Gisteren was het zover: de vierdaagse.
Dochterlief wilde zo ontzettend graag meedoen en dat deed me deugd. We hebben haar duidelijk aangegeven hoe ver het was. Zoals : het is 2 x de afstand naar die berg met abdij (Mont st. Michel) of 2 x van de camping naar dat gouden paleis (Versailles) of 3 x naar het dorp (ergens in de Polder).
Ze was toch heel zeker van haar zaak dus we hebben haar op de valreep nog even ingeschreven. En dan moet je gaan plannen, want het was voor ons de eerste keer. We hadden geen idee hoe laat het circus zou beginnen. 
Zo makkelijk als je wat moet regelen.
Uiteindelijk, dankzij de oppas, alles in kannen en kruiken en zou ik 2 x meelopen en de andere 2 met de oppas.
Gisteren was ik nog niet aan de beurt.
Ze was helemaal kapot en ik had daardoor om 8 uur 's avonds een jankend kind in huis. Toen ik zei: dan maar niet meer lopen, was het antwoord: maar dan krijg ik geen medaille. Inderdaad doorgaan dus.
Vanavond "mocht" ik mee. Natuurlijk de avond met de langste route. We kwamen langs mijn oude flat, de wandelroute die ik met mijn hond liep, mijn oude werk (pand is al weg).
Geweldig, maar ik vond het best lastig om in een groep te lopen. Ze lopen of te hard of ze beginnen te slenteren. Af en toe moet je een kind ontwijken dat voor je voeten loopt. (Wegschoppen kan niet want er lopen ouders mee.)
Maar als je al na een kilometertje of 2 hevig moet plassen ( ik dus en niet kiddie) dan baal je als een stekker.
Dat wordt vrijdag geen drinken meer tot 3 uur voor de tocht.
In ieder geval hebben we het met gemak gehaald. Ik ben beretrots op mijn meissie.
3 opmerkingen:
Nee, wegschoppen kun je niet maken.. whahaha
Maar ik ben ook beretrots op jullie!!
Gaaf hoor, sportievelingen, zeg maar tegen Kiddie dat ik heel benieuwd ben naar haar medaille, maar zonder medaille vind ik jou ook wel erg sporty
Knap hoor!! en het wordt ieder jaar makkelijker en die medaille he, die is heel bijzonder
Een reactie posten