Tjonge wat een week.
Maandag na een 1 daagsweekend weer aan het werk gegaan. Nog steeds een zieke stagiair en dus weer onderbemand. 's Avonds gebeld om iemand terug te laten komen van haar vrije dag voor dinsdag. En passant haar maar in plaats van dinsdag de vrijdag roostervrij gegeven (betekend dat ik m dan niet meer vrij kan nemen, maar a la). Dinsdag de allerrustigste dag van de week was 3 x zo druk als anders. Dinsdagavond nog even tot 21:00 door vanwege het goede doel (geld tellen) en gelukkig, door de hulp van chefken, toch nog een vrije dag, woensdag.
Woensdag bleek geen rustige dag.
Na een knallende ruzie met mutti, de deuren kunnen best hard dichtgeslagen worden zonder ruitbreuk, mocht ik met dochterlief en de poes naar de dierenarts.
Ik voorzag al spuitjes naar de andere wereld en was wel erg ongerust. Gelukkig viel het mee, maar ik heb nog nooit mijn kat, of welke andere kat dan ook, zo ongelofelijk horen krijsen van de pijn. Mijn maag draaide ervan om. De kleine meid kon het niet aanhoren en vluchtte de wachtkamer in. En in de auto kwamen haar tranen. Gelukkig kon ze hier weer een levensles uit trekken. Niet alles kan met zachte hand. Soms doet iets verrekte pijn om het daarna beter te kunnen maken.
Donderdag een lange dag. De klanten wilden maar niet weggaan, zodat de halfuurssluiting 's avonds in het honderd liep en ik uiteindelijk om 19:00 pas richting huis kon gaan. Dan vandaag, 's avonds naar een 50 jarig huwelijksfeest van de ouders van een vriend en daarom moest ik op tijd weg van het werk. Collega biedt lief aan om voor me te werken en was ruim op tijd om me over te nemen. Een uur later dan gepland kon ik weg, met een bezwaard hart want de hal stond gigantisch vol met klanten. Oh wat erg , bah.
Iedereen loopt momenteel op zijn tenen en is compleet op. We worden weer geleefd.
Hoe kunnen we het heft weer in handen krijgen?
4 opmerkingen:
Door, hoe dan ook, positief te blijven. Maar dat lukt je wel ;)
Maar wat had Toffee nu dan?
gelukkig alleen maar een stinkend levensgroot abces. maar daar moest wel even een naald in.
Als je de oplossing weet, bel me dan even, zussie heeft het tel nummer wel. Ook ik heb het gevoel dat de dagen om zijn voordat ik wakker ben, als ik mijn agenda zie krijg ik al hartkloppingen. en bijna geen tijd voor iets voor mezelf. Succes in de komende tijd!!!
Een reactie posten