Digi Taal

Gisteren was het eindelijk zover. Ik had het ze al een hele tijd in huis, maar het kwam er niet van. Om nu te zeggen dat ik er geen tijd voor heb gehad, dat wordt vast niet geloofd, maar je moet er gewoon even voor gaan zitten. Dus ik heb dat maar eens gedaan.
Uren heb ik achter de scanner gezeten en het apparaat heeft me geen enkele keer in de steek gelaten. Ruim 250 foto's van lang geleden staan nu op de computer om gedeeltelijk verwerkt te worden tot een digitaal fotoboek van 4 generaties van Hubbies familie. Leuk voor Kiddie later. Prachtig om die liefdevolle ouders te zien met hun kroost, de grappige momenten en de statige portretten.

Dit werk viel me dus alles mee, maar het maken van een digitaal fotoboek... dat is een ander verhaal. Het is niet moeilijk, maar al dat automatische invoeggedoe .. ik wil zelf creatief zijn.
En tot op zekere hoogte mocht ik dat ook.

De eerste keer dat ik eruit werd gegooid was ik net bezig, dus dat gaat nog. De tweede keer was ik al halverwege toen dat gebeurde. En de derde keer? Dat gaat heel lang duren voor die er komt. Dat programma en ik spreken niet dezelfde taal.