Nadenkend over wat de dag allemaal gebracht heeft schrik ik me lam als er iemand naast me wat tegen me zegt. Ik kijk verschrikt op en zie een jonge gozer druk pratend in zijn mobieltje me passeren. Na de schrik loop ik rustig verder en denk na over deze dag.
Een dag waarin een cliënte haar hart perse bij mij wilde uitstorten en ik bang was dat ze me zou gaan vertellen dat ze nu echt de strijd heeft verloren, maar blijkt dat ze godzijdank nog niet het aardse voor het eeuwige gaat verwisselen. Maar wel dat ze nu een heleboel lijkjes uit de kast heeft zien komen nadat haar, vermeend liefhebbende, echtgenoot is overleden. Het is ongelofelijk wat ze me vertelde en mijn maag draaide ervan om. Ik voelde enorm met haar mee, gaf adviezen en dacht telkens weer, wat lijkt ze toch op mams.
Dan schrik ik wederom want ik word nog net niet getrakteerd op blauwe tenen doordat een fietser voor mijn neus voorbij schiet en ik had toch echt voorrang op het trottoir.
Het was ook een dag dat ik versteld stond over hoe snel de roddels door de gelederen gaan waardoor er bijna een kapitale fout wordt begaan. En dat dit alleen maar goed gaat omdat er iemand is die zo verstandig is om e.e.a. bij mij te checken.
Dan worden bijna mijn hakken eraf gereden door een snelle bromfietser en kom ik tot de conclusie dat ik toch wel wat extra om me heen moet kijken.
Want de rest doet dat blijkbaar niet.
Uiteindelijk kom ik aan bij mijn auto en heb ik het meeste van de dag alweer een plekje gegeven.
En ja het is nu eenmaal zo het zit m "all in a days work". Nou ja in die van mij dan.
1 opmerking:
Vertel het eens allemaal aan je grote zus... Letterlijk dan he?
Vooral die roddels en die oude lijken uit de kast..
Een reactie posten