Over 17 dagen zitten we ruim 8 uur in een vliegtuig. Waarschijnlijk op waardeloze stoelen met nauwelijks beenruimte en daardoor even en passant trombose oplopend.
Maar dat hebben we er, denken we nu nog, voor over om New York te zien.
Nu zijn we alvast wat dingen aan het bespreken. Dollars? Je kunt al pinnen op Schiphol in dollars.
De gezamenlijke (vreet en zuip)pot? Die hangen we om Smitsky's nek en we gooien er allebei een x-bedrag aan kleurloze dollarbiljetten in. Zien hoever we daarmee komen. Een verloopstekker moet ik nog zien op te duikelen aangezien ze daar gebruiken maken van 110 volt. Zijn onze apparaten daar wel geschikt voor? Ontploffingen zijn ze overzees niet zo heel blij mee, dus als we ons verblijf niet willen verlengen is dat ook nog een punt van onderzoek. We moeten onszelf aanmelden via een site of we wel het land in mogen. Maar mijn paspoort is pas volgende week klaar. Proberen niet te vergeten dan de screening te doen.
Mijn fototas moet ook mee, maar waar laat ik dan mijn grote portemonnee met de broodnodige handige plasticjes? Die laat ik thuis ( de grote portemonnee, niet de plasticjes) en ik neem er eentje van Kiddie mee. Niet vergeten om een broek MET zakken aan te trekken c.q. in te pakken. En mijn flesje water dan?
Nou zegt Smitsky: ik heb een rugzakje. Ach wat sneu nou. Wil je erover praten?
3 opmerkingen:
Een rugzakje is een uiterst populaire benaming met een afgepaste hoeveelheid geld voor extra middelen....
altijd makkelijk toch??
't is maar een kleintje hoor.. ;)
Ik dacht juist dat je je rugzak thuis moest laten. Nieuwe ervaringen horen in een nieuwe rugzak. Oude weggooien, probleem opgelost.
Een reactie posten