Kaboum

Ons huis is nooit echt poepienetjes. Tuurlijk houden we het wel hygiënisch zodat de mensen die een hapje meeprikken of een bakkie komen doen niet de rest vd week verplicht vrij hebben en kunnen bijslapen. Maar eerlijk is eerlijk: ik ben geen poetser. Mijn zuster wel. Ik heb me wel eens vol onmacht gestort in een gigadepri en premenstruele tirade tegen arme hubbie waarvan de hoofdlijnen neerkwamen op: waarom heb ik dat niet, waarom kan ik niet de discipline en energie opbrengen om het huis zo netjes te hebben, etc. Natuurlijk achteraf gezien (meestal een dag later) denk ik wat een gezeik, kan mij dat schelen, het is niet netjes maar wel schoon. Okee wel wat stoffig bij tijd en wijle. So what. Als iemand er een probleem mee heeft dan komt ie maar niet.

Heel veel mensen denken dat ik, gezien ons Jan Steense huis, chaotisch ben. En verbaasd kijkt men dan naar mijn op alfabet gezette collectie DVD's, mijn registratie daarvan (en van mijn boeken). Mijn mappen met netjes al de naaipatronen van de laatste 7 jaar op volgorde en mijn gigantische verzameling ingeplakte foto's. Netjes bijgehouden.

Tja zo ben ik dus ook.

Maar ik, en met mij hubbie (toch wel de hoofdschuldige in deze) hebben altijd ideetjes over veranderingen in het huis, terwijl de eerste veranderingen nog niet zijn afgerond, dus nu staat er al 2,5 jaar een nieuwe douchecabine in de keuken te wachten op zijn tripje naar de bovenverdieping. Blijkbaar was de oude toch nog niet helemaal kaduuk.

De wanden in de woonkamer die we volgens mij 5 of is het al 6 jaar geleden opnieuw moesten behangen zijn nog niet aan bod gekomen. Nee, begrijp me niet verkeerd, we zijn niet rijp voor "help mijn man is klusser" maar er blijft eigenlijk altijd wel iets liggen vanwege tijdgebrek of verandering van weekendvulling.

Afgelopen weekend zijn we weer aan iets begonnen. Dus nog even een paar dagen hink-stap-springen en dan is hopelijk zondag de kamer weer een beetje leeg.

Wordt vervolgd.......