Vreemd gaan

Omdat het nu wel eens tijd wordt dat ik wordt uitgenodigd voor een soort van sollicitatiegesprek lijkt het me verstandig om maar weer eens wat aan mijn haardos te laten doen.

Wel hard nodig want de huiskapper, van het vrouwelijke deel van dit huishouden, is er een half jaartje uitgeweest om een kind eruit te wurmen en een beetje te wennen aan het moederschap . Onderwijl hebben we geen ander naarstig knippend vrouw(elijk) mens met een bezoekje vereerd.

Snel een afspraak gemaakt voor Kiddie en ik dacht vanmorgen mijn "prijs" in ontvangst te nemen en zgn. "vreemd "te gaan.

Aangekomen bij de kapsalon met een naam die enige samenwerking vermoed staan de jongedames buiten al rokend te wachten op de klant.

"Pak maar even koffie hoor, we komen er zo aan".

Het klinkt erg vriendelijk, maar voelt anders.

Uiteindelijk neem ik plaats in de kapperstoel en keuvelen we een beetje.
Onderwerpen als stemmen en wel of geen drukte in de zaak vallen niet geheel in goede smaak. En ik bedoelde het zo goed. Ik had toch ook kunnen zeggen: "wat een bullshit dat je geen tijd hebt om te stemmen. Je moet prioriteiten stellen. In de tijd dat je voor de deur stond te paffen had je al 3 x je stem kunnen uitbrengen. Wees blij dat we stemrecht hebben, domme blonde doos." Maar dat heb ik niet gezegd. Ze was ondertussen met iets scherps in mijn haar aan het wroeten. Ik kijk dus wel uit.

Mijn haar krult nogal. Dat probeer ik in te dammen, maar zo'n kapstertje moet natuurlijk weer uitpakken en pleurt er allerlei fantasievolle meuk in en zorgt dat ik aan het einde van de rit een he-le-boel kleine krulletjes heb.

Ik kon het niet laten en zei "ik lijk wel een poedel".

Ik ben bang dat we geen band voor het leven hebben gesmeed.