Kwijt

Wie kan mij uitleggen waarom kinderen ( laat ik me nu even beperken tot deze specifieke bevolkingsgroep) datgene wat ze zeggen dat hun favoriete dingetje is kwijt raken!

Volgens mij ben je er dan toch juist heel zuinig op en let je extra goed op dat je het niet verliest!

Of ben ik te simpel?

In ieder geval kan het kind zogenaamd niet slapen zonder dat Diddl doekje dat ze net een week tevoren heeft gekregen. Nu ligt ze al vele uren onder zeil en van gemis is geen sprake maar ik ben bang dat ik woensdag op zoek mag naar een vervanging. Als ze tenminste morgen na eerst de hele school door te hebben uitgekamt het verloren exemplaar niet terug heeft.

Lopen

Vanmorgen netjes, volgens plan , gelopen van mijn auto naar mijn werk. Het is maar 10 minuten heen en 10 minuten terug maar zo krijg ik in ieder geval nog een beetje beweging. Over frisse lucht zal ik het maar niet hebben, want die is er in de stad natuurlijk amper. Maar gelukkig kan ik thuis genoeg frisse lucht happen om dit te compenseren. Opeens hoor ik mijn naam en zie een collega met haar dochter langskomen richting de overambitieuze school die op mijn wandelroute ligt. Al fietsend zegt ze: ik herkende je aan je loopje!!! Huh?

Dat mag ze me dan wel eens uitleggen. Hoezo loopje? Heb ik een kreupele poot, sleep ik met mijn been, zwaai ik met mijn achterwerk, wieg ik met mijn heupen of beter gezegd waggel ik als een moeke, huppel ik als een k..je of loop ik alsof ik naar de slachtbank ga? Ik mag hopen dat ik juist loop als iemand die vol optimisme, onwetendheid en goede moed aan een nieuwe vrolijke dag begint.

Ben toch wel razendnieuwsgierig. Zal haar toch eens even mailen, morgen.

Het kleinste kamertje?

Vandaag weer aan het werk na een aantal zeer fijne vrije dagen.

Allereerst vertelde een collega dat de glazen vitrinedeur in de hal uit elkaar was geklapt en het glas zelfs langs haar hals schampte en beland was aan de andere kant van onze grote klantenhal. Gelukkig hield ze er alleen een, weliswaar diepe, wond aan haar hand aan over. Schrikken was het wel. Je wilt niet denken aan wat er was gebeurd als haar hals vol was geraakt door een scherf.

Vrijdagnacht hadden ze bij de zogenaamd I(n)T(iligente) afdeling een wijziging bedacht die helaas mislukte. Met als gevolg dat vanaf zaterdag bijna niemand kon aanloggen. Behalve een enkeling, waaronder ik, zodat ik never nooit meer mocht afloggen. Vreemde situatie. Hopelijk morgen opgelost.Maar toegegeven de klanten waren over het algemeen zeer vriendelijk en begrijpend dat ze een half uur moesten wachten voor we iets gedaan konden krijgen. Dan de middag. Hebben jullie je wel eens een voorstelling gemaakt hoe klein de ruimtes achter de flappentapper zijn ,waar geen kantoor zit?

Nou ik wel en ik weet het nu ook. Ik mocht vandaag helpen met het veiligstellen van beeldmateriaal. Natuurlijk mag ik niet zomaar van alles verklappen, maar mijn goddelijke, voluptueuze lichaam moest wel wat gemodeleert worden alvorens het kon worden verplaatst van halletje naar beveiligde ruimte. Zegt de waardetransporteur ook nog dat dit nog een grote ruimte is. Oef. En hij was ook al niet zo'n skinny ding. Zal met sollicitatie wel een punt van aandacht zijn, net als claustrofobie.

Daarna rap weer terug voor het volgende geval: assistentie bij het vinden van videomateriaal m.b.t. een pas gepleegde moord. Pff, heftig hoor en nu maar hopen dat de creep wordt gepakt.

Ben benieuwd wat morgen me zal brengen.

The promise I made

Dit weekend hoefde kiddie niet naar zwemles want de badluitjes hadden een personeelsfeest. Perfecto want dan kunnen we vrijdagavond weg en er dus een lekker weekend met de camper vandoor. De keus viel op Osnabrueck. Ik had al een boel informatie aangeschaft via internet en het sprak me enorm aan.

Al heel lang heb ik een soort van antipathie jegens Duitsland. Het slaat werkelijk nergens op, dat weet ik en dat zegt mijn verstand ook keer op keer, maar er is iets. Een unheimisch gevoel dat Duitsland niet mijn ding is. Is het vanwege de oorlog? Ik weet dat mijn ouders en grootouders een turbulente WO II hebben meegemaakt en misschien is dat blijven hangen. In ieder geval zijn vooroordelen niet mijn ding en dus wil ik tot een ander oordeel komen. Einde camperseizoen, als dat bestaat, vorig jaar heb ik besloten, en hubbie vond het best, om de blik eens te verruimen richting Duitsland. Capitoolgids en Bordatlas aangeschaft en we kunnen! Ook al hebben we meerdere uitstapjes voorbereid we zijn nog steeds niet geweest! Zo ook dit weekend.

We vonden eigenlijk dat we nog teveel te doen hadden in en om het huis. Dus besloten we om 1 dagje eropuit te gaan. Nog een voordeel: konden we eindelijk de een jaar oude belofte waarmaken.: vriendinnetje van kiddie mocht een dag mee naar het strand: in de camper!

Zandvoort beviel goed. Lekker stukje wandelen, schelpen zoeken, museumpje pakken en pannenkoeken eten.

We hebben alle vier genoten. Nu nog een ander belofte waarmaken: het fotoboek van broer en schoonzus afmaken!

Genieten

We hebben het goed, erg goed. Dat vergeet ik eigenlijk nooit. Want mijn ouders moesten sappelen om iets extra's te kunnen doen, gingen nooit op vakantie, kwam niet eens in ze op.Wat doe ik? Ik zeur dat we veel moeten werken, maar ga wel met het gezin met de regelmaat van de klok op vakantie. Om bij te komen (ik geniet keer op keer weer van de campertripjes).

Dus op pad gaan vind ik super, maar thuisblijven is ook leuk. Als je maar niet de deur uithoeft om voor taxichauffeur te spelen.

Thuis aankeutelen is ook heerlijk. Kamer verbouwen, filmpje kijken en vers fruit en groenten 'inmaken". Gisteren de pot weer gevuld om voor de tweede keer te proberen of ik zuurkool kan maken. Tevens kweejam gemaakt. En hiermee de gave jampotjes gevuld die ik op mijn verjaardag van kiddie en hubbie heb gekregen. Met de tevens gekregen marmaladetrechter. Och wat een genot!!!!

Billy

He, He. Na heen en weer slepen van boekenkasten (soms nog vol) en archiefkasten (mensenlief dat is zwaar zo'n ijzeren gevaarte) en creëren van megakrassen in de houten vloer (geeft niet moet toch nog geschuurd en opnieuw in de olie, al 5 jaar) zag ik het licht. Hoewel bijna mijn lichtje uitging omdat een volle boekenkast vervaarlijk mijn kant op kwam. Dat heb je als je m vol van de kant afschroeft.
Maar zonder hubbie aan het werk te zetten, heb ik toch mooi een oplossing waar hij hopelijk ook blij mee zal zijn. Heb hem al gesmesst: ik ben eruit,we gaan vanavond naar Ikea. Prompt belt hij terug: okee. Maar gelukkig brengt hij me terug op aarde: kijk maar even welke open is op zondag.
Wat een lieverd is het toch.

Vrij

Heerlijk om een paar dagen vrij te zijn tegelijk met kiddie. Lekker lui zijn en weinig doen.
Laat me niet lachen. Woensdagmiddag vriendinnetje gehaald, deze mocht blijven slapen. Dat gaat allemaal prima, alleen dochterlief is de volgende ochtend een premenstruele nachtmerrie (en dat kan nog niet eens op haar leeftijd) vanwege het schepje bovenop haar slaapgebrek.Na het ontbijt en gekibbel zoals alleen zussen dat kunnen naar de enorm overgewaardeerde Nickelodeon Truck. Daar waar ze gratis poffertjes en CapriSonne nuttigen en de volwassenen bijna worden vergiftigd met koffie en thee van stilstaand water. Daarna naar de vlindervallei (ja schoonzussie) mede omdat vriendinnetje dat nog nooit had gezien en kiddie er continu over sprak.
Hierna langs bij de boerderijwinkel voor vers fruit en de dames een appeltje. Aangezien kiddie en vriendinnetje nog steeds niet genoeg van elkaar hadden mochten ze bij vriendinnetje spelen en kon ik wachten bij mijn mutti. Dat is ook wel fijn, eindelijk eens tijd genoeg om te praten over van alles en nog wat. Mutti was wat ruziezoekerig, hmm klinkt bekend, dus zat ergens mee in de maag. Uiteindelijk werd het toch nog gezellig en kon ik met kiddie aan het einde van de dag weer , na boodschapjes en behangloeren, het huis binnenstrompelen om met het eten te beginnen. Vandaag blijf ik beslist de hele dag binnen! Pffff.

QoS

Ik weet het, ik weet het, het is erg. Maar ik kan bijna niet wachten tot hij er is.

6 november en dan mogen we. Nu nog even oppas zien te regelen, en dat valt niet mee want onze vaste zit de stagiaire uit te hangen in Antwerpen!

Maar ik wil zo graag! Hij is toch wel mijn favo sinds de laatste keer. Ik weet het hij heeft het imago wel wat veranderd, maar ik geniet er echt van.

En dan te bedenken dat hubbie er altijd al weg van was, maar ik alleen meekeek voor de humor.

Zucht nog een paar nachtjes en goed zoeken naar een goedgekeurde oppas.

Uitwaaien

Na het feessie van afgelopen zaterdag had ik lekker uitgeslapen. Tenminste dat dacht ik, maar even uitrekenen kan wel eens de ogen openen. Het waren maar 7 uurtjes slaap. Tuurlijk heus wel voldoende om het wankele lijf op te heffen en het ene been voor het andere te zetten, maar zou het ook lukken wanneer we met schoonbroer en (schoon) zus nog een wandelingetje zouden gaan maken. Natuurlijk een heel goed en gezond idee gezien het aantal uren wat reeds binnenshuis werd doorgebracht in de voorliggende 48 uur. En, niet verder vertellen hoor, het is ook wel goed om de laatste effecten van de drank te laten verwaaien.

Zo gezegd zo gedaan. Alvorens te gaan ging ik nog even naar het kleinste kamertje om te voorkomen dat ik halverwege de route met stijfgeknepen billen verder zou moeten (geloof me, ik ben ervaringsexpert). En om nu in het open landschap jezelf te ontlasten gaat zelfs mij te ver.


Halverwege de route zijn we gestopt voor een bakkie leut bij het museum en daarna via het bos naar huis.









Lekker zo'n stukje lopen. Knapte er helemaal van op, even, en daarna lag ik 's avonds volledig op apegapen. Pffff.

Broemmm

Vaak krijg je leuke, lieve, lekkere, grappige, handige, nuttige en calorietechnisch zeer foute dingen op je verjaardag.

Ik (okee wij samen) kreeg dat deze keer ook weer. Van hemelse clotted cream tot inmaaktrechters, spellen tot balsamico-azijn, wijn tot bloembollen en van een schoonmaakalmanak tot thee.

Terwijl alleen de aanwezigheid van al die mensen die ons lief zijn al voldoende is!

Allemaal zo fijn.

Vooral het boek "met alle liefde" van Smitsky deed me veel.

En verder?

Deze was ook heel erg top:

de minimuis

Porsche

Hij is overleden. Nee niet onze 911, die doet het nog uitstekend. Ooit aangeschaft als superdesign en helemaal cool item voor een toendertijd exorbitant hoog bedrag. Maar als je iets mooi vind moet je op de blaren zitten. Na een paar maanden begon hij wat te sputteren en hadden we een werkelijk genante vertoning in het etablisiment waar we hem hadden aangeschaft. We werden nl. "geholpen" door een over de paard getild broekie die mij, ja echt mij, benaderde alsof ik een mormoonse huismoeder was zonder enige scholing. Nou aangezien soms mensen precies de juiste snaar kunnen raken stond ik kokend en briesend voor de jonge onverlaat en wilde hem graag een kopje kleiner maken. Gelukkig was mijn ridder zonder het witte paard er en heeft dit in de kiem gesmoord en is gewoon de volgende dag gaan bellen met zijn baas. Uiteindelijk kwam het dan toch goed. Alles naar behoren opgelost en het ding kwam weer terug op zijn rechtmatige plaats. Maar allengs gingen we steeds vaker vreemd en werd hij minder en minder gebruikt. Behalve op de drukke dagen dan. Zoals dit weekend. Maar het beestje wilde niet meer, af en toe een pufje en een rochel en verder NIETS. En toen ik voor de laatste ronde met de onderdelen in de hand moest wachten tot het werkje was geklaard was zijn lot definitief bezegelt. Hij rust nu zacht: in de container.



En tjonge wat een ruimte ineens op het .........aanrecht.

The party is over

De laatste gasten zijn richting bed vertrokken.
Het is nu 02:45 en helaas: ik ben weer klaarwakker.

Hopelijk zal dochterlief het advies volgen: vooral UITSLAPEN!

Toemtedoem

Smitsky heeft gelijk, mijn muzieksmaak is erg uitgebreid. Clannad en Riverdance, U2 maar ook die vreselijke fat van een King en de wannabe woman Adam van the Ants, Midge Ure (Ultravox), Frankie goes to Hollywood, The Cure en Depeche Mode (grijsgedraaid), alles uit mijn stapjaren.

Maar welke is ze nu uit die tijd vergeten??????





Precies deze dus.

Kiddie heeft geluk dat we de naam niet goed vonden klinken bij de achternaam, maar anders....

Hallow

We hebben een dochter van bijna 8 , maar nog steeds staat de babyfoon aan. Het is wel ons tweede exemplaar, deze werd normaliter bij oma ingezet (hoefden we niet telkens met de hele meuk heen en weer te sjouwen als oma weer eens voor hoofdmoeder moest spelen). Want ja ,wij moeten werken en zo'n kind eruit krijgen is 1 ding, maar er volledig je verdiensten aan opgeven is toch andere koek, dus oma was het haasje. Overigens volledig haar eigen keuze. Maar ik dwaal af.

Omdat het geluid in ons, overigens niet zo grote, huis niet ver draagt, of het is vanwege mijn langdurige stapgeschiedenis in niet zo stille, serene discotheken met het geluid op 200 ( als dat kan) hebben wij dus de babyfoon in ere gehouden. Is makkelijk!

Opeens kwam ons vanavond een klagelijk "hallo" ter ore. Het arme kind, staat ze al een tijdje om het hoekje te gluren en hebben we haar toch niet gehoord?

Nee hoor, HET vond het nodig om even van haar te laten horen.

En gezien haar leeftijd gok ik op dementie.

Still going strong

Hij is niet zo van de verjaardagsfeestjes. Zijn vrouw wel, dus elk jaar wordt het toch weer gevierd en telkens zegt hij: het is toch altijd wel weer fijn en gezellig. Dit jaar, komende week, wordt hij 50. Maar hij wil geen groot feest, al dat gedoe en zo. Ik snap niet dat hij dat zegt, want schoonzussie regelt altijd alles. Hij hoeft eigenlijk altijd alleen aanwezig en zichzelf te zijn.
Al een tijd van tevoren vroegen we of en wanneer hij het zou vieren. Meer dan een gemompel kwam er niet uit. Logisch als vrouwlief meestal alles regelt. Dan maar een keer niet vieren.
Ha, maar dan kent hij zijn vrouwtje niet. Ze had alles prima geregeld, met hulp van een paar vrienden, en manlief werd vandaag weggelokt en wij allen waren present voor een groots verrassingsfeestje voor onze bijna jarige Job.

Binnen en buiten (mazzel met het weer) vol met gezellige mensen en mijn broeder was af en toe ontroerd.

PS de motorrijder is een pop, ik was binnen ( en met mij ook vele anderen) en hij heeft helemaal NIETS in de gaten gehad. Thuh!

Alles weg?

Ik hoor zo vaak dat je, voor je het weet, van je overbodige spulletjes afkomt als je ze op MP zet.

Nou dat valt wel tegen. Als ik woensdag nog geen gegadigde heb voor de, door Smitsky zo goed gespotte, kinderwagen dan geef ik hem af bij Goedzooi. Of zouden ze het daar ook geen goed artikel vinden? Ja je weet maar nooit, tegenwoordig voelen veel mensen zich te goed voor 2de hands babyartikelen. De zotten.

Vervolg

Vandaag heeft manlief de volgende akte in het veranderplan gespeeld. De hoofdrol was voor hem weggelegd en ik had de belangrijkste bijrol. Net toen ik nog hoop had dat het vandaag alleen maar netter in huis zou worden bleek er toch nog een bommetje of 2, 3 te zijn ontploft in de woonkamer. Op de route van keuken naar toilet moet je niet verbaasd opkijken dat je weg is geblokkeerd. Ik kreeg al Harry Potter visioenen toen ik vlak daarna een andere route moest nemen om weer in de keuken te geraken.
Na zijn gedane arbeid mocht ik lekker erachteraan met de bezemwagen. En dan kan manlief beter NIET de helpende hand bieden. Want ik weet waar ik het wil neerzetten en dat is nu net een andere plek dan hij in gedachten heeft. Ik heb een hele wijze man: hij laat me dan meteen met rust!
Maar uiteindelijk heb ik om 01:15 het boeltje er maar bij neergegooid.

Morgen spelen we de volgende akte!

Te leuk om waar te zijn

Vanavond een nieuw program bekeken. Per ongeluk weliswaar, want doelbewust kijk ik niet naar die superflauwe, soms zeer pijnlijke, domme home video's.

Onder Zapptijd, jawel kindertv dus, komt die Jolanthe (what's in a name) Knauw Kast met Bergen langs. Toegegeven ze heeft prachtig haar, maar om er nu elke 10 seconden met je handen door en langs te glijden omdat het in de weg zit vind ik irritant. Maar ach ze moet het nog leren natuurlijk. Verder deed ze het niet slecht al lijkt het me best lastig als 1 van de vaste kandidaten je vriendje is.

Opeens zegt dochterlief, OEH lekker ventje (=Jan Smit).

Pardon!!! Waar gaat dat heen! Ze is pas 7 (okee bijna 8). Dat wordt dus een kuisheidsgordel kopen voor ze in de puberteit zit.

Kaboum

Ons huis is nooit echt poepienetjes. Tuurlijk houden we het wel hygiënisch zodat de mensen die een hapje meeprikken of een bakkie komen doen niet de rest vd week verplicht vrij hebben en kunnen bijslapen. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben geen poetser. Mijn zuster wel. Ik heb me wel eens vol onmacht gestort in een gigadepri en premenstruele tirade tegen arme hubbie waarvan de hoofdlijnen neerkwamen op: waarom heb ik dat niet, waarom kan ik niet de discipline en energie opbrengen om het huis zo netjes te hebben, etc. Natuurlijk achteraf gezien (meestal een dag later) denk ik wat een gezeik, kan mij dat schelen, het is niet netjes maar wel schoon. Okee wel wat stoffig bij tijd en wijle. So what. Als iemand er een probleem mee heeft dan komt ie maar niet.

Heel veel mensen denken dat ik, gezien ons Jan Steense huis, chaotisch ben. En verbaasd kijkt men dan naar mijn op alfabet gezette collectie DVD's, mijn registratie daarvan (en van mijn boeken). Mijn mappen met netjes al de naaipatronen van de laatste 7 jaar op volgorde en mijn gigantische verzameling ingeplakte foto's. Netjes bijgehouden.

Tja zo ben ik dus ook.

Maar ik, en met mij hubbie (toch wel de hoofdschuldige in deze) hebben altijd ideetjes over veranderingen in het huis, terwijl de eerste veranderingen nog niet zijn afgerond, dus nu staat er al 2,5 jaar een nieuwe douchecabine in de keuken te wachten op zijn tripje naar de bovenverdieping. Blijkbaar was de oude toch nog niet helemaal kaduuk.

De wanden in de woonkamer die we volgens mij 5 of is het al 6 jaar geleden opnieuw moesten behangen zijn nog niet aan bod gekomen. Nee, begrijp me niet verkeerd, we zijn niet rijp voor "help mijn man is klusser" maar er blijft eigenlijk altijd wel iets liggen vanwege tijdgebrek of verandering van weekendvulling.

Afgelopen weekend zijn we weer aan iets begonnen. Dus nog even een paar dagen hink-stap-springen en dan is hopelijk zondag de kamer weer een beetje leeg.

Wordt vervolgd.......

Brrrrrrrr

Mensen die mij (denken te ) kennen zullen dit wel een verrassende uitspraak vinden:

Wat is het KOUD!

Hubbie haalde gisteren nog net op tijd onze , helaas karige, oogst kweeperen binnen. met een beetje hulp van ME aan de aluminium trap om ervoor te zorgen dat ik geen weduwe wordt. En daar heb ik natuurlijk ALLES voor over, maar het duurde wel even voordat mijn vingers van de trap waren afgewrikt en weer een acceptabel temperatuurtje hadden bereikt.

En vandaag? Nog erger want het regent de HELE dag. Zal in de rest van Ollanda niet anders zijn. Heeft wel enorme voordelen: lekker cosy binnen zitten en uitrusten van de rondspooknacht van kiddie. Nee ze ziet ze niet vliegen, maar had nogal last van haar kies. Er komt nl. een nieuwe aan en deze vind het nodig dit lang van tevoren aan te kondigen. Arm kind, al hebben we wel het idee dat ze de situatie danig heeft uitgebuit!

Maar na een korte nacht heb ik veel tijd gehad om ons volgende camperuitje uit te zoeken.

We gaan die Deutcher een besuchjen brengen. Kijk, nu ze werktechnisch gesproken (nog)niet vlakbij komen wonen moet je toch wat.

En nu maar hopen dat het dan af en toe droog is tussen de buitjes door.

Hieperdepiep

Een groot aantal leden van onze familie heeft eigenlijk nooit zin om zijn/haar verjaardag te vieren, ook al vinden ze het beregezellig als er toch mensen komen. Het moet spontaan komen vinden ze. Daar is veel voor te zeggen maar ik vind die verplichte sociale nummers heerlijk. Niets geen geplan en gesneup in je agenda wanneer je een keer spontaan bij (schoon) zussen en/of broers e.d. langs gaat. Want dat spontane is er wel een beetje af als je beiden de hele week werkt en in het weekend op apegapen ligt om bij te komen en weer op te laden voor de komende werkweek.

In het verleden is wel eens gezegd, door verschillende mensen, dat als je het de moeite waard vindt je altijd wel tijd hebt voor dat bezoekje. Zit wel wat in, maar alleen als je op zondag denkt (en dat is al heeeeeel lang geleden bij ons) wat zullen we vandaag eens gaan doen. Wees eerlijk het is dus geen onwil , maar gewoon onmacht.

Daarom laat ik toch altijd de verjaardagen vrij in de agenda zodat we bijna altijd acte de presence kunnen geven.

Binnenkort vieren wij onze verjaardagen. We schelen een weekje (en 2 jaar) dus is het handig (en economisch) om het tegelijk te doen. Gezellig een ouderwetse "kaas met worst bijeenkomst" en lekker veel eters voor de soep, ragout of wat we anders hebben bedacht voor het avondeten. Een makkie zou je zeggen, maar dan ken je mij nog niet. Ik wil graag weer alles zelf bakken en natuurlijk ook nog iets maken wat nog niet zo'n vaste plek op de menukaart heeft ingenomen.

Door dit alles vergat ik 1 belangrijk ding: ik had nog geen kado voor hubbie.

Je begrijpt het al: als een scheet op schaatsen met kiddie aan het kopen geslagen.

Lekker attent of niet dan, en ik ben toch echt van het vrouwelijke geslacht hoor!

Ambtenaar?

Tja, na een werkelijk gigantisch slopende werkweek ging ik vandaag richting huis. Aangezien ik vandaag een fout (gelukkig weer goed gekomen) heb gemaakt op het werk die ik zelfs als onervaren broekkie nog niet maakte wist ik al : ik zit er doorheen. Al dat gedoe wat de laatste week over ons heen is gekomen nadat we al 1,5 jaar onzekerheid achter de rug hebben heeft toch een zware wissel getrokken.
Aangezien ik toch wel laat pas klaar was om naar huis te kunnen gaan leek het een goed idee nog even de boodschapjes te doen, scheelt morgen weer. Wachtend op mijn beurt in de buurtsuper onderweg hoor ik vaag een man over de supermarktradio onze naam weer ijdel gebruiken.
Hmm wat is er nu weer over mijn beste baas te melden?

Thuis kom ik erachter: we zijn van de Staat.

Als de klanten maandag dan maar niet steeds gaan zeggen dat ze eigenaar van ons zijn. Want echt waar zulke mensen bestaan.

Tea

Vanochtend kwam onze oppas naar me toe: het theeleuten van vandaag kan niet doorgaan, want...
Oeps, het is goed dat ik een beetje kan toneelspelen(ook weer zo'n handig neveneffect van mijn werk) want ik was het allang vergeten.
We hadden afgesproken omdat het natuurlijk best fijn is om haar wat beter te leren kennen als je dochter een groot deel van de week onder haar zorgen verkeert. Het is een leuk mens dus dat is geen opgave, maar het onthouden blijkbaar wel. Tja het was al wel 1 week geleden afgesproken!
Aan de ene kant is het jammer dat ik maar 1 x per week dochterlief haal en breng naar school, maar aan de andere kant heb ik weinig zin in het thuisblijfmoedergezeur, oftwel het continu kleppen en koffiezuipen bij deze of gene. Maar de oppasmoeder is natuurlijk een uitzondering en ooit komt het er wel van. Maar ik moet er wel aan denken dit in mijn agenda te zetten!

Mannen!

Vandaag een zgn. rustdag voor kiddie in gedachten. Het is leuk om elk weekend gezellige dingen te doen zoals kastelen bekijken en in de bossen te lopen en het weekend daarna ook nog eens gezellig te BBQ-en met de familie. Overigens wel een gigamazzel gehad met het weer als ik nu eens even naar buiten loer.

In ieder geval kregen we al wat signalen dat kiddie best wel een beetje vermoeid is. Dan maar eens niet een middag spelen bij een vriendinnetje, maar lekker nixen met moeders thuis. Overigens ook een heel goed plan voor stressie Mom.

Kiddie mag kiezen en ik begon, in bijzijn van hubbie, al heel slim te zeggen: Wat zullen we woensdagmiddag doen thuis. Dus letterlijk: niet ergens heen! Zegt die onverlaat van een kerel van me: jullie kunnen ook gaan zwemmen!!!!!!!!!!! Aargh. Tja dat neemt kiddie met beide handen aan! Jammer dat we dat niet THUIS kunnen doen, he manlief!!!!!!! Moet ik toch weer met mijn taxi heen en weer tuffen. Zucht.

Stilte na de storm

Nu het zwaard van Damocles gevallen is voor het Belgje verkeren de laagsten in de voedselketen der Bank in een nog onzekere situatie als anderhalf jaar geleden. Want worden we Duits of Frans? Is er eigenlijk wel een Big Spender die het in deze tijd aandurft om zo'n prachtbank als ABN AMRO over te nemen? Gelukkig is het grote concern met de blauwe en oranje leeuw niet in beeld anders zouden we ons NOG MEER zorgen maken. Ons rest niets anders dan maar lijdzaam af te wachten. Ach en dat geeft gek genoeg ook weer een beetje rust.