Zaterdag echter hield ik het dankzij de kruidenbitter iets langer vol, maar nadat de drank bij een familielid wel erg begon te werken en er geen touw meer aan het verhaal uit z'n mond was vast te knopen heb ik om 02:00 mijn bed opgezocht. Hubbie echter had het blijkbaar niet zo koud en kwam pas om 05:45(het was echt al licht) om te helpen mijn arme voeten op te warmen.

Maar goed dat hij toch nog kwam anders waren ze afgestorven.

Muziek

Stel:
Je komt in een Vrije Platen Zaak voor een cd van Peter Fox.
Dat is die zanger die ze de hele week al op o.a. 3 FM draaien.
Wat denk je dat de medewerkster zegt (meerdere antwoorden mogelijk)?

a.) Ja hoor , ik zal 'm even pakken.
b.) Die hebben we nog niet binnen.
c.) We zijn een kleine shop en hebben niet alles op voorraad, dus we bestellen m voor u.
d.) Wie?
e.) Hoe schrijf je dat?
f.) We hebben geen Duitse muziek.
g.) Misschien hebben ze dat in een zaak in Enschede, dat is vlak bij de grens.

Krokodilletjes

Van de week heeft Manlief vanwege de enorme pijn in zijn hak mijn fijne schoenen gedragen naar het werk.
Hij moest nu eindelijk toegeven dat ze heel fijn lopen.
Maar hij wil wel een paar die minder lelijk zijn. Toegegeven dat is niet gemakkelijk.
Via de site zijn we erachter gekomen dat er enorm veel varianten zijn bijgekomen en ik voel ook wel voor een moderne versie van mijn lompe exemplaren. Hubbie had ondertussen door dat het merk ook wel wat in zijn smaak had. En dan kom je bij de winkel die het merk verkoopt. Wat zeggen ze dan? Ga maar naar Schiphol daar hebben ze alle types.
Tja...

www.crocs.nl

Bea

In de vorige blog had ik het er al over: Kiddie en Hubbie zijn samen naar de onthulling geweest van het monument voor de Binnenscheepvaart. Naarmate je het ding bekijkt, des te boeiender het er uitziet. Jammer dat ze op zo'n historische plaats (Schokland) zo'n modern kunstwerk neerzetten, maar goed we hadden weer iets te zien nl. onze Bea.
En Annemarie was als voorzitter van de Schuttevaer er ook bij ( http://www.koninklijkeschuttevaer.nl/ ).

Spannend!

De weg waaraan wij wonen doorkruist een echt "Werelderfgoed". We zien dit stukje geschiedenis gaandeweg op een gecultiveerde wijze verwilderen. Omdat dit stukje Polder erg boeiend is wordt er nog wel eens iets georganiseerd. En daarbij komen niet zelden echte BN 'ers voor langs. Dan wordt de weg afgezet en staan er een aantal politiemensen op wacht. Meestal wordt er iets georganiseerd in een weekend dat wij "eropuit" gepland hebben. Zo ook vandaag, maar hubbie en kiddie hebben toch de tijd gevonden om te gaan kijken. Want vandaag gaat Bea het kunstwerk onthullen.


Aangezien ik er de laatste week al dagelijks langs ben gereden heb ik m alvast op de gevoelige plaat gezet. Bij nader inzien lijkt het of elk moment Lala, Dipsy of Po langs gaat komen.

Verdriet

Ik zou zo graag willen vertellen hoe mijn werkuren op De Bank vandaag waren, maar dat kan niet. Ik kan niet vertellen hoe k.. de nieuwe, waarschijnlijk veel goedkopere, waardetransporteur werkt. Wat de gevolgen zijn voor ons en alle klanten (schaarste). Dat ik 2 klanten wel eens bij elkaar in een kamertje had willen zetten ( de schizofrene Iranees tegenover de racistische oude bleekscheet).
Dat ik van slag ben omdat 2 mensen die ik zo graag mag ineens niet meer bij elkaar zijn. Een daarvan kwam huilend vandaag bij me. De ander kreeg ik huilend aan de telefoon. Ik voel mee met ze, al heb ik zelf dit , gelukkig (nog??) niet meegemaakt.
Waarom is het leven soms zo verdrietig?

Zware wissel

Vandaag had kindlief haar schoolreisje. Nu eens niet naar de kinderboerderij, maar heus in een echte grote bus naar "de Wissel"in Epe.
Zoals het een goede ouder betaamt werd ze door manlief vanochtend uitgezwaaid.
Het ophalen zou door de gastouder gebeuren, dus alles goed geregeld.
Maar dan komt bij mij de twijfel, pieker, pieker, slechte nachtrust en toch maar de collega's gevraagd of ze het zonder mij konden stellen vanaf 15:00. Want ik wilde eigenlijk graag kiddie zelf ophalen. Op het werk was het een puinzooi en voor het eerst sinds ik er werk heb ik gedacht: mijn kind is nu even belangrijker.
En dat voelt SCHULDIG. Dat elke andere collega dit al vaker heeft gedaan en ik daar geen bezwaar tegen heb en had (want soms moet je voor thuis kiezen) is 1 ding,maar dat ik het zelf doe is natuurlijk HEEL wat anders.
Voor de zekerheid had ik Kiddie niet blij gemaakt, maar ik was even vergeten dat ze nukkig en snifferig wordt als iets te emo voor haar is. Want toen ik daar stond uit te hijgen van de dolle rit van Zwolle naar Emmeloord keek ze me bozig vanuit het busraam aan en sprong niet uitgelaten in mijn armen zoals in films. Daarna kwamen de tranen. Gelukkig gaf ze later toe WEL blij te zijn dat ik haar kwam ophalen. Pffff.