Vandaag had kindlief haar schoolreisje. Nu eens niet naar de kinderboerderij, maar heus in een echte grote bus naar "de Wissel"in Epe.
Zoals het een goede ouder betaamt werd ze door manlief vanochtend uitgezwaaid.
Het ophalen zou door de gastouder gebeuren, dus alles goed geregeld.
Maar dan komt bij mij de twijfel, pieker, pieker, slechte nachtrust en toch maar de collega's gevraagd of ze het zonder mij konden stellen vanaf 15:00. Want ik wilde eigenlijk graag kiddie zelf ophalen. Op het werk was het een puinzooi en voor het eerst sinds ik er werk heb ik gedacht: mijn kind is nu even belangrijker.
En dat voelt SCHULDIG. Dat elke andere collega dit al vaker heeft gedaan en ik daar geen bezwaar tegen heb en had (want soms moet je voor thuis kiezen) is 1 ding,maar dat ik het zelf doe is natuurlijk HEEL wat anders.
Voor de zekerheid had ik Kiddie niet blij gemaakt, maar ik was even vergeten dat ze nukkig en snifferig wordt als iets te emo voor haar is. Want toen ik daar stond uit te hijgen van de dolle rit van Zwolle naar Emmeloord keek ze me bozig vanuit het busraam aan en sprong niet uitgelaten in mijn armen zoals in films. Daarna kwamen de tranen. Gelukkig gaf ze later toe WEL blij te zijn dat ik haar kwam ophalen. Pffff.
3 opmerkingen:
Soms, heel soms weet jij echt wel wat goed voor je is. En ook voor Kiddie.
Ben blij dat je bent gegaan! Ik twijfelde heel erg, maar Mama is gewoon het belangrijkste...echt wel!
Heel goed dat je zelf bent gegaan.
Zulke dingen moet je echt niet willen missen.
Een reactie posten