Momenteel hebben we er ook weer een.
Om cliënten een hoge rente te bieden op een spaarrekening hebben we wat reclameuitingen in de bankhal. Om e.e.a. kracht bij te zetten hebben we heerlijk appels staan in ouderwetse kratten.
Een appeltje voor de....... dorst. Inderdaad.
Menig cliënt begint over de mogelijkheid om de kratjes mee te nemen. Als ze leeg zijn. Anderen denken dat we zelf de polder zijn ingegaan om ze te plukken. Thuh, get real. En iedereen, ook de collega's, moeten beamen dat de appels erg lekker zijn. Tja Poldergrond is natuurlijk een prima basis.
Vandaag was het een andere dinsdag dan anders. Meestal is het lekker rustig, maar nu stond het regelmatig rijen dik in de hal. Ideaal dan om cliënten zoet te houden met een appeltje.
Op een gegeven moment zie ik uit mijn ooghoek een blauw wezen voorbij schuifelen. Dat was dus een plastic zak met een man er in. Slim om zo te zorgen dat je droog blijft. Deze meneer loopt naar de koffie en schenkt in, neemt onderweg even een appeltje mee en gaat weer naar buiten. Okee. Ik sta nergens meer van te kijken.
Niet zoveel later kijkt een cliënt me breed lachend aan en verteld dat ze net een mevrouw de ene deur in zag gaan en twee appels meegraaiend de andere deur door weer verdween. Dat had ik gemist, deze was dus snel.
Voor we het wisten kwam in 1 middag de gehele daklozenpopulatie een appeltje halen. Hmm een appeltje voor de dorst? Meestal gebruiken ze andere dorstlessers. En sparen zit er denk ik ook niet echt in. Ach dan hebben ze in ieder geval 1 dag genoeg vitamientjes binnengekregen.
En gezien het hondenweer van vandaag was dat wel nodig.
1 opmerking:
Whahahaha, een blauw wezen? Geen smurf toevallig?
Wat is die AA toch goed voor de daklozen he? En voor mijn spaarcentjes ;)
Een reactie posten