Hieperdepiep

Een groot aantal leden van onze familie heeft eigenlijk nooit zin om zijn/haar verjaardag te vieren, ook al vinden ze het beregezellig als er toch mensen komen. Het moet spontaan komen vinden ze. Daar is veel voor te zeggen maar ik vind die verplichte sociale nummers heerlijk. Niets geen geplan en gesneup in je agenda wanneer je een keer spontaan bij (schoon) zussen en/of broers e.d. langs gaat. Want dat spontane is er wel een beetje af als je beiden de hele week werkt en in het weekend op apegapen ligt om bij te komen en weer op te laden voor de komende werkweek.

In het verleden is wel eens gezegd, door verschillende mensen, dat als je het de moeite waard vindt je altijd wel tijd hebt voor dat bezoekje. Zit wel wat in, maar alleen als je op zondag denkt (en dat is al heeeeeel lang geleden bij ons) wat zullen we vandaag eens gaan doen. Wees eerlijk het is dus geen onwil , maar gewoon onmacht.

Daarom laat ik toch altijd de verjaardagen vrij in de agenda zodat we bijna altijd acte de presence kunnen geven.

Binnenkort vieren wij onze verjaardagen. We schelen een weekje (en 2 jaar) dus is het handig (en economisch) om het tegelijk te doen. Gezellig een ouderwetse "kaas met worst bijeenkomst" en lekker veel eters voor de soep, ragout of wat we anders hebben bedacht voor het avondeten. Een makkie zou je zeggen, maar dan ken je mij nog niet. Ik wil graag weer alles zelf bakken en natuurlijk ook nog iets maken wat nog niet zo'n vaste plek op de menukaart heeft ingenomen.

Door dit alles vergat ik 1 belangrijk ding: ik had nog geen kado voor hubbie.

Je begrijpt het al: als een scheet op schaatsen met kiddie aan het kopen geslagen.

Lekker attent of niet dan, en ik ben toch echt van het vrouwelijke geslacht hoor!