Mercy

Gisteravond spontaan aangeboden om te helpen met geklus op de manege. De die hards zouden de hele dag aan de gang, maar ik gaf wijselijk al aan dat ik niet de hele dag kon. Want moet je luisteren, zo'n oud gebouw in de plooi krijgen voor het jaarlijks etentje met ex,ex,ex- collega's ( 10 jaar geleden heb ik gewoon de allerbeste collega's gehad, die erna waren ook heel fijn, maar deze 3 zijn nog uit het "we hebben samen een gezellige Toko te bestieren" tijdperk) heeft nogal wat voeten in de aarde ( en kost dus veel tijd).

Omdat we ( Kiddie kan je dan met geen mogelijkheid bij de manege weghouden) aan het werk moesten bracht ik mijn camera natuurlijk niet mee.

Fout! Ze denken toch al dat het ding met mij vergroeit is dus had ik m best mee kunnen sjouwen.

Nadat we al een paar ruiters hun proef hadden zien rijden en onderwijl menig zadel hadden gepoetst, hield ik het niet meer uit en sms-te Hubbie dat hij please, please mijn camera ff moest langsbrengen. En dat doet de lieverd dus gewoon voor me.

Heb ik toch nog een paar plaatjes kunnen schieten.

De vrijwilligers heb ik ook op de gevoelige plaat gezet, maar om geen risico te lopen weer een appeltaart te moeten bakken zal ik ze hier maar niet laten zien.