Happy

Helemaal beurs van de behandeling door de fysiotherapeute van gisteren ging ik vanmorgen mijn vullinkje nog even laten bijschaven. De tandarts was supervriendelijk en bleek ook nog een lach in zijn repertoire te hebben. Heb ik m vorige keer gewoon op een "ik mocht er gisteravond niet op"-dag getroffen? In ieder geval heb ik het plan om meteen een andere tandarts te zoeken voorlopig in de ijskast gezet, want hij heeft het probleempje met mijn kies verholpen. Neemt niet weg dat ik vind dat hij dat meteen had moeten doen, maar goed. Ik mopper al veel te veel en van klagen wordt niemand vrolijk.

Hubbie is aan het solliciteren en heeft misschien een andere job gevonden. Dit betekend helaas voor hem, en ons, dat hij weer 5 dagen moet gaan werken. Hmm, dan maar eens zien of de BSO voor de kleine meid een optie is. Als ze het nix vind kunnen we altijd nog iets anders bedenken. Hoop ik. Maar om oma niet in de kou te laten staan heb ik voorzichtig gevraagd of ze ook een middag dochterlief wil blijven opvangen. Stomme vraag natuurlijk wil ze dat. Met de gebruikelijke pruttelingen van haar kant , ze wil liever dat de kleine elke dag bij haar komt, ziet ze uiteindelijk wel in dat het voor haar natuurlijk wel leuk moet blijven en geen opgave.

Ik ben weer tot een mooie conclusie gekomen: ik heb een geweldige moeder. Ik hoop dat ik uiteindelijk door de kleine ook zo zal worden bekeken, maar of ik oma kan evenaren blijft de grote vraag.

Ik weet in ieder geval dat ik een geluksvogel ben met alles wat ik heb.

Plop

Als een mobiele eenheid in de auto op weg naar het werk om 07:55 begonnen met bellen naar fysiotherapeute, tandarts en levensgezel om de afspraken in het juiste stramien te passen.

De, enorm sympathieke, fysiotherapeute was bereid mij morgenochtend al om 07:30 te ontvangen. De tandarts was pas bereikbaar vanaf 08:30 (wat verbazend zeg!!!) en vroeg of het spoedgevalletje van dochterlief een dagje kon wachten!

Geen commentaar is nu wel het beste denk ik.

Uiteindelijk doorverwezen naar een andere tandarts door de,overigens vriendelijke, assistente, omdat er vandaag alleen een mondhygieniste aan het werk is.

Gelukkig maar want dan krijgt ze tenminste nog een kans op een aardige tandarts. In mijn geval beweerde de, nog steeds vriendelijke assistente, dat het best 6 weken kan duren voor ik aan de vulling gewend ben. Thuh, tuurlijk ga ik dit niet voor zoete koek (auw) aannemen.

Dus nadat ik onverstoorbaar de klachten verder uitleg komt ze tot een Aha Erlebnis en moet ik toch maar komen, morgen. Mwoh, liever de vrije woensdag dan.

De kleine meid mocht om 15:30 naar een andere tandarts en dat bleek een leuke, jonge, vrouwelijke tandarts te zijn. Mooi geregeld toch?

En het resultaat:

Haar kies moest eruit!!!

En waarschijnlijk zit er nog een gaatje. Ze moest wel huilen toen hij eruitkwam,maar heeft zich als een stoere meid gedragen

Woensdag maar een afspraak maken of meteen maar overstappen naar een andere bekkenbeul?

Wordt vervolgd

Okee een paar weken geleden ben ik zonder klachten een deur doorgegaan waarop staat: tandartspraktijk. De praktijken die ze daar uitvoeren zijn vast nobel en bedoeld om erger te voorkomen toch? http://zustertjen.blogspot.com/2007/11/zhe-dhentizt.html

Nou ik geloof er nix meer van. De heer met de martelwerktuiigen die me zeker een 3 kwartier heeft behandeld, zei dat het zo lang moest om het goed te doen. Nou dan had hij er beter 2 uur van kunnen maken, want goed gedaan is het niet. Eerst denk je dat je even moet wennen. Het is net of je bewerkte kiezenrij iets te hoog in de kaak ligt want de andere kiezen raken elkaar niet meer. Als je dan met een beetje moeite de kaken op elkaar krijgt hoor je een knappend geluidje en dat is niet van een gezellig haardvuur. Sindsdien heb ik ook nog continu een zeurderig pijntje.

Dus maar weer bellen toch? Garantie lijkt me.

Nou die tandartsen hebben blijkbaar een luizenbaantje want je kunt ze alleen 's morgens bellen, of het moet spoed zijn. Nou dat is het ( nog) niet. Tot 2 keer toe was ik te laat om te bellen en ach denk je misschien went het wel.

Maar nu heeft ineens de kleine meid kiespijn. Zelfs zo erg dat ze huilend in slaap valt. Dit is zwaar voor moeders.

Dan maar snel een afspraak maken en meteen voor mezelf ook.

Hopelijk kan ze meteen terecht morgen. En voor de tandarts hoop ik dat ik hem niet weer krijg, want de eikel kan er geen pest van. En van mijn dochter blijft hij af.

Ik wil mijn oude tandarts terug!

(In) maken

Een van mijn favo tijdverdrijven is het maken van jam, chutney, siroop, stroop e.d.

Eigenlijk alles wat maar te maken heeft met vers fruit (en groenten) en het conserveren daarvan dmv suiker, azijn en alcohol.

De Ananas Mango Jam vind al gretig aftrek en ik hoop dat de kweeperen brandewijn ook gaat smaken.

Ik vind het heerlijk om urenlang op internet te sneupen naar recepten. Mijn voorkeur gaat uit naar oeroude recepten. Hoe ouder hoe beter! En passant kom je er achter dat de Kweepeer geen peer is en dat er al vele eeuwen terug in Portugal een soort jam van werd gemaakt nl de Marmalo. Jawel de voorloper van de variant met de sinaasappels van die Schotse koopmansvrouw (oftewel van de marmelade). Je probeert allerlei dingen uit en zit dan op een gegeven moment wel met een heleboel spul die dit huishouden never nooit kan opmaken.

Dus geef ik maar wat weg. En vinden ze het niet lekker? Geen probleem, was mooi meegenomen maar eigenlijk niet de opzet. Smaken verschillen nu eenmaal.

Van hubbie heb ik met mijn verjaardag 2 appelboompjes gekregen, de lieverd. Hij begrijpt me!

Ik denk dat ik nog een jaartje of 2 moet wachten, maar dan heb ik ook eigen appeltjes!!!!!

Ondertussen heb ik van een lieve collega stofjes gekregen voor het opleuken van de deksels. Maar helaas heb ik nog geen mooie etiketten gescoord. Eigenlijk wil ik ze liever zelf maken.

De winter is nu rap aan het naderen en daardoor is het inmaakfeest wat geluwd.

Heb ik zat tijd om etiketten te maken.

All in a days work

Ietwat in gedachten verzonken loop ik van kantoor naar mijn autootje in de miezerregen.


Nadenkend over wat de dag allemaal gebracht heeft schrik ik me lam als er iemand naast me wat tegen me zegt. Ik kijk verschrikt op en zie een jonge gozer druk pratend in zijn mobieltje me passeren. Na de schrik loop ik rustig verder en denk na over deze dag.


Een dag waarin een cliënte haar hart perse bij mij wilde uitstorten en ik bang was dat ze me zou gaan vertellen dat ze nu echt de strijd heeft verloren, maar blijkt dat ze godzijdank nog niet het aardse voor het eeuwige gaat verwisselen. Maar wel dat ze nu een heleboel lijkjes uit de kast heeft zien komen nadat haar, vermeend liefhebbende, echtgenoot is overleden. Het is ongelofelijk wat ze me vertelde en mijn maag draaide ervan om. Ik voelde enorm met haar mee, gaf adviezen en dacht telkens weer, wat lijkt ze toch op mams.


Dan schrik ik wederom want ik word nog net niet getrakteerd op blauwe tenen doordat een fietser voor mijn neus voorbij schiet en ik had toch echt voorrang op het trottoir.

Het was ook een dag dat ik versteld stond over hoe snel de roddels door de gelederen gaan waardoor er bijna een kapitale fout wordt begaan. En dat dit alleen maar goed gaat omdat er iemand is die zo verstandig is om e.e.a. bij mij te checken.


Dan worden bijna mijn hakken eraf gereden door een snelle bromfietser en kom ik tot de conclusie dat ik toch wel wat extra om me heen moet kijken.

Want de rest doet dat blijkbaar niet.

Uiteindelijk kom ik aan bij mijn auto en heb ik het meeste van de dag alweer een plekje gegeven.
En ja het is nu eenmaal zo het zit m "all in a days work". Nou ja in die van mij dan.

Texel by storm

Heerlijk een weekendje erop uit met the camper. Ons heerlijke tweede huisje. Zodra ik op de bijrijdersstoel neerplof overkomt het me: het ultieme vakantiegevoel. Al is het maar een weekend. Top toch!

Dit weekend zouden we 2 verjaarsvisities hebben. Dus snel een weekendje inplannen, nee niet om eronder uit te kunnen komen want we gaan er graag heen. Maar waarom niet een weekendje eromheen bouwen! Niet zo moeilijk als schone zus op Texel woont.Dus ik vrijdag vrij genomen om in alle rust de camper reisklaar te kunnen maken. Hubbie was al vrij en samen moesten we dat makkelijk en lekker relaxed kunnen doen.

Tja, je voelt m al aankomen. Ik kan niet vrij want er is ziekte binnen De Bank.

's Morgens aangekomen op kantoor krijg ik van diverse kanten te horen dat de boot niet kon uitvaren vanwege de storm. Tja die storm was mij ook niet ontgaan toen ik vanmorgen met het verlaten van de huiselijke warmte plots in een koude, gure en hevig blazende haardroger leek te zijn aangekomen. Oftewel ik blies bijna mijn kleren van de kont.
Ik zei: gelukkig maar dat we pas vanavond over kunnen dan is de wind vast wel gaan liggen.
Nadat ik hevig gehaast thuis eindelijk kom binnenvallen is hubbie al supergestressed want die heeft zich een slag in de rondte moeten werken om alles klaar te hebben voor ons weekendje weg.

En dit is al de zoveelste keer dat mijn werk roet in het eten gooit!!!!

Maar goed daarna gingen we op pad en door wat oponthoud (het lijkt wel of overal rotondes gebouwd worden) kwamen we te laat aan bij de boot. Dachten we. Maar nee we reden snel op de boot en nog geen 2 tellen later ging de laadklep toe. Dat is nog eens timing.

Op de tast 's avonds de campingplek gevonden en lekker vroeg in bed gedoken.

Heerlijk geslapen.

Die matrassen die we erin hebben laten maken zijn zo super die wil ik in huis nr 1 ook.

Hemels gewoon.

Gezellig 's morgens bij het ontwaken een stel kippen rondscharrelend bij de camper aangetroffen.

En wat zegt onze grote dierenliefhebster van 6.

Een kip? Oh lekker!!!!

Ondanks het wisselvallige weer en de niet zo hoge temperaturen viel het enorm mee om in deze tijd van het jaar te kamperen.

Nu is het natuurlijk erg cosy in de camper, dus ik heb makkelijk praten.

Na de gezellige verjaarsvisite zijn we lekker het strand op gegaan. Bbbbbeetje koud maar dat mocht de pret niet drukken. Daarna niet zelf koken maar makkelijk uit eten en de eerste dag is weer succesvol geeindigd.

Maar dan....

De nacht van zaterdag op zondag was wel andere koek. Mijn hemel wat ging het tekeer zeg. De camper maar schudden. Ongelofelijk. Na dus een ietwat gebroken nacht,want hier slaapt

echt niemand doorheen, de rest van het eiland bewonderd. En dat is mooi!!

Daarna, perfect getimed wederom, het vasteland weer op naar verjaarsvisite 2.

Ondertussen vroeg kindlief of we nu weer in Nederland waren.

Hahaha, die heeft een waar vakantiegevoel gekregen.

Al met al weer een fijn weekend gehad en morgen mag ons lief huusken een weekje uit logeren want na bijna 6 maanden (de inbraakpoging) wordt ze eindelijk weer mooi gemaakt.

Zal me benieuwen.

Zhe dhentizt

Ik ben er nooit bang voor, maar dat is niet zo moeilijk als je nooit herstelwerkzaamheden hoeft te laten uitvoeren. Dus 1 maal per jaar ga ik verplicht naar het checkpoint. Elk jaar mag ik weer een ander persoon de hand geven. Alleen de hulpjes hebben een constant karakter.
Maar goed ook, anders denk je telkens dat je je in de deur hebt vergist. In juni van dit jaar vond men dat ik weer nieuwe foto's moest laten maken. Kritisch en niet op mijn mondje gevallen als ik ben gaf ik aan dat naar mijn mening dat zo snel na de laatste keer niet nodig is.
Nadat mij was verzekerd dat het al 3 jaar geleden was, wat vliegt de tijd, gaf ik toe dat het toch wel slim was om te doen. Onderwijl kon ik het niet nalaten om te vragen waarom ik nu door haar werd geholpen en wat het verschil dan was met de echte vakman. Ze werd een beetje kriegel van mijn kritische vragen, maar beantwoordde ze netjes. Ze mag geen breekwerk uitvoeren.Uiteindelijk mocht ik gewoon weer gaan, want alles was prima in orde.

Een paar maanden later kregen we een brief dat het zooitje was overgenomen , poeh poeh verrassend weer een andere baas en jawel de hulpjes zouden zijn gebleven.

In oktober hadden ze blijbaar tijd over om nog maar eens wat fotomateriaal te bekijken en
wat bleek, ik moest toch nog even voor een vervolg komen.
Okee dus toch iets gevonden, het was klein, maar toch.

Aangekomen zie je wie er die dag het breek en metselwerk mag doen en je denkt, een Schotse naam, ben benieuwd.
Een vriendelijk doch autoritair heerschap geeft me een hand en gaat aan de slag. Met mijn gebruikelijke, voor een ander vast wel irritante, manier om grapjes te maken probeer ik het bezoekje wat op te vrolijken. Maar helaas de man is van het kaliber Stiff Upper Lip.

Op de vraag wilt u een verdoving vraag ik of het nodig is. Jazeker zegt hij dan. Nou vraag het dan niet, klojo. Ondertussen wordt mijn borstkas als bijzettafel gebruikt en regelmatig moet een gereedschap uit mijn haar worden gevist. Ook mijn opmerking daarover heeft geen noemenswaardig effect op de man. Na een gewroet en gebeuk van 45 minuten sta ik weer buiten. Toen ik vroeg of het normaal is dat het zo lang moet duren zegt hij doodleuk ja als het goed moet dan wel.

Nou volgens een boel anderen die het kunnen weten was het een erg lang behandelingetje.
Dat wordt vast weer dik bijbetalen.


En ik heb nu een behoorlijk beurse smoel. Wil niet weten hoe ik me zonder de spuit had gevoeld.

Als een tonnetje

Gisteravond een feestje gehad ter ere van het verhuizen van een tweepersoonshuishouden naar een eenpersoonshuishouden door een gewaardeerde collega. Dat was in eerste instantie geen vooropgezet plan van haar (dat alleen gaan ) maar bleek gaandeweg toch voor haar de meest juiste optie.

Ze had bedacht dat de dames elk een deel van het feestmaal moest meebrengen. Het thema : Italie.

En ik had het nagerecht toebedeeld gekregen. Waarom snap ik niet, want ik ben niet zo'n toetjesfrutselaar.

Maar okee toch maar een poging gedaan om Tiramisu in elkaar te flansen.

De andere collega's hadden ook van alles in elkaar gedraaid. De gastvrouw had zich op velerlei manieren van haar beste kant laten zien. Goede verzorging, mooie aankleding en veel gezelligheid.

En jawel, alles was lekker.

Uiteindelijk na een wel zeer geslaagd avondje compleet rond en vol naar huis getogen, de rest ging nog lekker aan de zwier in seventies stijl.

Zucht ik ben duidelijk al een oude dame aan het worden. Vroeger stapte ik bijna elk weekend tot hubbie in mijn wereldje toetrad. Toen was het snel voorbij. Achteraf was ik eigenlijk helemaal niet zo gek op die stapavonden. Ik dronk zelden iets anders dan spa rood of tonic, vond gaandeweg die 10 jaar de muziek ook niet meer zo fijn om op te swingen en was altijd vredestichter tussen bekvechtende dronkaards, dus ik had het wel gehad. Het dansen mis ik nog wel eens, maar dat is dan ook alles.

Tegenwoordig ben ik blij dat ik niet te laat mijn nest ben ingedoken als 's morgens dochterlief weer (te) vroeg aan het bed staat. Ach dan heb je nog wat aan je dagen toch?

Vandaag lekker wezen zwemmen met de kleine en geprobeerd in ieder geval een beetje van het overdadige diner te compenseren.

Daarna heel stoer een spelletje Disney triviant gedaan dus mijn dag kan niet meer stuk.

En morgen? Gewoon weer centjes verdienen. Jammer dat dat niet gewoon zonder enige inspanning op je rekening wordt gestort.

Ach je moet wat te klagen overhouden.

Schone plannen

Dit weekend waren we vast van plan om bij broeder en schone zus een kijkje te gaan nemen in hun nieuwe, vast en zeker prachtige optrekje. Maar gaandeweg kom je erachter dat het weekend weer veeeeeeeeeel te kort is.Zaterdag is er voor de vaste gang naar de bakker, slager en supermarkt. Ook nog zorgen voor het nagerecht voor het feestje 's avonds bij een collega. En de zondagochtend ingeruimd voor de kleine meid, want die wil graag zwemmen. Dan houdt je nog een hele middag over zou je denken. En dat is ook wel zo, maar tja, het is ook zo fijn om even nix te doen.

We hebben nu al zo lang gewacht dat onze eer niet meer te redden valt,

maar we zullen uiteindelijk gaan.

Nu maar hopen dat ze ons nog willen binnenlaten.